Vullnet Mato: Mëkati me frymë parahistorike

MËKATI ME FRYMË PARAHISTORIKE

 

NGA VULLNET MATO

 

Femra ishte krijesa hyjnore

që solli jetën njerëzore mbi tokë.

Femra solli dashurinë dygjinore

dhe bashkëjetesën në çift.

Femra solli amësinë e fëmijëve,

nga lashtësia deri sot.

Femra solli lidhjen mes gjaqeve,

në familje dhe farefis.

 

Femra solli mjetet kulinare,

dhe shijet e ushqimit të gatuar.

femra solli ngrohtësinë e banesës,

dhe pastrimin higjenik.

Femra solli rregullin dhe arredimin

në shtëpinë e banuar.

Femra solli bukurinë e gjallë,

Dhe gjithë arsenalin kozmetik;

 

Femra solli larminë e ngjyrave

dhe modelet e veshjeve trupore.

Femra solli zërin e ëmbël

në jehonat e këngëve lirike.

Femra solli shkathtësinë e kërcimit

në vallëzimet me ritme gazmore.

Femra solli muzën e frymëzimit

në të gjitha krijimet artistike.

 

Femra ka qenë këshilltarja

me afërt dhe më e mira,

te veshi i mbretit, perandorit,

presidentit, komandantit,

duke zbutur zemërimin e furishëm

në situata të vështira,

aq sa vlera e saj ka kaluar

atë të floririt dhe diamantit;

 

Megjithatë femra ka qenë më e shitura

dhe e shkëmbyera skllavërisht,

më e flijuara nga besimet e lashta,

për ndaljen e fatkeqësive,

më e dhunuara në trupin e saj,

deri në zhdukjen fizikisht,

më e shpërfillura nga kanunet

dhe nga kuvendet e pleqësive.

 

Femra ka qenë viktimë dhe për

instinktit e shtatzënisë natyrore,

më e turpëruara, më e përbuzura

me epitetin e rëndë, kurvë,

më e përgjuara nga sytë dyshues,

në mjediset shoqërore,

më e përfolura e shpifjeve

dhe thashethemeve nëpër rrugë;

 

Femra ka qenë më e izoluara

brenda mureve të shtëpisë,

më e penguara për të zgjedhur

bashkëshortit e saj jetësor,

më e goditura nga fanatizmi,

më e sulmuara prej xhelozisë,

më e plagosura në shpirt,

më e pafjetura e gjumit natësor.

 

Miliona femrave u është vrarë

ndjenja e dashurisë vrazhdësisht,

nga skllavopronarët lakmitarë,

për të shfryrë epshet mbi robëresha,

nga sulltanët e uritur seksualisht

për të pasur hareme të poligamisë,

nga diktatorët imoralë, për të abuzuar

me pushtetin mbi vajza virgjëresha;

 

Nga pushtuesit e huaj, për të zbrazur

dufet e luftërave mbi gra martire,

nga maniakët, për të përdhunuar

dhe vrarë viktima femërore,

nga paranojakët hakmarrës,

të shpërfillur për shëmtimin e tyre,

nga tutorët, për të fituar para

në shtëpi publike dhe semafore.

 

Qëkur janë krijuar institucionet

për drejtësi të siguruar me ligje,

femra ka qenë kryeviktima

në të gjitha konfliktet e gjykimit.

Qëkur është krijuar ideja

dhe ndjesia e frikës nga rreziqet,

femra ka qenë më e frikësuara

dhe më e rrezikuara prej krimit.

 

Ndryshe nga meshkujt shëtitës

larg dyerve të shtëpive,

pa pasur asnjë frikë femërore,

deri në orët pas mesnate,

femra, frikën mashkullore

nga keqpërdorja agresive,

e ka pasur në cipën e lëkurës

dhe në rrahjet e zemrës delikate.

 

Paniku i përhershëm mashkullor,

ka qenë padrejtësia më kronike,

qëkur u krijua jeta e mbirë

nga fara e njeriut në bark femre

dhe vijon të ekzistojë, si atavizma

me frymë parahistorike,

që nuk ndalet as me ligje,

as me dënimet më ekstreme...

 

Vetëm kur të fshihet nga truri

i çdo mashkulli të sapolindur,

koncepti i pronarit të femrës,

që nxit këto mëkate të madha tokësore,

kur dashuria e saj mos të quhet

turp, krim, e ndjenjë e ndrydhur,

atëherë dy gjysmat e kësaj bote,

do kenë arritur barazi të plotë gjinore;

 

Atëherë lulja femërore e njerëzimit,

do ketë çelur tërë petalet e veta,

do të ketë shpalosur gëzimin

më të paimagjinuar e më të paparë,

që nga syri i shpellarit të egër,

deri te homosapiensi, ku do kulmojë jeta,

në të vetmin planet të banuar

të sistemit tonë planetar...

 

Atëherë, gruaja dhe burri,

si Toka dhe Dielli të zbuluar nga retë,

do të jenë pozicionuar krejt natyrshëm,

në një sistem graviteti,

ku secili do ndjehet njësoj i barabartë

në orbitën e gjinisë së vet,

por në lidhje dashurie të ndërsjellë,

dhe të pashkëputur nga njëri-tjetri...