Poezi nga Tahir Bezhani

Tahir Bezhani:

VARG I LODHUR

Sa është lodhur vargu

Rrugëve të shpirtit tim

Shushurinë shkumbëzueshëm

Si deti kur ka valë

Mendimet gjëmojnë

Përplasen cepave  shkëmborë

E unë rri përgjueshëm

Si kullë guri

Mbështjellë me heshtjën e natës

Piktorit do ia epja për ngjyra

Të gjitha vargjet ,

Dënesjet  e shpirtit,

Që të pikturoi  dhimbjën

Plagë të mara netëve  të zeza,

Ngjyra e ashtit  flakë  zjarri

Kur palëca prekët…

Do ia epja   piktorit

Të gjitha vargjet

Helmin e   shpirtit  hidhërak

Për ekspozitë  të dhimbjës njerëzore

Edhe ujvarën lotuese

Që rri zvarë

Shkëmbinjëve të bjeshkëve

Në pritje të rrezeve të diellit.

Gjakove, 25.03.2015

RRUGËTIM PA FUND

Udhëtoj rrugës  në heshtje

Përtypi mendimet e zeza

SI  i humbur stacioneve të trenave

Udhëkryqeve të jetës

Mes fishkëllimave  tmeruese

Dridhjet  e  shpirtit valëviten

Lotët qepallave rrëshqasin

Nata ikë  e mbytur në shpresa

Ëndrrojë  bukën e nesërme….

Në valixhën  time

Ruaj  kujtime të hidhura

Fytyra fëmijësh  më bëhën rrugëve

Të zbehur nga lodhja,mjerimi

Udhëkryqeve  pa fund

Shpirtgërvishur  maleve

Valëve të lumenjëve mbytur

Në ikje

Rrugë të shtruara me erë vdekje

Kudo  rrëmujë kohe

Gërryen  ndërgjegjien njerëzore…

Gjakove, 26.6.2015