Hajriz Demaku: Kërmabo nuk bëri mirë që e ftoi Paskashin në Kosovë

AREAGIM NDAJ VIZITËS SË GJENERALIT PASKASH NË KOSOVË

KËRMABO NUK BËRI MIRË QË E FTOI PASKASHIN NË KOSOVË

/”Bota sot” 7.9.2005, f. 22/

Nga Hajriz Demaku*

Pjesëmarrëja e gjeneralit të SMZ-së në solemnitetin e ndërtimit të komandove të KFOR-it në Kosovë na bëri të kuptojmë se jo të gjithë paqeruajtësit që janë në Kosovës janë miq të shqiptarëve, aq më pak kur populli shqiptar asnjëherë nuk ka dyshuar se Franca ka qenë mike e Serbisë tradicionalisht, bile shpeshherë edhe më besnike se vetë Rusia.

Historia na mëson se në shekullin e kaluar Rusia dy herë e ka tradhtuar Serbinë: më 1914 kur Gavrillo Principi bëri atentat në Sarajevë ndaj  mbretit austrohungarez, Ferdinandit. Atentatori iku në Serbi, kurse Austro-Hungaria i dha Serbisë ultimatum që organizatën e tij dhe atentatorin t’ia dorëzojë Austrisë. Serbia kërkoi mbështetje nga Rusia, por kjo Serbinë e la në baltë. Mbas skadimit të afatit me ultimatum, Austria iu vërsul Serbisë dhe deri në portin e Durrësit ia la jo më pak se 150.000 ushtarë të vdekur e të vrarë. Këtu u formua ajo thirrja historike serbe:”Askush nuk e di se ç’është vujatja e rëndë, pa e kaluar Shqipërinë këmbë”, por dy miqtë e Serbisë, Franca e Greqia iu gjenden mikut, njëri me strehë, tjetri me ushqim dhe ia mbajtën 207.000 ushtarë, 4 vjet në Korfuz. Miku i armikut tonë me ndihmën e shumë shteteve Ballkani dhe Evropiane, më 1919 në Konferencën e Versajës e ktheu Serbinë tash is mbretëri serbe-kroate.sllovene.

Ndërhyrjet e Francës gjatë luftë së Parë botrërore botërore në dobi të Serbisë

Azem Bejta pati bërë një lloj  aleance me vojvodën-Kostë Peçanci për ta luftuar Austrinë më 1917 në Drenicë e Dukagjin. Mirëpo i bashkuan forcat, e dëbuan austrinë nga Skënderaj, Runiku, Rakishi, Istogu e Pejës, kur në pejë manifestonin fitoren Azemi me ushtarët e vet në këtë anë të Bistricës e Kosta me të vetët në anën tjetër, Kosta ia çon Azemit një zotëri të vetin dhe i thotë Azemit:” Duhet t’i dorëzosh  armët se unë e çlirova Pejën”. Azemi ap ngurruar fare i thërret shokët e armëve dhe e nisin tash luftën me aleatin e rrejshëm dhe e nxjerrin prej Peje në bjeshkë.

Mbas pak ditësh një gjenral francez që gjendej në Shkup, i cili e përgatiti terrenin për ta rikthyer Serbinë, merr vesh se Azemi e Kosta janë prishur me vete, e dërgon njëemisar të vetin te Azemi e te Kosta, kinse për t’i pajtuar. Pajtohen të dy, mirëpo ç’bën miku i amrikut tonë, merr vendim që Kostë Peçanci të bëhet komandant i çetave kaçake të Drenicës e të Dukagjinit, kurse Azemi zëvendës i tij.

Azemi reufzon këtë ofertë e Kosta nuk u duk më as në Drenicë as në Dukagjin. Edhe edhe pas kësaj, Parisi i pati përgatitur një kurth Isa Boleitnit në hyrje të atij Kuvendi gjeneralësh,e çarmatosin Isën, por Isa duke i njohur se janë miq të arkimut tonë, e kishte pasur një patllake rezervë, kur e nxori ata u befasuan dhe ia dhanë edhe atë që e pati në hyrje të Kuvendit, d.m.th., me dy patlla shkoi e me dy u kthye.

Franca e pati strehuar edhe Esat Pashën kur ky e pati vrarë Hasan Riza Pashën, i cili e mbrojti Shokdrën me sukses nga malaizasit, por edhe këtë imku i armikut tonë e adhtoi.

Kur Avni Rrustemi bëri atentat mbi Esat Pashën, Avniun e kapën,e gjykuan, p ehdes rope e pranoi veprën, u lirua ngase edhe viktima edhe dorasi ishin shqiptarë. Thoshte Xhemajl abria shpeshhreë: ” Ruajna Zot prej miqve, se prej armiqve ruhem vetë”. Miqtë- thoshte ai- janë lloj-lloj, ka mik nafakë, ka mik taksirat. Këtu në Kosovë është një strajcë gabelicash  me lloj-lloj bulmeti me miq nafakë e m edhe miq taksirat, pra lypset kujdes me kë bashkëpunojmë.

Gjenerali Kermabo mirë bëri që neve shqiptarëve na tregoi me daulle çfarë misioni ka pasur gjatë mandatit të tij në Kosovë. Ai u mundua që edhe ushtrimet e përziera me ushtrinë serbe e të KFOR-it t’i bënte në Kosovë, por falë miqve tanë të sinqertë, ky projekt nuk u realizua.

Ne shqiptarët nuk e kemi zgjedhur rrugën e eferrit, por e kemi zgjedhur rrug[n e Parajsës

Gjenerali Kermabo në atë solemnitet të ndërtimit të kmandave ftoi shumë personalitete politike në pritje në gjeneralit serb Paskash, bile edhe ata tëcilëve gjenerali serb iu kishte borxh jo më pak se 12 gjaqe, sikur Gjergj Dedajn,kryetarin e Partisë Liberale dhe politikanin e mirëfilltë të Kosovës, por harroi t’i thërrasë edhe ata të cilëve gjenerali serb iu ka borxh më shumëse 20 gjaqe në një familje.

Kur dëgjova lajmin për ardhjen e gjeneralit serb në Kosovë, mendova se mos i ka rnënë në mend për të kërkuar falje publike në emër të armatës gjakatare e cila së pari i masakroi ushtarët e vet me origjinë shqiptare në kohë paqeje e më vonë bëri gjenocid edhe mbi civilët e pafajshëm, pleq e plaka, fëmijë e gra të sëmurë e të shëndoshë. Por, jo siç mendova unë, ky kishte ardhur me urë të ndezur në dorë për të ndezur zjarrin tjetër, por falë ushtrisë së popullit tonë, kjo gjë nuk ndodhi.

Ne shqiptarët nuk kemi zgjedhur rrugën e ferrit, por e kemi zgjedhur rrugën e Parajsës, sepse rruga e ferrit është shumë e lezetshme, me jetë luksoze me pallate, me pasuri që nuk i dihet skaji, pa kurrfarë brengash, por atje në mbarim të rrugës është skëterra (ferri).

Kurse rruga e parajses është plotë hendeqe, me baltë e me gropa, me ferra, e zahmetshme, e gjatë, me shumë rreziqe për shëndet e jetë,por në fund të asaj rruge është Parajsa.

Pra, rruga e lezetit është ajo e robërisë, kurse rruga e zahmetsshme, e sakrificës, është ajo e pavarësisë.

*) Hajriz Demaku, Ushtar i Shaban Palluzhës dhe veteran i NDSH-së