Mehmetali Rexhepi: Si të vola

Si të vola

Nga Mehmetali Rexhepi

pas mjegullës

rrjedh thesari

i përsëritur

i së pa çelurës

të pa velurës

bukurisë

*

në emër të zymtësisë

i vë kazmën pemës

vurratën e kohës lëkurës

i hedh qindra lopata dheu

e mbulon për së gjalli

tej për tej atë zgot vertikali

*

thesarit të brishtë të djalërisë

e qeshura iu prarua

në një kornizë portreti të galerisë

erdhi karafili i buzëve

lotët e purpurit muzgjeve

diçka që s’dukej në pasqyrë

dhe i shartohej më e njoma

më e vezulluara fytyrë

fijet e tingujve

përdredhur spikatur

njëri- tjetrit

erë ëndjesh spërkatur

lartësisë së dehjes

ngjyrave të tingujve dhe penës

andaj  grishja e jetës

pasja brenda vetës

miklime fëshfërima rreshkësh

bistak puthjesh violine

pikime pianoje

rrëqethje të sigluara

mbi një korube

ku lëpiheshin derdhjet

lozonjare të ( F)loçkës

*

puthjet e prekjeve skofiare

fërguan kumbimet e luleve

sigluar në laurë telash

duke u fryrë melodive

thellësisë së honit të shpirtit

tingujt kishin nxjerr

thesarin e fisnikëruar

diçka e mrekulluar

përmasë e flluskuar

nga dehja buruar

*

kaltërsia e pemës

ia thithte ngjyrën penës

*

po të vjelja

do të më vyshkeshe në dorë

*

pse të mos vyshkesh

në tëndin ishull

në tënden orë

*

se gjithçka  mbetet

hiri yndyror

i rizgjimit tjetër