E diele, 09.02.2025, 05:45 PM (GMT)

Mendime

Pirro Prifti: LGBT, Familja dhe Integrimi

E enjte, 29.05.2014, 06:25 PM


LGBT, Familja Shqiptare, dhe Integrimi në BE

Nga Pirro Prifti

Pranimi i LGBT si një grup shoqëror si i barabartë apo i njëjtë me shoqërinë shqiptare dhe respektimi i të drejtave dhe lirive për grupe shoqërore të tilla jashtë normalitetit, është një sfidë e madhe si për shoqërinë shqiptare ashtu dhe për shumë shoqëri  dhe popullata sidomos ato ballkanike të cilat me mijra vite i kanë quajtur këto grupime njerëzish jashtë normës morale dhe etike dhe jashtë traditës kombëtare.

Historia e përpjekjeve të shoqërive të civilizuara për të pranuar grupe të tilla shoqërore të neveritura nga pjesa më e madhe e popullatave në të gjithë botën si grupe apo shoqëri me të drejta dhe liri të jëta si të gjitha grupet e tjera shoqërore është  bizarre dhe jo shumë e kuptueshme sidomos në shoqërinë shqiptare e cila njihet gjithashtu edhe për indiferentizmin si dhe për tolerancën e madhe foetare apo dhe sociale.

Një nga argumentat është se grupet e tjera shoqërore si invalidët e të gjitha llojeve, pacientët, mosha e tretë, apo edhe shoqatat e ndryshmë si konsumatorët, shoqatat profesionale, shoqëria civile, romët, etj, etj, nuk kanë asgjë të përbashkët me LGBT përsa i përket motivit për të cilën kërkohet të mbrohet ky grupim nga shtresat e tjera të shoqërisë.

Dhe argumentat janë mjaft të fortë dhe aspak për ti nënvlerësuar sepse në këtë aspekt, pranimi pa kushte në shoqërinë shqiptare po ashtu dhe ballkanike apo edhe në një pjesë të mirë të familjes europiane është më tepër hipokrizi se sa një bindje e sinqertë.

Në Shqipëri sidomos, nënkuptimi për të kushtëzuar pranimin pa kushte të një grupimi  të tillë i cili edhe në të kaluarën nuk shihej me sy të mirë por se, edhe me ligj dënohej (të paktën pjesa gay ose veprimet sodomike) me qëllim integrimin në BE, të lë një shijë të hidhur  në se do të ishte e vërtetë.

Kërkesat e BE për të pranuar kontigjentin LGBT si një kontigjent normal brënda shqoërisë shqiptare në aspektin e respektimit të të drejtave dhe lirive të njeriut është në pamje të parë mëse normale, dhe në këtë aspekt edhe shoqëria shqiptare e ka respektuar këtë grupim fare të vogël në Shqipëri edhe më përpara viteve `91; dhe me shumë maturi duke u treguar indiferentë ose duke i u shmangur këtyre njerëzve pa  treguaras racizëm dhe as Homofobi  (Homophobia- frika dhe urrejtja ndaj homoseksualëve), aq të trumbetuar nga përfaqësues të BE dhe të shoqatave ylberiste ndërkombëtare.

Pak  Histori

Përpara  revolucionit seksual të viteve `60, nuk kishte asnjë fjalor përçmues për   jo-heteroseksualitetin, dhe termi gjinia e tretë  që e ka zanafilën që nga viti 1860 në Angli.

Termi homoseksual sigurisht me tingëllim negativ zëvëndësohej shpesh me fjalën homofil (dëshirë për të njëjtin seks) rreth viteve `50, e më vonë u përdor fjala angleze  `gay` nga vitet `70. Sidoqoftë fjala `Lesbian` ose siç thuhet shqip lesbiket së bashku me fjalën gay filloi të përdoret gjithashtu në vitet `70. Sa për lesbiket ato morën njohje në SHBA që në vitin 1955 nën emrin e `Vajzat e Bilitis` ose  `DOB`,  një organizatë e krijuar në San Francisko në të cilën egzistonte një lokal që quhej `Bari Lesbian`. Kjo në fillim ishte një rrymë feministe e cila luftonte pabarazinë patriarkaliste  midis femrave dhe meshkujve, por që u transformua në një rrymë seksualiste.

Deri ne vitin 1990 nuk flitej për këto katër grupimeve seksualiste jo normale : Lesbian-Gay-Bisexual-Transsexual që të kalonin një një lëvizje apo grupim që kërkonte `pasaportë` brënda shoqërive përkaatëse perëndimore , dhe më vonë lindore dhe në vëndet e botës së tretë.

Për herë të parë aktorja transseksuale Candis Cayne në vitin 2009 i quajti këto njerëz si Komuniteti  LGBT , pra si një komunitet  `minoriti i fundit i madh`, duke vënë në dukje se `...ne akoma ngacmohemi (pra ofendohemi fizkisht dhe me fjalë) hapur` dhe na kërkojnë (për këtë veçori) në televizion...`

Traditat dhe Morali në vëndet perëndimore

Sidoqoftë  disa vënde nuk e miratojnë solidaritetin social dhe politik, si dhe vizibilitetin e fushatës së të drejtave të njeriut që përfshin edhemarshimet apo paradat e krenarinë `gay`.

Disa vënde të tjera besojnë që grupimet me orientime jo-heteroseksuale  përjetësojnë mitet se LGBT janë persona deficientë e të ndryshëm nga shumica e njerzve të tjerë.

Mospranimi i heshtur grupimit jo normal LGBT në Shqipëri nga shumica e popullatës, bie ndesh me hipokrizinë e politikës shqiptare dhe disa indivdië në krye të disa shoqatave  të cilët siç e thashë më sipër- identifikojnë pranimin apo më mirë dhënien e  `pasaportës shqiptare`  me integrimin në BE dhe kjo përpjekje është e gabuar dhe e dëmshme.

Në vëndet e Europës Perëndimore, në SHBA, Kanada, Australi, por dhe në vëndet hispaniketë amerikës latinë si dhe në lindje ku religionet luajnë rol të rëndësishëm në jetën e përditëshme të popullatave , qëndrimi ka qënë homobofik ndaj kësaj kategorie që sot quhet LGBT por në tëkaluarën njihej si  sodomite ose pederasti e cila dënohej me ligj si në perëndi ashtu dhe në lindje.

Në SHBA diskriminimi ndaj hoseksualëve ishte shumë më i madh se sa ndaj minoriteteve të tjera.

Deri në vitet `80 homoseksualët ishin shumë të diskriminuar sidomos nga religjioni dhe nga shoqëritë biblike që e quanin këtë nje ves ose mëkat në kundërshtim më urdherat e Zotit.

Në Testamentin e RI  në pjesën Romanët, 1:18-32 thuhet: Ja pse Zoti i braktisi ata për shkak të dëshirave të tyre të turpshme.Madje gratë dolën kundër rrugës natyrale për të bërë sex dhenë vënd të kësaj nxiteshin për të bërë sex me njëra tjetrën Dhe burrat në vënd të pasjes lidhje normale sekuale me gratë (heteroseksualiteti) ndizeshin për njëri tjetrin. Burrat bënin gjëra të turpshme me burra të tjerë dhe si rezultat I këtij  mëkati,  ata vuajtën brënda vehtes së tyre me dënimin që ata merituan.

Ose në  Judenjtë, 7: Dhe mos harroni  Sodoman,  Gomorrah, dhe qytetet e tyre fqinjë, të cilët ishin të mbushur më imoralitet dhe çdo lloj perversioni seksual. Këto qytete u shkatërruan nga zjarri dhe shërbejnë si një paralajmërim i zjarrit të përjetshëm ndaj dënimit të Zotit.

Në vëndet myslimane gjitashtu qëndrimi ndaj Pederastisë dhe Homoseksualitetit mjaft i ashpër.Kjo vjen nga tradita religjioze dhe në terminologjinë islamikë homoseksualiteti quhet al fahsha (akt i ndyrë), ose amal qaën Lut (sjellja e njerzve të Lutit ose Lothi). Islami mëson që besimtarët nuk duhet as të marrin pjesë dhe as të përkrahin homosekualitetin.

Megjithatë, ligjet islamike sjellja si homoseksual dhe veprimet homoseksuale  dënohet dhe I nënështrohet dënimit ligjor. Ndëshkimi ligjor për këtë veprim është rrahja deri në dënimin me vdekje si nëIran Arabi Saudite dhe Jemen.

Shumë lider fetarë konservatorë janë shprehur kundër komunitetit gay dhe kanë paralajmëruar për rrezikun që sipas tyre po përballet Amerika, Televizioni Club 700  ftoi predikuesin  Pat Robertson i cili tha se `shumë nga njerëzit e Adolf Hitlrit ishin satanistë, shumë nga ata ishin homoseksualë- pra dy gjëra që duket se shkojnë ë bashku``.

Megjithatë, krahas Homofobisë që vërehet herë pas here në vëndet e Europës Perendimore , SHBA, Australi, Kanada, këto vënde nëpërmjet politikave liberale, nëpërmjet nxitjes për të zbatuar të drejtat dhe liritë e njeriut, kanë arritur që të komunietetet LGBT  të marrin `leje qëndrimin`  duke u kthyer në këto vënde një komunitet që tregokërka civilizim, përparim, dhe liberalizëm seksual.

Vëndet Perëndimore gjithashtu  indirekt   po u thonë vëndeve në zhvillim dhe atyre që aspirojnë integrimin në BE se,  pranimi i LGBT-ve, jo vetëm si komuniteti që duhet trajtuar si një `minoritet i madh` por edhe si formë e shoqërisë  liberale, shoqëri multikulturale,  multietnike, dhe post-kapitaliste, ku familja vazhdon të dëmtohet e të prishet.

Tradita dhe Morali në Shqipëri

Në këtë aspekt pranimi i një  grupimi të tillë siç thotë aktorja transseksuale Candis Cayne si `minoritet i fundit i madh` do të ishte më tepër një mos-njohje e realitetit shqiptar (por dhe ballkanik) por edhe sepse në Shqipëri ky grupim nuk është as minoritet dhe as ndonjë grupim që të luante ndonjë rol sado pak të vogël në shoqërinë shqiptare.

Shoqëria shqiptare në këtë pikpamje është një shoqëri shumë më e maturuar dhe me tradita të shëndosha morale qoftë në famlije qoftë në shoqërinë shqiptare ku kodi i nderit për individin dhe familjen, ka qënë dhe mbetet një një element spikatës për mijra vjet.

Maturiteti dhe  Tradita shqiptare përsa i përket kësaj anomalie shoqërore  qëndron në faktin se kjo shoqëri e ka respektuar të drejtën e tjetrit për të jetuar dhe të jetë i lirë qoftë edhe për këtë kategori sepse tradita shqiptare  për të qënë tolerant  madje dhe në formën e indiferencës ndaj grupeve shoqërore (jo të njëjta me shqiptarët) është fabuloze. Kujtojmë këtu mikpritjen dhe mungesën e racizmit të shqiptarëve, mbrojtjen ndaj hebrejve në kohën e luftës, tolerancën fetare, dhe mbrojtjen e nderit të familjes, nder  falë të cilit familja shqiptare është akoma e fortë dhe e patronditur nga të ashtuquajturit `revolucioni ose emancipim seksual` i cili ka dëmtuar rëndë familjen europiano-perëndimore dhe atë të SHBA-Kanada-Australi.

Ndaj këtij grupimi që unë e quaj jo-normal shoqëria shqiptare ka gjetur dhe zbatuar indiferentizmin i cili nuk e anashkalon problemin por i jep mundësi këtij grupimi të ketë të drejtat dhe liritë e tij (edhe përpara se BE ta kërkonte respektimin e të drejtave dhe lirive të njeriut ), por duke bërë të ditur se ky grupim duhet të jetojë jetën e tij pa ndikuar në jetën e shoqërisë shqiptare.

Në kundërshtim me lajthitjet dhe hipokrizinë e disa liderëve të të ashtuquajturave shoqata LGBT, apo të disa politiknëve të cilët përqafojnë me tepri slloganet dhe flamurët e ylberizmit dhe të pacifizmit seksual, nuk mund të deformojnë traditën e shëndoshë të familjes shqiptare e cila është e bazuar në traditën dhe religiozitetin e saj dhe në kodin e nderit mijra vjeçar të shqiptarit. Nuk mund të marrim si tregues të shpejtësisë së afrimit dhe të integrimit në BE, me anë të LGBT-ve.

LGBT për fat nuk është detyrë shtëpie për Shqipërinë, dhe mbrojtja e të drejtave dhe të lirisë së këtij Komuniteti, është një detyrë e fare e lehtë por  shoqërinë shqiptare e cila siç e thashë më lart e pranon në heshtje dhe indeferentizëm, prej kohësh e jo më tani. Pra nuk përbën problem. Por nuk mund të pajtohemi që jetën e LGBT-ve  ta marrim për standart jetese të shoqërisë shqiptare sepse dihet që ky komunitet apo minoritet sipas aktores transseksualiste:

-së pari nuk është njëlloj si minoritetet e tjera sepse LGBD përbejne një anomali sociale e cila ndonëse u duhen respektuar të drejtat dhe liritë e tyre, nuk mund të bëjnë një jetë ssociale të përbashkët me shumicën e shoqërisë shqiptare, përveçse duhet të bëjnë një jetë sociale dhe individuale, në lokale dhe ndërtesa të veçantë.

-së dyti shoqëria shqiptare është thellësisht  konservuese e  moralit dhe etikës tradicionale në ruajtje të një familjeje të shëndoshë shqiptare.

-së treti shoqëria shqiptare mezi pret integrimin e saj në BE, por BE nuk duhet të insistojënë pranimin nga kjo shoqëri si shoqëria shqiptare të ekstremeve sociale që nuk kanë asnjë lidhje historike, religioze, dhe sociale me këtë kategori që ylberizmin e përdor si parrullat e dikurshme të PPSH  të tipit  `... Shqipëria e ka çarë rrugën me  .. në dorë...`.

E parë në këtë aspekt, edhe festivali europian Këngës  2014 i cili u fitua nga  Austria me transvestitin me mjekër, Conchita Wurst, i cili këndoi “Rise Like A Phoenix” ngjalli një pakënaqësi dhe zhgënjim të madh duke vënë në pikpyetje edhe dëshirën për tu integruar në BE, sepse të ballafaqohesh në fushën e artit dhe kulturës me një transvestit i cili përbëka për vitin 2014 kulmin e artit e të këngës- nuk është ajo që ëndërojnë dhe kanë zgjedhur shqiptarët.

Kjo fitore e LGBT-ve në festivalin e këngës 2014  ngjalli gjithashtu  pakënaqësi edhe në disa vende të Evropës Lindore.

Duke njohur indiferentizmin shqiptar LGBT janë hedhur në Shqipëri në sulm kundër religjioneve shqiptare sidomos kundër komunitetit mysliman por dhe ndaj atij ortodoks. Me baza të shëndosha ishte dhe kritika e deputetes Mesila Doda kundër kërkesave  për martesat gay, dhe pavarësisht justifikimeve të homoseksualit Pinderi  dhe ndonjë tjetri të ngjashëm me të, të cilet deklaruan se:  Nëse një komunitet fiton një të drejtë që kushdo tjeter e ka, atëherë kjo nuk do t’i pengojë burrat që duan gra, të martohen me to, apo gratë që duan burrat të martohen me ta! Orientimi seksual dhe identiteti gjinor nuk jane zgjedhje qe befas, ne nje situate si ato te Apokalipsit ne Bibel do e nxisnin gjithë shoqërinë të bëhej homoseksuale. Këto janë thjesht frikëra të cilat ne duhet ti adresojmë përmes një debati të shëndetshëm ????!!

(http://ëëë.shqiptarja.com/aktualitet/2731/martesat-gay-pinderi-fryma-agresive-e-deputeteve-kundra-europes-184025.html#sthash.toYTgzIj.dpuf).

Këto janë justifikime të njerzve të cilët nuk mund të kenë skrupullin që ti mbushin mëndjen shqoërisë shqiptare se kauza e tyre është e drejtë. Ajo është një kauzë e njerzve që nuk janë seksualisht normal, që nuk janë në mënyrë morale normal, që nuk veprojnë nga ana sociale si jerëz normale.

Prandaj e ardhmja e tyre nuk duhet të jetë e lidhur me të ardhmen e shoqërisë shqiptare, pra ndonëse do tua respektojme liritë e e të drejtat kundër homofobisë, ata nuk mund ta detyrojnë shoqërinë shqiptare tu shkojnë pas.

Nga ana mjekësore mendoj se kjo kategori njerëzish ka nevojë për mjekim terapeutik  dhe kujdes social të vecantë që ky lloj komuniteti të mos shtohet por të pakësohet në se është e mundur.

E them këtë sepse ka akoma psikologë dhe qytetarë që  LGBT e konsiderojnë si një komunitet normal kur dihet fare mirë që  këta njerëz nuk janë normal, por për ta duhet të kihet  kujdes mjekësor dhe social, nga institucionet sociale.

Shumica dërrmuese e këtyre individëve mund të jenë të gatshëm të jenë edhe pedofilë, por pedofilia dënohet. Shumica e tyre kanë sëmundje SST dhe HIV-AIDS për shkak të anormalitetit të kryerjes së marëdhënieve seksuale dhe këto mjekohën. Përse të mos mjekohen ata? Disa nga ata  janë hiperseksualë apo hiperseksuae dhe kjo përbën sëmundje dhe duhet mjekuar. Atëhere përse të mos diagnostikohen e trajtohen në mënyrë mjekëosre këta?

Kujdes mjekësor sepse një e treta e tyre (LGBT) ka probleme me deficiencën apo teprinë e hormoneve seksulae të shoqëruara ose jo me difekte genitale, ose janë fëmijë me problem mendore që më vonë futen në katëgorinë e LGBT për shkak se janë përdorur që në fëmini nga ana seksuale.

Një e treta e tyre preferencën seksuale jo normale (LGBT)  e kanë fituar gjatë moshës fëminore apo në kohën e pubertetit ose nga marëdhëniet e incestit brënda familjes apo dhe marëdhënie sekuale të dhunshmenga njerëz të afërm të familjes ose dhe të panjohur, po në atë moshë.

Dhe një e treat e tyre e kanë fituar këtë preferencë seksuale jo normale (LGBT) në moshë të rritur ose në ushtri, në luftë, drogaxhinjtë, personat me HVI-AIDS,  sociopatët  e pasur apo të varfër pra ekstremet e shoqërisë.

Nëse një pjesë e tyre mund të mjekohet , pjesa tjetër nuk mund të mjekohet sepse ose janë në drejtim dhe të mbrojtur nga ligji, ose është e pa mundur të zbulohen për tu kuruar.

Së fundmi prania e LGBT në Shqipëri, valavitja e flamurit të ylberizmit, nuk duhet trumbetuar si  një sukses i politikës dhe i shoqërisë shqiptare vetëm e vetëm sepse mund të na lejojë të integrohemi në BE, por duhet trajtuar si një komunitet q ka nevojë për kujdes që të mos shohet, që të mos dëmtojë shoqërinë shqiptare, dhe të mos kkemi homofobi ndaj tyre. Duket si paradox?  Epo kjo është rruga që duhet ndjekur.



(Vota: 0)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora