Cikël poetik nga Agim Bacelli

Martirja Neda Soltani

“Zëri”*

Plumbi diktator s’ti ndal dot’
Zërin edhe sytë.
Bota dallgëzon në lotë,
Për ty pikojn’ yjtë.

Zëri jot s’ndal në fluturim,
Shtrihet përmbi retë.
Bu?et, bu?et, ai për zgjim,
Tamam një trumpetë!
Ne të lutemi të gjithë,
Zërin mos e fikë!
Me zërin tënd ne do mposhtim
Skllavëri e frikë!

*Neda në gjuhën perse do të thotë, Zë

Nënë!

U bëm’ në të njëtën kohë,
un’ bir e ti nënë,
Bashk’ u ngjizëm nga një frymë,
prej një Zoti dhënë.
Po atë ditë prej teje,
yt shoq u bë im at’,
unë mes jush, përgjithmonë
një urë e artë!

Në prehrin e Nënës

Nëse mbështes një ?ast kokën
Në prehr t’ nënës magjiplotë,
Jam sundimtar n’tërë botën,
Parajsor e fuqiplotë!

Vallja e Nënës

Mu rritën krahët, të ika nënë,
S’jam më zogthi jot i vogël,
Dikur nga foleja të pati rënë!

Nëpër botë duke ?ukitur,
U lodha nënocka ime,
Ja, tek tu ktheva përsëri.
Të gjeta si? të lashë,
Ulur në qoshen ku rrija,
Duke gdhëndur në shpirt
Të gjitha mungesat e mija.

Kur më pe në derë,
Shqipe u ngrite në këmbë,
Përzure vetmi dhe halle,
Flatrat hape si shami,
Duke thënë, “Bir i nënockës!
Eja të hedhim valle!”

Foleza Ime

Atje n’ Kor?ë, varur në një degë plepi,
Gjendesh ti moj foleza ime e vjetër.
Strehëz brinjëshqyer, ti zgavër e një djepi,
Të ndreqesh folez’, s’pranon asnjë zog tjetër !

Në fluturimin e pandalshëm rreth botës,
Folez’ e dashur më kujtohesh vetëm ti ;
Bar lëndine ku thura kurorën e kokës,
Ku luftoja zbathur vetëm për Kuq e Zi!

Folez’ e dashur, do vij dhe ikë prapë,
S’të le të shkatërrohesh, të kam vesh’ e sy!
N’u pengofsha a dikush të më bëjë zap,
Zotit i lutem, ma sjelltë shpirtin tek ty!

Jam Fshatar

Zbukurim’ im s’gjendet në qytet;
Si fshatar kam shum’ favorizime,
Livandoja, ah, më vjen nga retë
Dhe pudrën e prodhon toka ime.

Me kollaron mbaj për dore kalin
Krekosur vij vërdallë fshatit tim.
Mos ma qani miq e shokë hallin
E kur punoj natën deri n’ agim!

Made in Paris, London, shkel me këmbë,
Kozmetikë të klasit të parë!
S’ka si puthja e Natyres-Nënë.
Le të ngelem për jetë një fshatar!

Të jap shpirtin

Nëse të jap zemrën, mund t’ja falesh dikujt tjetër,
Nëse të jap sytë, mund të shohësh një mik të vjetër,
Nëse të jap buzët, mbase ti puth dhe armiku im,
Nëse të jap poezi, mund t’mos u hedhësh asnjë sy
Por, nëse të jap shpirtin në një të bukur agim
Besomë, unë do të jetoj përgjithmonë tek ty!

Dashuria

është fllad aromatik,
Puhizë në agim.
Kopsht zemër djegur,
Frymë ëndërrimtare,
Në shpirtitin plot’ shkëlqim.

është një cmënduri,
Një përplasje yjesh,
Diejsh, hënash bashkë,
Në simbiozën që thith
Ujë, prush e flakë.

Maska e Pushtetit

Vendosim një maskë,
Vetëm sytë mbajmë jashtë.
Turrmës se? ja hedhim,
Dotë s’na sheh në fytyrë!
Pastaj gatuajm’ krimin,
Pa emër, trup e gjymtyrë…

Në krim s’kemi gisht,
Bëjm’ para turmës betimin
Publikisht, pa maskë,
Më pas shpallim amnistimin!

Prova e gotës së Ujit

Mbi tavolinë është një gotë me ujë qelibar;
Njëri më tha, “gota është përgjysmë plot.” E mbajta mik,
Tjetri tha, “gota është përgjysmë bosh.” E përzura armik,
I treti, “gota është gjysmë bosh e gjysmë plotë.” E bëra llogaritar.

Njoh Zotin

Nëse dua të njoh ty Zot,
Provoj të njoh veten time.
?do fëmijë i ngjet të zot
Qoftë edhe një thërrime.

Prandaj se shaj veten kurrë
Se s’dua të shaj ty o Zot.
Nëse s’je kënaqur nga un’
Mos më bëj me faj të kotë!

Cdo gjë vjen dhe ikën...

Djelli nuk shkëlqen ?do mëngjez,
një re nuk mund të jetë gjithë ditën,
një dashuri është një gjethe me vesë,
vjen në Pranverë e në Vjeshtë ikën.

Gjërat vijnë dhe ikin në pafundesi,
këtë të lutem mos e harro e dashur ti.

Agim Bacelli, Nju Jork, Prill 2009

Zemra Shqiptare

Cikël poetik nga Agim Bacelli