Jahë Sadrija: Në masakrën e burgut të Ubravës u vranë 170 dhe u plagosën rreth 300 shqiptarë

NË MASAKREN E BURGUT TË UBRAVËS  U VRANË 170 DHE U PLAGOSËN RRETH 300 SHQIPTARË

Nga Jahë Sadrija

Strategjia e politikës antishqiptare e Serbisë, ndërtuar mbi represion e dhunë fizike të hapur, është mbështetur në strategjinë e njohur Bizantine të paragjykimeve raciste, burimin e të cillave duhet kërkuar thellë në humbetirën e shekujve.
Tek shtegtojmë në labirinthet e historisë dhe zhytemi në mugëtirën e shekujve V1 e V11 dhe më vonë, kur para portave te Ballkanit fillojnë të lajmërohen hordhitë sllave, vëmë re se për popullin shqiptar pllakosin ditët e zeza, të cillat me intervale herë më të shkurta e herë më të gjata, vazhdojnë deri në ditët e fundit të fitores. Pra, që nga ajo kohë e zezë, Dardania ilire, Kosova shqiptare, mbetet zezelinë ku shovenistët Serbë bëjnë qejfe e shfrynë epshet prej gjakpirësish. Për realizimin praktik të këtij gjakimi, edhe ish kryekrimineli serb i quajtur Millosheviq, shtrëngoi dhëmbët dhe tregoi vendosmërinë e këmbënguljen për fillimin e luftës në Kosovë, për të humbur kundër forcave të UÇK-së e trupave të NATO-së, dhe së fundi, edhe vetë për të përfunduar për krimet e bëra kundër popullit te pafajshëm në Kosovë, prapa grilave të hekurta në Gjykatën e Hagës.
Fundi i luftës në Kosovë ishta sa krenare aq edhe i dhembshëm.Gjithçka një ditë mund të harrohet por gjaku i dëshmorëve, lotët e nënave dhe vaji i dhembshëm i fëmijëve jetima domosdo na kthejn në të kaluaren.
Kosova nuk është çliruar përkohësisht, as liria e saj s’mund të jetë dukuri e përkohshme. Në themelet e lirisë është derdhur gjaku i njomë që kurrë Kosova të mos jetë e robëruar.             
Syri i vrastarëve serbë lakmonte xhelozisht tek të burgosurit shqiptarë. Burgu i Dubraves pas fillimit të bombardimeve të NATO-së, u mbush përplot shqiptarë, duke cekur këtu edhe 150 të burgosurit e njohur si grupi Gjakovar. Rrahjet dhe keqtrajtimet e të burgosurve nga policët e burgut, nuk kishin të sosur deri në ditën e 19 majit të vitit 1999, kur mbi pavijonin C u zbraz kaset-bomba e parë e NATO-së, për të vazhduar edhe më datën 21 të ketij muaji. Ky burg nga ordinerët shqiptarë patëm dëgjuar se do të bombardohet dhe tërësisht do të shkatërrohet si qendër e ushtrisë dhe policisë e makinerisë serbe. Këto shkatërrime i hapën rrugën kriminelëve policorë e ushtarakë Serbë që më datën 22 dhe 23 maj të bëjnë maskaren më të tmerrshme ndaj të burgosurve. Ndërsa kinse për shkaqe sigurie,  nga ky burg na transferuan më datën 24 maj për në burgun e Lipjanit. Atë ditë në oborrin e burgut të dubravës u ndam nga më shume se 170 të vrarë, e për në burgun tjetër shoqëroheshim nga 300 të plagosur. Masakra ndodhi kështu…
Na thirrën më një gjuhë të egër serbe: Rreshtohuni pranë murit se për shkaqe sigurie ju dërgojmë në një burge tjetër. Ishim shumë afër murit ku kriminelët serbë kishin ngritur skele jashtë dhe nuk shiheshin. Sekondat ishin në pytje kur u dëgjuan zërat e të  burgosureve: të ikim se ka pushkatim. Nga jashtë murit filluan të dëgjohen krismat e autumatikëve, snajperëve, bombave, granatave e çka jo tjetër. E tëra ajo fushë më 23 maj të vitit 1999 u la me gjakun e rreth 170 të vdekurve e 300 të plagosurve. Edhe në Lipjan torturat nuk patën të ndalur. Aty qëndruam deri më 10 qershor 1999, këtë ditë u transferuam mbi 1000 të burgosur për në serbi.
Plot 96 orë në oborrin e burgut të Dubravës qëndruam sy më sy me vdekjen e sigurt, të gjithë jua kishim lakmi atyre që vdiqen, arsya: të mos përjetonim tortura e gjenocid.
Vallë, a është kjo një masakër që duhet heshtur nga faktori ndërkombetar dhe i brendshëm, apo si i tillë të zbardhet me mjete politike e kryevrasesit të pergjigjen para drejtësisë.
Kjo masakër e shëmtuar është ndër aktet më të egra dhe më diallëzore serbe që meriton ndëshkimin më të rendë. Kuçedrave gjakatere serbe duhet dhënë një dënim për të mos harruar kurrë, perndryshe ata do të vazjdojnë të bëjnë të njëjtën diku tjetër, nëse do të kenë dorë të lire. Kukulla e Rusisë, Serbia, duhet të izolohet, të futet në karantinë derisa të sillet në mënyrë të qytetruar, duke e njohur të drejtën e vetëvendosjes e të shkëputjrs edhe popujve të tjerë, pikësëpari sovranitetinë e Kosovës.