Demir Krasniqi: Fshati Sfircë

FSHATI SFIRCË

Është  një  fshat n’ Malësi t’ Gollakut –

Që shumë herë është  skuqë prej gjakut !

Shpesh është  skuq me gjak shqiptarë –

Shtrihet n’ brezin kufitarë !

Sfirca jonë , ky fshat shqiptarë –

Padrejtësisht ka mbet i ndarë !

Gjysma mbet me Jabllanicë –

Gjysma mbet me Kamenicë !

Dikur kishte shumë shtëpi ,

Shumë banorë e shumë gjallëri ,

Kishte pleq e shumë të ri ,

Kishte nxënës , kishte bari ...

Kishte shkollë , kishte xhami ,

Kishte kopshte dhe mulli ,

Kishte tokë për begati ,

Kishte bujqësi e bagëti ...

Atje n’ lug në mes t’ katundit –

Ishte shkolla përskaj lumit !

Nga nxënësit e saj prore –

Jehonte kënga shkollore !

Pak ma poshtë ishte xhamia –

Në te shkonin gjithë burrëria !

Bënin lutje para imamit ,

Falshin festat e Bajramit !...

Nëpër rrjedha t’ lumit gurrë –

Ka pasë shumë mulli me gurë ,

Bluanin elb, misër e grurë ,

Pa miell nuk kanë mbet kurrë !

Sot, me dalë n’ kufi n’ Kapi –

Nuk sheh kund asnjë shtëpi ,

Nuk sheh kund asnjë njeri ,

S’ sheh bari , as blegtori !...

Nuk sheh nxënës n’ shkollë  duke  shkua –

Shkolla e shkretë krejt është  rrënua !

Nuk sheh burrë n’ xhami duke  shkua –

Se xhamia është  rrënua !

Nuk sheh njeri n’ mulli  duke  shkua –

Se mullinjtë krejt janë rrënua !

Ara e kopshte janë bërë  zabele ,

Thera e kaça janë mbushë themelet !...

Gjilan, më 23.06.2016.  Demir KRASNIQI