Kerko: Remzi Salihu

Poezi nga Giuseppe Napolitano, Përktheyer nga Remzi Salihu

E marte, 01.12.2009, 08:05 PM

Përktheu Remzi Salihu

GIUSEPPE NAPOLITANO

LUGATI NE ORMAN

Unë s’kam frikë nga lugetërit

i së kaluarës

u përgjërohem atyre

kur unë dua

bisedoj me ta

dhe urtësisht i vendosë

në orman

ata janë miq

të pasur me përvojë

RASTESITE

Rastësitë në jetë duhet

të kapen si trenat në stacion

për të mos mbetur prapa në këmbë

por kur takohen së bashku

dy trena e dy rastësi

                   dy rastësi bionde

si mund njeriu t’i kap të dyja ose njërën?

dhe për shkak se njeriu njëherë nuk e di

kah ta çoj njërën-po ata nuk janë trena

tek ata qëllimi qëndron krejtësisht anësh

BESIMI I KARAGJOSIT

Lepuj nuk ka më në kësulën

e palaços

               i ushtruar deri në magjepsësi

lojtar xhepash në periferinë e qytetit

i dërguar për të nxjerr jashtë

merimangën e vërtetë

prej secilës birë

dhe ai përsëri e tërheq brenda

posa besimi i rrezikshëm lëndon lojën

KURTH

Vetmia përshtatet

në fitimin e sërishëm të besimit

të plagës së pashëruar

lojë romi luhet

deri në pritje të shkëlqimit të humbur

për të plotësuar dikë konkretisht

maca me miun në sigurimin e vjetër

njeriu nuk mund të arratiset nga rasti

por njeriu duhet të luftoj për arratisje

në tufanin e një ventilatori

shteg me erë letrash e shkronjash

ashtu pra kur njeriu lodhet nga fitorja

PETAR PANI SI I RITUR

Vetëm një mendim i gëzueshëm

dhe ti fluturon

vitore që i buzëqesh aventurës

-por ti duhet të besosh asaj

                                   përherë

kapjen mos e lësho

se ti mund të mbetesh

për përherë

pa ëndrrat që ta buzëqeshin jetën

një lot mund ta lëkund edhe një gurë

që me magjepsi ta shtyp

                  të kaluarën tënde

-zemra përsëri troket

                                      ftohtë

me mira zëra përkëdhelin fëmijën

mallëngjimi i eliksuar përsëri

                              e zgjon

kapërceje hijen

             fluturo në aventurë

-vdiqën ligjshmëritë: buzëqesh

i lumtur

kur ti do t’i buzëqeshësh jetës

edhe dielli

              është në ty

GJYSHJA

Po ajo ty

t’i ka rrëfyer përrallat

më të bukura qiellore

kush do ta dinte se si

do të ishte gjyshja

gëzohu njohjes-nuk është faji yt

që ti erdhe e vonuar në jetë- dhe ajo nuk është më

lulepranverë- e imja

vonuar

dhe e vetëdijshme përjetësisht

ne juve do t’ua kujtojmë një këngë

më të këndshme: një këngë të qetë

për kallëzimet dhe veprat

PAK

pakës nga jeta ime

                është në jetën tënde

që shkon matanë

tani më duheshka pak të vdes

që të rilindja bashkë me ty

por çdo lot i sotëm

            si piskamë e hapur

është një kujtim që kafshon të nesërmen

që paralajmëron besimin e buzëqeshjes

PER KOHEN QE NUK ESHTE

Unë do të kisha dashur të filozofoja

për kohën, që nuk e kemi

kur ne nuk do të ishim më

të bëjmë agustinisht

sikur besonim se gjithçka

është e tanishme

dhe unë ta përndjek dritën tënde

mbi kohën time

ylli polar

             një rrugë e vërtetë

mua më pëlqen të shkoj e të kthehem

që ta shoh nënën dhe bijën time

se si ato luajnë së bashku

lojën e kënaqësisë me atë ëndërr dhe fat

me të cilat unë i lidhi ditët mia

BUZEQESHJE

Të zbutur

në buzëqeshjen tënde

e gjej veten

por unë humbem

kur t’i them fjalët

që unë i dua

këto janë ethe të lashta

që përsëriten duke më djegur

bërthamë fjalësh të mishëruara

që neve tanimë na afrojnë

KOHA E PRITJES

Unë dua ta ndërtoj kohën e pritjes

dhe të jetuarit me ty

unë e pres atë ditë kur ti do të më thërrasësh

unë pres buzëqeshjen tënde dhe vetëm pres

          dhe tani më në mua

kjo pritjeje më është bërë një tempull

           mashtrim i gatuar me fjalë

ditë për ditë ngjishem me jetën tënde

bukën e brej kur bëhet e fortë

deri atëherë kur skam më çka të pres

(Vota: 0)