Gjon Markokaj: Mbeta ai që isha

MBETA AI QË ISHA

 

Cikël nga Gjon Markokaj

 

Komb i vjetër Shqipëtar

I copëzuar barbarisht

Prej tigrave grabitqarë

Jashtë arësyes së Zotit

Deri kur FAJTOR pa faj?

 

Koha ka ardhë:

Të pyesim veten

Të kërkojmë të drejten

O sot o, kurrë…!?

 

Ata që e derdhen gjakun

Për Liri e Demokraci

Amanet na lanë At’dheun

Të mos e trathtojmë,

Flamurin as Kombin

 

At’dheun e kemi t’copëtuar

Lirinë e kemi të cenueme

Demokracinë të DHUNUEME

A e kemi të drejten si të tjerët?

Deri kurë fajtor pa FAJ…!?

…!

A kemi të drejtë

Të flasim të vertetën… !?

…!

“Borxhliu” s’na pergjigjet

Pushtetarët tanë si shyta

“Shkojë me nxjerrë shyten

I la edhe veshtë”!

 

Revolverin e ISA BOLETINIT

E kanë heqë nga brezi

E kanë bërë gjakun ujë

Kanë harrue Kombin

Pasurohen duke vjedhë

 

Atdheun e copëtuar

e kafshojmë edhe vetë…,

Hakun kujt me ja kërkuar

Kurë ke vrarë oren vetit

 

Pak në tokë, pak në detë

“Kafshata - kafshata”

Ja apim tigrave të uritur

Dhe lengon voter-ngrata.

...!

Të rënët, Martirët e lirisë

s’ kanë për të na e falur...!?

...!

“Shesin At’dheun!!!...

Ujk për njëri – tjetrin

Ku domë me dalë...?

Me këto që po ndodhin

Po bëhëm përrallë”!?

 

 

VULËN E VËN E VERTETA

 

Kemi ecë me luftë e gjak

Duarkryq s’ kemi ndënjur

Populli më i vjeter në Ballkan

Edhe sot kemi presion!?

 

Njizet e tetë vjet tranzicion

E s’po e shohim dritën tonë

Shohim shfaqje tejet shqetësuese

Na brejnë në palcë e në shpirtë

 

Drita e diellit në nji vakth

Shëndritë edhe mbrapshtinë

U jep dritë bimve të lodhura

Të kenë jetën si të tjerët

 

Mbas shkatrrimit të diktaturës

Heshtja e historianëve

Na bën ta ngritim zërin fuqishëm

Të KORRIGJOHEM në demokraci

 

Drejtuesit shtetrorë të sotem

Kur kerkohen “shtigje të reja”

Pse vazhdojnë të njëtin shteg

Po ecin me fytyrën e djeshme

 

Kujt i sherben mohimi i të vertetës

Vetem të korruptuarve deri në palcë

Me bëmat e diktaturës së djeshme

Na drejtojnë jashtë deshirës sonë

 

Të inkriminuarve nuk u besohet…,

Rishikimi i HISTORESË

Se u sherbejnë t’huajve

Turko-arabve e sllavo-serbve

Përsëri historia në qorrsokak

 

Studiuesit me zëmër të paster

Ngjarjet historike të keqtrajtuara

I nxjerrin nga “nënrruga e djehit”

Vulën  e vën e VERTETA

 

E verteta i shtyn krijuesit tanë

T’ i hyjnë kësajë pune

të veshtirë e të begatshme…,

Të ruajnë grehinën e Kombit

Të nxjerrin të verteten në dritë

 

Ne e shohim Historinë e Kombit

Të djeshmen e të sotmen:

Në luftrat për liri e Pavarësi

Dhe per ekzistencen sociale

… !

Mësojmë nga kemi ardhur;

E ndertojmë të ardhmen

… !

Jemi popull i fortë

E kemi mbajtë nderin lart

Nuk dorzohemi lehtë

Kemi mbijetuar si bajrak

 

Kemi histori te lavdishme

Të lidhur fort me truallin e vet

Të mbrojtur me identitet nga:

Luftrat per liri e Çlirim Kombtare

 

Nëper rrugët e gjakosura

Nën tehun e shpatës…,

Derdhen gjakun e dhamë

Mijra – deshmorë e heronj

 

Bazamenti i kulturës

I nji populli është:

TRADITA sëbashku

Me elemëntet e sajë jetësore

 

Sot na dalin disa zuzarë

Trushpëlar të inkriminuar…,

Që idetë e tyre i bashkojnë:

Me  armiqt tanë sllavo-serbe

Të tjerë -- me “islamin radikal”

 

Historian të rinj,

Studiues, poet e shkrimtar

Mos e lejoni shtrëmbërimin

E historisë sonë Kombtare

 

Shtrëmbërimet na brejnë

Sillni fakte të reja…,

Rreth ngjarjeve që janë

Fshehur... e po fshihen

 

Në katër anët e botës

Arkivat per shqiptarët

Sot janë të hapura

Ç’ bëjnë ata që paguhen…!?

 

Me Historinë e humbur

Studiuesit sjellin dritë

Plotsojnë Historinë e Madhe

E bëjnë atë të VERTETË

 

Besnikëria kombëtare

Është themeli:

I demokracisë dhe i lirisë

Ruajta e identitetit

Është fitorja m’ e madhe

 

 

VRASJA E SHPRESËS

 

Të jeshë shqiptar

Është krenari

Zhgenjim është i madhë

Po e tregojnë (edhe)

Brengat e largimit…!

 

Vuatjet as skamja

Luftrat as robëria

S’e çuan shqiptarin ksisoj

Të largohet nga vëndlindja

 

Vetem “vrasja e shpresës”

Nga politika e pushtetarët

Që s’ i japin dritë së ardhmës

Kjo është: “medet—medet”…,

Tash e njizet e tetë vjet…!

 

 

RUAJE GJUHË KRYET

 

Një fjalë që s’ është thënë

Është e veshtirë të gjindët

Fjala flitet ku ka vëndin…,

-- Ndryshej zihesh mat

…!

Nji porosi e vlefshme:

“Ruaje gjuhë kryet” ...

... !

Fjala përseritet…,

Varet si e shtjellon

Nese din të flasish

Thonë: -- “një fjalë

i ka nji qindë qese”…!

 

Fjala vret në shënjë

Stervitë mëndjen tënde

-- Provon zgjuarsinë

Fjala ka vlerë të madhe

 

Ballafaqimi me fjalen

Shpreh ardhshmërinë

Zgjuarsia e shprehjes

E gjënë të vertetën… !

 

 

PËRBALLJA ME PUSHTETARËT

 

Sa i bukur është qielli

Sa e mirë ngrohtësia e diellit

Sa e bukur është natyra

Ku shëndrrohen kater stinet

 

Shqiponjat e malit kanë dashuri

Për ket vëndë të begatë

E bukur është Shqipëria

Laget nga ujrat mesdhetare

 

O, o rini shetitni nëpër botë

Ekperiëncen sillne në vëndlindje

S’ ka vënd më të bukur mbi tokë

-- Se vëndin e katër stinve

 

Nga emigranët intelektualët

-- E kërkojmë shpresen ...,

Përballja me pushtetarët

Sjell driten e së ardhshmës

 

 

MBETA AI QË ISHA

 

Isha në ënderr

Dhe e gjeta të bukuren

Mbasi e preka dhe e shijova

Më doli gjumi i merakosun

 

Nji ditë prenvere

Me lagështirë e diell

Pashë ylberin:

Gjënë më të bukur

 

Në forëm harkore

Më shtatë ngjyrat e veta

Kishte bashkue dy male

Eca, me vrap ta arrija...,

 

Që ngjyrat e bukura të tijë

Të qëndisnin trupin tim

... Ta kapercej ...,

e të shëndrrohesha në dragua

 

Sa afrohesha më ikte - largohej

Ishte çmënduri e deshirë!

Unë s’ e arrita mbeta ai që isha

Po, vertetë mbeta ai që isha

 

A është e vertetë ta ketë;

Kapërcyar - njeri Ylberin?

Thonë: po e kapërceve

Shëndrrohesh në “drague”

 

U shtanga duke pare…,

S’ e di nese ishte:

Imagjinatë a çmënduri

E bukura s’ kapet se due unë

AJO ARRIHET ME PUNË

 

Së bukurës s’i shtoj gjë

Ajo i ka vetë ngjyrat e ylberit

E bukura ta defren mëndjen

Dhe të fshehtat e shpirtit NJERIT.

./.

-Per ZemraShqiptare, 7 Prill 2018-