Përparim Hysi: Poezi me 4-vargje

Përparim Hysi

 

Poezi me 4-vargje*

 

 

U ça zëmra

 

 

U ça zëmra,u bë  thela-thela

Se ika nga vëndi;nga vëndi ku leva

Kështu jam këtu:me zëmër të çarë

S'e di as vet:se vdekur,se gjallë....

 

 

Në mbeta...

 

 

Në mbeta idealist i pandreqshëm,

Në këtë botë kredhur në alishverish

Ndodh se  në botë ka plot njerëz të ndershëm

Sharlatanët numërohen me gisht

 

 

Ne...

 

"Ne ishim lindur për dashuri e besim

dhe jo për shkatërrim  ..."

 

Esenin

 

 

Ne s'kemi lindur për dashuri e besim

Ne kemi lindur vetëm për shkatërrim?!

Shkatërruam çdo gjë(me gene satanaj)

Nuk shtoj agjë më...dhe vaj... e vaj..

 

 

Ligësinë

 

Ligësinë nuk e  pres në heshtje

Në sy të ligën e mbështyj

Mos prit,o i lig nga unë buzëqeshje

Se tek hipokritët nuk hyj.

 

 

Kur pija cigar

 

 

Kur pija cigar,kujtoja

Se "vrisja" me të mërzinë

E thithja mirë e mirë,gulçoja

Dhe veç dogja me të mushkërinë.

 

 

Po...

 

 

Po t'ma çani zëmrën,nuk ka më gjak

Se është venitur dhe mezi regëtin.

Që ka ndodhur kështu,ka dhe shkak:

Regëtin nga malli për Shqipërinë.

 

 

Jam si ujku

 

 

Ashtu si ujku i "zbutur" që e ka mëndjen nga pylli

Ashtu dhe unë mëndjen e kam veç në Shqipëri

Aq mall kam,sa plagë  m'u bë mua shpirti

Dhe jam gati t'ia thërres me oi....

 

 

Ato shkallë

 

 

Ato shkallë do t'i ngjis;do t'i ngjis me një frymë

Se nga malli sa s'kuis;kam marrë flakë e po nxjerrë tym

Domethënë jam si në mjegull;edhe eci kuturu

Veç aty unë bëhem qefull;mall,o mall,Ç'më bën kështu?!

 

 

Jam si pula shqirake

 

Pulën shqirake nuk e zë gjumi,

Po nuk pa në ëndërr sikur ha grurë

Kështu jam këtu unë mallshumi,

Po nuk pashë Shqipërinë që kam lënë qëkur...

 

 

Ndërsa

 

 

Ndërsa një trung ecën nëpër lumë

Mua buzë lumit më zë me shkumë

Se trungu do shpërbëhet a do sos në det?!

Kështu si ky trung jam në lumin tënd,jetë!

 

 

Më prisni

 

 

Më prisni!Kam vënë krahë dhe po "fluturoj"

Drejt vëndit tim që me asgjë nuk e ndërroj

S'më trëmb oqeani,i madh dhe pakufi

Më prisni,o të dashur!A nuk jam zog tani?!

 

 

Plagët

 

Plagët e  trupit i shëroj me ilaçe

Po hajde më shëroni plagët e shpirtit

Ato,të parat,i shëroj dhe  esnafçe

Ato të shpirtit më gozhduan si Krishtin...

 

 

A nuk është?!...

 

 

Gjithmonë e vras mëndjen:

-A nuk është mendimi zog?!

Zog do të jetë,sa nga unë lë mëndjen

Dhe shkon  atje ku nuk jemi tok.

 

 

Ku nuk shkon mëndja

 

 

Mëndja  bredh e mëndja shkon,se ajo nuk njeh kufi

S'njeh pengesa,i kalon:si të jetë një kalëdori!

Edhe hyn ku i do qejfi;zë kullot hergjele

Po si jam unë qenefi:t'ia thërres me olele....

 

 

Shpirti i njeriut

 

 

Shpirti i njeriut është si një pus i thellë

(a duket vallë çfarë fshihet në të?!)

Ngjan shpirti i njeriut dhe me një minierë

Dhe mvaret,mandej,se ç'xehërorë  ka në të.

 

 

Stres

 

 

Goja m'u tha dhe koka m'u thinj

Mbështyma më iku;nuk ka më

Nga malli për vëndin u bëra finjë

Dhe shfryj e shfryj nën zë

 

 

Dëshirë

 

 

M'i shtroni çarçafët e bardhë si dëbora

Që të bëjnë"tëng" kur të shtrihem si kallkan

Nga malli u mrola,si grushti u mblodha

Dhe zëmra zë hidhet shpërthen si vullkan

 

 

Fjalët e mia

 

 

Fjalët e mia të mbushura me dhëmbje therëse

Fjalët e mia të mbushura me mall e dashuri

Fjalët e mia të mbushura me dritë shprese

Por në thelb të tyre kanë veç Shqipëri

 

 

Monotoni

 

 

Dal  jashtë...

Askush nuk më thotë mirëmëngjes

E nga mos më zënë djajtë

Nga mos të bëhem me stres?!

 

 

Lajkatari

 

 

Ti ke zgjedhur një "zanat" me leverdi

Lajkimi t'u bë si zakon.

Por ke  harraur që nuk je njeri

Ti,për mua,ngjan me një kufomë.

 

 

Koha

 

 

Koha ka veshur pantofla

Dhe reshperon pa u ndjerë

Po mua pse më bloi në mokrra?

Ç'është ky mister?...

 

 

*poezitë janë shkruar në vitin 2004

 

 

20 shkurt 2011