Halla, që ne e quanim Tete, babanë tonë e kishte vëlla të vetëm e duheshin shumë. E kishte marrë vesh mynxyrën, por mbase edhe se kishte besuar. E mbante shpresa se ai mund të ishte gjallë. Kur na pa që ishim vetëm, u lebetit dhe u lemeris. Hoqi shaminë, shkuli flokët...
Vlorë, prill 1945.Ua hiqte udhën njeri nga djemtë e tezes së babait.Idrisi dhe familja i shkonin pas si dele të trembura pas bariut. Ishin si ca hije që ecnin kuturu. Se dinin ku po shkonin, as kush i priste as si i priste. Ai i hidhte hapat shpejt e shpenguar, ata pas tij ngëc-ngëc, mezi e ndiqnin. Sokaku i ngushtë...
Historia ka provuar se shqiptaret, janë nga banorët e parë të Europes. Bëjnë pjesë në vendet shtetformuse, krejt ndryshe sa na kanë akuzuar fqinjët, që janë mysafirë ne siujdhesën Ballkanike.Veprimtareinë e gjithanshme të shtetit arbnor, e ka përshkruar romancieri, tashmë i zëshëm, Resmi Osmani...
Ngjiteshim në të përpjetën. Nuk ishte ecje, por zvarritje. Sipër ishte maja.Mbi të qielli i përflakur nga dielli në të perënduar. Ne ishim në hijen e muzgut që po afrohej. Ec, ec dhe zvarrisu.Çdo hap një rënkim, çdo hap një dhimbje. Edhe pak, edhe pak, durim, me forca të shterrura, dhëmbë...
Fragmente nga romani Teuta e Ilirisë - Foenike, shtator 230 para erës së re.…….Ngrini çengelin, do të dalimnë det, I tha kapitenit, njeri nga oficerët e shpurës së mbretëreshës.-Madhëri, paçi këmbën e mbarë! -Uroi kapiteni.- Të mbarë e paçi edhe ju detarë trima.Lemba, e ndihmuar edha nga rryma rrjedhëse e lumit të...
Pallati i gjeneral Dhimitër Farit në ujdhesën e Farit.Një mëngjes rojet kapën një burrë tëpanjohur, që ishte fshehur pas një kthine të mureve që qarkonin pallatin.Kur e pyetën kush ishte,nga ishte dhe pse kishte ardhur, ai vetëtimthi nxori poshtë këmishës së gjatë një thikë...
Gjon Elezi, gazetar i ri, ishte ylli në ngjitje në redaksinë e gazetës ”Agimi”. Gjithnjë në kërkim të temave të veçanta e të bujshme, rubrika e tij ishte më e lexuara dhe qe një nga arsyet e rritjes së tirazhit të gazetës dhe shtimit të lexuesve. Shefi i redaksisë, duke ndjekur të thënën se...
Në zyrën operative erdhi një telefonatë për një aksident automobilistik.Policia, kur shkoi në vendin e ngjarjes , pa një makinë të rrokullisur në greminë. Vozitësi i makinës kishte vdekur.kishte qënë i vetëm. U identifikua që ishte Arben Qosja, i kërkuar nga policia dhe me precedent penalë, pjestar i bandës së Kapos...
Pas dy dit shirash, doli ditë e bukur, por e freskët, duket që filloi dimëri. Isha duke ecur ne shëtitoren e parkut të liqenit. Degjova që dikush më thirri emrin. U ndala. Biri i një shoku tim të vjetër, Nazimi. U bë viti pa e takuar. U përshëndetëm dhe pyetjet e zakonshme për shëndetin në kohë pandemie...
Pas ditëve të mugëta nga qielli i mbuluar me re dhe erës së veriut dhe ngricave, pranvera hukiti frymën e ngrohtë. E para e ndjeu Bajamja qe ndehu në ajr flamurin e bardhë të luleve, pastaj shih lulja lulen dhe çelu:kumbullat, kajsitë, qershitë, pjeshkët dhe në fund mollët që prisnin sigurinë e ditëve të ngrohta e plot dritë...
Djali i shërbimit në kafe “Admiral”, pastroi dhe vuri rregull në tryezën e cepit pranë vetratës së madhe, pastaj vendosi shënimin: e rezervuar. Ora po shkonte nëntë,kohë kur pihej kafja e mëngjesit, por klientët po vonoheshin, i pengonte shiu dhe lloha. Te tryeza e rezeruar, uleshin katër pensionistë. Ata zere se kishin ardhur...
Tringëlloi zilja e celularit. Numri i panjohur.-Po, të dëgjoj. Ah, qënke ti!Po të pres. Si do më njohësh? Fare thjesht. Kam një kapele borsalinë tiroleze, të përhinjtë, xhup lëkure , xhinse blu dhe atlete Adidas. Për siguri po të postoj fotografinë. Të pres te veranda e Taivanit, me pamje nga Shallvaret, në ora dhjetë fiks...
E dëgjoj shpesh.E kompozuar nga Raveli, e tëra është një hymn për jetën dhe dashurinë.O dashuri!Nis e na kumton ardhjen nga një tambur, e vetme, me rrahje zemre. Zemër e dashuruar, rrahje të qeta, të një trajtshme të përmalluara...
Kristo Lozhani, sipërtmarrës dhe pronar i firmës “Lozhani konstruksion” i pushtuar nga dëshpërimi dhe zemërimi, ecejakej pa pra aq sa e lejonte hapësira e zyrës. I dukej vetja si i ndryrë në kafaz.Gojën e kishte të hidhët nga dëshpërimi dhe përbrenda i zjente zemërimi. Sapo ishte kthyer nga kantieri...
Bora kishte vene shtresë të hollë. Petriti, i njohur me emrin Lenci, e ngiste motorrim ngadalë që të mos rrëshqiste. Parkoi në oborrin e bar “Lorelain” që ishte buzë lumit Rin, në stacionin fundor të tramvait. Bënte ftohtë. Hyri në bar. Ishte i pastër e plot dritë...
Nubia dhe Aleksandria e Egjiptit, 331 para erës së re.Dielli u ul ne perëndim te Nilit hyjnor. Ngjyra e qiellit nga e kuqerremte u shndërua ne portokalli - vjollce dhe tisi i mugëtirës mbuloi dheun me mbreterinë e natës. Ne qiellin e pastër u shfaqën yjet që nisën të vallzonin rreth hënës. Mbretëresha...
Njëzet e dy korrik 2021 Aeroporti “Nënë Tereza”. Mëngjes heret. Jam nisur për në Finlandë, për te im bir, Erioni. Megjithëse kohë pandemie, salla e pritjes është mbushur plot. Udhëtarët presin në portat e daljes. Kaloj piken e kontrollit. Aeroplani i Lufthansës, që do të më shpjeerë transit në Frankfurt, niset në...
Fshati malor, dikur plot jetë e gjallëri, tashmë thuajse ishte braktisur. Tym nga oxhaqet dilte vetëm nga katër shtëpi. Në dy prej tyre banonin katër të moshuar, që kishin vendosur ta sosnin jetën në vatrat ku kishin lindur dhe dy të rinj , nip e mbesë, që kujdeseshin për ta: Lena, shtatëmbëdhjetë vjeçe,që kishte ndërprerë gjimnazin në...
Njëzet e gjashtë qershor 2012. Mesnatë. Pragmuzgu. Motori i autobuzit zukat lehtë. Drita e bardhë e fenerëve gris errësirën e zezë. Autobusët janë të mbushur plot. Jemi nisur për në Qafën e Botës. Mijëra zemra që dhembin, shpirtra që angështohen, sytë e tyre që duan të shohin, mendje që sjellin në kujtesë...
Mësonjësi, një copë herë, eci mendueshëm çap e jak nëpër odën që ishte kabineti i tij i punës. Llampa ndriçonte zbehtë dhe hijet e tij dhe e orendive, të shformuara e me dridhje binin në dysheme dhe murin kundruall. E dinte, pas asaj dite të pazakontë e të stuhishme, të shtatë marsit, nata që e pasonte , do të ishte...
