Nexhat Halimi: Dy skifterët
Bora shtrihej pafund. As zë nuk dëgjohej kund . Shtreza e bardhë, e pafund, binte në qelqet e dritares dhe e ndriste dhomën në kat. Zjarri ndizej i prajshëm. Nëna – afër kandilit, të varur në mur, tirrte penj, më pastaj i thurte për të bërë çorape për motrat e mua, që të strukur nën jorgan e përjetonim këtë pamje të natës së dimrit të...


























