Fragmente nga romani Teuta e Ilirisë - Foenike, shtator 230 para erës së re.…….Ngrini çengelin, do të dalimnë det, I tha kapitenit, njeri nga oficerët e shpurës së mbretëreshës.-Madhëri, paçi këmbën e mbarë! -Uroi kapiteni.- Të mbarë e paçi edhe ju detarë trima.Lemba, e ndihmuar edha nga rryma rrjedhëse e lumit të...
Pallati i gjeneral Dhimitër Farit në ujdhesën e Farit.Një mëngjes rojet kapën një burrë tëpanjohur, që ishte fshehur pas një kthine të mureve që qarkonin pallatin.Kur e pyetën kush ishte,nga ishte dhe pse kishte ardhur, ai vetëtimthi nxori poshtë këmishës së gjatë një thikë...
Gjon Elezi, gazetar i ri, ishte ylli në ngjitje në redaksinë e gazetës ”Agimi”. Gjithnjë në kërkim të temave të veçanta e të bujshme, rubrika e tij ishte më e lexuara dhe qe një nga arsyet e rritjes së tirazhit të gazetës dhe shtimit të lexuesve. Shefi i redaksisë, duke ndjekur të thënën se...
Në zyrën operative erdhi një telefonatë për një aksident automobilistik.Policia, kur shkoi në vendin e ngjarjes , pa një makinë të rrokullisur në greminë. Vozitësi i makinës kishte vdekur.kishte qënë i vetëm. U identifikua që ishte Arben Qosja, i kërkuar nga policia dhe me precedent penalë, pjestar i bandës së Kapos...
Pas dy dit shirash, doli ditë e bukur, por e freskët, duket që filloi dimëri. Isha duke ecur ne shëtitoren e parkut të liqenit. Degjova që dikush më thirri emrin. U ndala. Biri i një shoku tim të vjetër, Nazimi. U bë viti pa e takuar. U përshëndetëm dhe pyetjet e zakonshme për shëndetin në kohë pandemie...
Pas ditëve të mugëta nga qielli i mbuluar me re dhe erës së veriut dhe ngricave, pranvera hukiti frymën e ngrohtë. E para e ndjeu Bajamja qe ndehu në ajr flamurin e bardhë të luleve, pastaj shih lulja lulen dhe çelu:kumbullat, kajsitë, qershitë, pjeshkët dhe në fund mollët që prisnin sigurinë e ditëve të ngrohta e plot dritë...
Djali i shërbimit në kafe “Admiral”, pastroi dhe vuri rregull në tryezën e cepit pranë vetratës së madhe, pastaj vendosi shënimin: e rezervuar. Ora po shkonte nëntë,kohë kur pihej kafja e mëngjesit, por klientët po vonoheshin, i pengonte shiu dhe lloha. Te tryeza e rezeruar, uleshin katër pensionistë. Ata zere se kishin ardhur...
Tringëlloi zilja e celularit. Numri i panjohur.-Po, të dëgjoj. Ah, qënke ti!Po të pres. Si do më njohësh? Fare thjesht. Kam një kapele borsalinë tiroleze, të përhinjtë, xhup lëkure , xhinse blu dhe atlete Adidas. Për siguri po të postoj fotografinë. Të pres te veranda e Taivanit, me pamje nga Shallvaret, në ora dhjetë fiks...
E dëgjoj shpesh.E kompozuar nga Raveli, e tëra është një hymn për jetën dhe dashurinë.O dashuri!Nis e na kumton ardhjen nga një tambur, e vetme, me rrahje zemre. Zemër e dashuruar, rrahje të qeta, të një trajtshme të përmalluara...
Kristo Lozhani, sipërtmarrës dhe pronar i firmës “Lozhani konstruksion” i pushtuar nga dëshpërimi dhe zemërimi, ecejakej pa pra aq sa e lejonte hapësira e zyrës. I dukej vetja si i ndryrë në kafaz.Gojën e kishte të hidhët nga dëshpërimi dhe përbrenda i zjente zemërimi. Sapo ishte kthyer nga kantieri...
Bora kishte vene shtresë të hollë. Petriti, i njohur me emrin Lenci, e ngiste motorrim ngadalë që të mos rrëshqiste. Parkoi në oborrin e bar “Lorelain” që ishte buzë lumit Rin, në stacionin fundor të tramvait. Bënte ftohtë. Hyri në bar. Ishte i pastër e plot dritë...
Nubia dhe Aleksandria e Egjiptit, 331 para erës së re.Dielli u ul ne perëndim te Nilit hyjnor. Ngjyra e qiellit nga e kuqerremte u shndërua ne portokalli - vjollce dhe tisi i mugëtirës mbuloi dheun me mbreterinë e natës. Ne qiellin e pastër u shfaqën yjet që nisën të vallzonin rreth hënës. Mbretëresha...
Njëzet e dy korrik 2021 Aeroporti “Nënë Tereza”. Mëngjes heret. Jam nisur për në Finlandë, për te im bir, Erioni. Megjithëse kohë pandemie, salla e pritjes është mbushur plot. Udhëtarët presin në portat e daljes. Kaloj piken e kontrollit. Aeroplani i Lufthansës, që do të më shpjeerë transit në Frankfurt, niset në...
Fshati malor, dikur plot jetë e gjallëri, tashmë thuajse ishte braktisur. Tym nga oxhaqet dilte vetëm nga katër shtëpi. Në dy prej tyre banonin katër të moshuar, që kishin vendosur ta sosnin jetën në vatrat ku kishin lindur dhe dy të rinj , nip e mbesë, që kujdeseshin për ta: Lena, shtatëmbëdhjetë vjeçe,që kishte ndërprerë gjimnazin në...
Njëzet e gjashtë qershor 2012. Mesnatë. Pragmuzgu. Motori i autobuzit zukat lehtë. Drita e bardhë e fenerëve gris errësirën e zezë. Autobusët janë të mbushur plot. Jemi nisur për në Qafën e Botës. Mijëra zemra që dhembin, shpirtra që angështohen, sytë e tyre që duan të shohin, mendje që sjellin në kujtesë...
Mësonjësi, një copë herë, eci mendueshëm çap e jak nëpër odën që ishte kabineti i tij i punës. Llampa ndriçonte zbehtë dhe hijet e tij dhe e orendive, të shformuara e me dridhje binin në dysheme dhe murin kundruall. E dinte, pas asaj dite të pazakontë e të stuhishme, të shtatë marsit, nata që e pasonte , do të ishte...
Pasi dëgjoi rrëfimin e Roksanës[1] për vdekjen e të birit në Babiloni, Olimpia[2] u bind se të birin e kishin helmuar. Vrundujt e rrëfimeve thënëse e kunderthënëse i shtilleshin rrëmujshëm e pa rend, plekseshin e përplaseshin në labirintet e mëndjes së saj që punonte...
Pas sillës, Olimpia i tha Roksanës që ta ndiqte pas me gjithë djalin. Shkuan në sallën e armëve që mbretëreshës i shërbente edhe si kabinet ku priste e përcillte. Roksana me djalin për dore, priste në heshtje. Olimpia ecte çapejak nëpër sallën e vogël, pastaj qëndroi përkitazi së resë dhe i nguli sytë e flakëruar...
Njohja me pjesëtarët e familjes të Aleksandrit të Madh dhe fundin e fatit të tyre, nuk është vetëm kërshëri por edhe një rast për të mësuar sesa e egër,e pamëshirshme, çnjerëzore dhe mizore, ishte lufta për pushtet dhe trashëgimin e fronit mbretëror, në kohën për të cilën bëhet fjalë( vitet 316-295...
Po afronte agimi, yjet po shuheshin një e nga një, por nata ishte ende pisë e zezë..Olimpia e lodhur ,por jo fuqiprerë, u ul në poltronën e lartë dhe ia nguli sytë të birit.E dinte se si nënë që dhuronte jetë, ishte e dhimbshme dhe panjerëzishme edhe për të, ajo që do t’i thoshte dhe kërkonte tyë birit...
