Sa herë që kam dëshirë të shkruaj apo të them diçka në shkrimin tim, në të njëjtën kohë ndjej një dridhje por edhe kënaqësi, e kur të bashkohen këto, sikur më bëjnë më të lumtur për guximin që kanë njerëzit. Ndoshta, një gjë e tillë edhe të detyron të futesh në brendinë e njeriut dhe të nxjerrësh gjëra që i ngjajnë ...
Ndërsa, krijimtaria, jo vetëm se fisnikëron, por edhe hapë horizonte për të thënë e për përjetësuar shumëçka në jetë. Si duket, i tërë ky konstatim, edhe pse është libri i parë, është mbrumur në “Shpirti peshon” i autores, Fitore Haklaj...
Ishte kohë lufte. Kudo në Kosovë frymonte liria edhe pse me shumë lëvizje jo edhe aq të sigurta, me tortura, vrasje, burgosje dhe me dëbime popullate. Atëbotë, në asnjë vend rrugët nuk ishin të sigurta për të lëvizur nga qyteti në qyet. Vetëm treni bënte rrugë deri në Prishtinë, e që ding mbushej me...
Sa herë më kishte shpjeguar babai për punën e trenit, për binarët si përralla e tregime të lashta, se çfarë kanë bartur e çfarë kanë fshehur binarët, lokomotivat dhe vagonët që i kanë sjellë rrotat nëpër ata hekura të pakëputur. Por, po e nisi me një rrëfim të thjeshtë por shumë të rëndësishëm e kurrë...
Edhe pse nuk është asgjë e re të thuhet se qyteti i Pejës ka traditë kulturore dhe historike, të cilën e lakmojnë shumë qytete mbase edhe vende të tjera, sot u njoftova edhe me një thesar të veçantë. Fjala është se në librarinë, “Nobel” të Albijon Studenicës, i cili mbi dy dekada i kushton kujdes afirmimit të librit, këtu...
Ka ardhur kohaTë shkunden oxhaqetNga çagja shekulloreTë pastrohen çatitëNga foletë e sorrave të zeza...
KosovëNumëroi plagët nëse mundeshEdhe tradhtitë që të janë bërëNumëroi dhembjet që t’i kanë shkaktuarE sheh sa plagë e varrë i ke në trupE dikton se ato edhe tash të kullojnëDot nuk po të shërohen...
Me dëshirën e zjarrtë u nisa për në Lezhë, ku organizohej një manifestim letrar dhe kulturor në kuadër të shënimit të 100-vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë. Gjatë rrugës, gjithçka më grumbullohej në mendje, por, tash sikur çdo gjë ishte e mbështjellë me gëzim e hare. Me kohë arritëm në Lezhë, unë ...
Kaherë më kujtohet uraKur rrugën filluanMe kubëza ta shtrojnëRrugën që lidhte fshatra e qyteteInteresantIshte hallkë historie e rrugësE ruante edhe Bistricën e Lloçanit. Kur binte shiMë humbnin lopëtSe nën urë strehoheshaPër të mos u lagur ...
Në dhomëHeshtja si dihatjeVarë në mur fotografi e vjetërKu ta di se e kujtRrjetë merimangash e mbroninNga vetmia e historia e djegur .Te deraNjë palë opinga me rregëzinaMe vite s’i kishte mbathur kushSe, kishin ikur nga vatraDiku larg malli për t’i djegur...
Në ZürichKapeshnica e JarinaNë StuttgardLagjja e Trimave edhe TamnikuNë BernëMëhalla e Hadumit edhe Çarshia e VogëlKudo Peja e PrishtinaGjilani Ferizaj e Gjakova...
Poezia i ngjanë rrugës të cilën shumë gjëra e rëndojnë, e lëndojnë, e lumturojnë, e bëjnë shenjtëri, dhe pas vetes lënë atë zërin e përjetësisë, i cili, nganjëherë është si ylberi me ato ngjyrat e veta përrallore, por edhe shpesh janë si drita e rrufesë, e cila përfton dhe ikën e nuk e di saktë mbi kë shkrepi...
Vera Istrefaj, nuk është krijuese vetëm sa për të thënë se vargu është pjesë e jetës së saj. Përkundrazi. Ajo përmes këndimit poetik na sjellë një gamë të pasurisë së mendimit poetik, që ndoshta, thjeshtë është zë edhe i arsyes edhe i së mirës, edhe zë i madhështisë njerëzore, i cili dot nuk mund të rri përbrenda mendjes së njeriut...
1.Ka ardhur kohaTë shkunden oxhaqetNga çagja shekulloreTë pastrohen çatitëNga foletë e sorrave të zeza 2.Ka ardhur kohaTë flasin thepa e kreshtaShkëmbinj e lëndina 3.Ka ardhur kohaTë flasin kalatë e kështjellatPër ato ethet e tmerritMe shekuj brenda tyre ngujuar...
OfeliSa shenjtëri do të jetëKujtimet për t’i kthyerPër të biseduar për tokën e djegurEdhe për tragjedinë e HamletitPër ta përqafuar gjirin e nënësDiellit për t’iu luturPër madhështinë e lumturisëNën dritën e hënësNetët për t’i shprushur...
Kishte sa kohë që kisha ndërmend ta vizitoj Krahinën e Plavës dhe të Gucisë, t’i shoh edhe tash këto vise dhe këto treva me bukuri të rrallë dhe me histori specifike. Isha shumë kureshtar se si do ta përjetojë këtë udhëtim, të cilin, fillimisht nuk e mendoja të ndonjë peshe krijuese apo të ndonjë inspirimi...
Sepse, nëna më rrëfente për gjithçka. Kështu edhe ishte shumë mirë që njoftohesha me jetën e saj, me përplasjet krenare të tërë familjes. Kishim për çfarë të bisedonim. Jeta, deri në atë moment, i kishte, por, edhe mua më kishte shkuar duke jetuar herë në një, e herë në tjetrin fshat. Sepse, tokën dhe shtëpinë ...
Këpucët e mia të vjetruaraMe të cilat shumë kam rrugëtuarQëndresës së tyreDhembjen e kohës ua kam ngarkuarEdhe peshën e trupit timEdhe ngarkesën e mendjes me gjithçkaMe hidhërim i hoqa nga këmbëtPor lidhësetUa lashë të shkapërthyeraIshin lodhur edhe ato...
Mallkuar qofshQë m’i dhurove ëndrrat e këndimitQë kaq shumëMa ndrydhe e shtrydhe shpirtinTi moj e pashpirtQë këngën e vargunNë gjuhë m’i solle...
Eh, djali im, me fat puna dhe të uroj sukses! Ruaje dhe respektoje punën, kontribuo për atë që e derdhë djersën; për familje, për kombin edhe për atdheun! Ruaji dhe respektoji shokët dhe kolegët,... Ruaji dhe duaji njerëzit. Tash jam me shpirt e trup të qetë...
