Mihai Antonescu: Vlera shqiptare në gjuhë të huaja

Mihai Antonescu

Vlera shqiptare në gjuhë të huaja

Hapsira e gjallë ndërmjet Madhështisë dhe Rendësisë

(Shkrim i botuar në revistën Climate literare, Nr. 8, maj 2008, lidhur me veprën Insula nemuririi (Ishulli i pavdeksisë), poezi shqipe nga Kosova, botoi Muzeu i Letërsisë Rumune, Bukuresht, 2005)

Nga Mihai Antonescu*

Një antologji e poezisë së sotme shqipe, e përkthyer në gjuhën rumune nga poeti Baki Ymeri, dhe me një parathënie të shkëlqyer të shkrimtarit Marius Qelaru, është dhe mund të jetë kurdoherë një demonstrim i vlerave autentike të cilat assesi nuk mund ta lënë indiferent të afërmin tonë, lexuesin. “Ishulli i pavdeksisë”, libër i botuar nga Editura e Muzeut të Letërsisë Rumune, me propozim të Bashkësisë Kulturore të Shqiptarëve të Rumanisë, është një pentagramë e inspiruar, duke e përvetësuar, mund të themi, kurorën e blertë të një druri madhështor, me rrënjë të thella në krahërorin fisnik të Dardanisë së lashtë.

Climate Literare

Pesë emrat e poetëve kosovarë të antaloguar, vendosen pa kurrfarë dyshimi në hapsirën e shpërndarë me dhunti ndërmjet madhështisë së shprehjes dhe rëndësisë së mbetjes në ndërgjegje të tanishmërisë, si dhe të ardhmërisë. Që nga ALI PODRIMJA, i rëndë, i thellë, duke shtegtuar i palodhshëm nëpër simbole dhe tema sa të përbashkëta nga shikimi i parë, po aq fantastike e të befasishme, të përfshira në pasqyrat e imagjinatës së magjepsur me metafora të një bukurie të pasosur, deri te SABRI HAMITI, miku më modern i fjalëve të shprehura në libër, me ekspresionet dhe instrumentet tekstuale që latojnë gjithmonë brishtësinë e tipareve të reja, duke kaluar pastaj me një përgëzim të papërmbajtur te IBRAHIM BERISHA, ai që i kushton një kujdes të veçantë personalitetit të tekstit, për ta definuar sa më mirë të përgjithshmen, me befasi e këmbëngulshmëri, thuajse e përshkruan degën para se të shpërthejë kundërmimi i erës së luleve, duke arritur në fund, te SALI BASHOTA, miku im besnik dhe i pashmangshëm në ekzistencën e shpirtit shqiptar, duke e shoqëruar në shprehjet e tij trishtimin, vetëm e vetëm për të mos e lënë të vetmuar.

Madheshti dhe rendesi (Mihai Antonescu)

Ngase, Sali Bashota i madh, sjell në shtjellat e shpirtit nusërimin e fjalës dhe një dashuri turbulluese për njeriun dhe potencialin e tij krijues, duke tërhequr pas vetes, në vepër si dhe në qenje, një të shkuar të mbrujtur nga zjarri i qëndresës sublime, me një fjalë, nga dashuria dhe shpresa për një ardhmëri që nuk ka të drejtë të harrojë. Këtu, e ndjej disi të afërt edhe poetin më të ri, BASRI ÇAPRIQI, duke e gjetur të ashpër por të ndershëm në ndërmarrjet e tij krijuese, duke e vendosur gjithmonë në peshoret e jetës dhe të mendimit, jetën e ditëpërditshme të një bote të përbujshme, me të gjitha shenjat e tëholluara nga mjegulla e një relativizmi të pakapshëm.
Siç thoja edhe më parë, në hapsirën dhurruese të Kosovës, e shpërndarë ndërmjet madhështisë së shprehjes dhe rëndësisë së mbetjes në ndërgjegje, ndërmjet lexuesit dhe shenjës së kësaj pentagrame të mrekullueshme që na fanitet si një dorë miqësore, e shtrirë në faqet e antologjisë “Ishulli i pavdeksisë”, është një distancë që mund të matet vetëm me qarkun e shpirtit dhe me lotin e syve që e kanë parë dikurë duke avulluar buzëqeshjen e po asaj nëne. Edhe një herë, përgëzime poetit të mirë e të dashur, Baki Ymeri, për realizimin e kësaj vepre të sukseshme, dhe për guximin për të prurë në zemër peshën e ketyre bukurive fisnike. Ngase, bukuria, pa marrë parasyshë se ç’mund të thuhet, edhe ajo është një peshë.

*Anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Rumanisë