Sabit Rrustemi: Përtej mjegullës së fjalëve (Cikël i ri poezish)

| E enjte, 23.07.2009, 06:02 PM |

Sabit Rrustemi:

PËRTEJ MJEGULLËS SË FJALËVE (Cikël i ri poezish)

BOTA  E  PAFAT

 Kot hap dritaren
Zhurma e rrugës mjegullon
Atë fytyrë të çiltër bojëqielli

 Bota nuk e ka atë fat
Të të shoh si unë
 Përtej mjegullës së fjalëve

E të kënaqet
edhe kur i mungon

(Paradite, 16 korrik 2009)

PËR HIRË TË EMRIT
(Mikut tim, Bekimit)

Mos i beko dhimbjet
Për hirë të emrit

Livadheve të jetës
Herri
Rrënjësh shkuli
Edhe kur bijnë sërish

 Dhimbjet
 Cilatdo qofshin ato
Vetmia nuk i shëron

Ajo vetëm i ujitë
Përmes lotësh
Që na pikojnë brenda

I zverdhë e i rritë
Para syve tanë

 Miku im
Për hirë të emrit
Kapërceji me një hap
Siç i kapërcenim
Përrockat e arave tona dikur

 Përrockat që tashmë kërkojnë
 Hapësirë fytyrave tona

Mos i lë
Dhe atë
Atë që e do
Mos e harro

(Pasdite, 16 korrik 2009)

TË TJERËT

Të mëdhenj a të vegjël
Ç'patën
E thanë...

Tash neve e kemi radhën
Për t'i zbrazur
Thasët e të pathënave

 Sëmundja e përsëritjes
Ndryshe nuk evitohet

As ajo fytyrë e çiltër
Me emrin
Më të fatshëm në botë
Nuk gëlltit
Racion të njejtë
Përdit

(Mbrëmje, 16 korrik 2009)

NËN VAPË

Vapa gëlltit murin e qelqtë
Ata sy të shkruar
Nën atë palë floku
 
Strehë kërkon koka ime
E larg mali
Ajo hije bliri

Larg ajo Lule

Si të arrrijë më shpejt
Asflati gjarpër i zi
Këmbët prej gome m'i grinë

Patkoj për Atin e shalës
Ku të gjej

Pegas
Shprushu
Nxito
 
Çepuri digjet nën diell
Digjet e djersinë

Dhe atë pikë ujë që ka
E ruan për buzët tua
Moj LuleVerë

(17 korrik 2009)

KËTU KU JAM

E nesërmja më gjenë këtu ku jam
Nën zhumën provinciale
Pa një gotë verë
Dhe pa Ty
 
Të qullur nga nata
Nga ëndrrat
Ku shfaqesh e perlotur
Tek ikën
 
Derisa hap sytë
Lëshoj zë
As kokën kthen më
 
Dal përtej dhome
Në shpatin tim të çmalljes
 
Me ujë Çepuri shporrë ëndrrat
Ato miza kali
Aë fshihen nën bisht
 
Rrënjët e një luleje ujis
Faqet tua prekë
Nën puhinë e gjetheve
Që era i trazoi
 
(Mbrëmje vonë, 17 Korrik 2009)

RELAX
 
E kthjelltë kjo ditë vikendi
Dil e ec
Përtej këtij betoni
Kësaj arkitekture të mbrapshtë
 
Jepju gjelbërimit  
Nanës sonë natyrë
Tërësisht e pa frigë
 
Një paqe shpirti fito
Mos vono
Dil  e ec
Ku ta do ajo loçkë shpirti
Shko
 
Unë jam shtëpia e fundit
Për ty
Aty buzë mali
 
Ajo portë e hapur është
Vetëm shtyje lehtas
Kurdo që të kthehesh
 
(Mëngjes, 18 Korrik 2009)

SONTE
 
Do flej rrëzë Çepurit,
E do thithë erën e tij prej mali
 
Tërë natën e lume,
Nëpë faqe lulesh e gjethesh
Do strukem
E nuk do bëj zë
Se tremben trumcakët
Prishin ëndrrën e lules
Në Dritare

Dëgjove
Po deshe
Eja

Kaloje një natë
Në krahërorin e tij
Si unë
Për t'mos ju ndarë pastaj
As në ëndërr
 
(19 Korrik 2009)

ATY KU TAKOHEMI
 
E zure Diellin
Në Pikën më të thellë
Të qiellit tonë
 
Nëpër atë trup të ndritshëm
Tëmbëlborë
Mbaje  
Shtrëngoje
Derisa të pikojë
Nën rreze të na prarojë
 
Ai nuk është aq i zjarrtë
Sa je Ti
Vetëm unë e di
 
Përmallshëm pres
Mos vono
Zbathur ec
Se nuk  përcëllohesh
Copërave të zjarrta
Të të shkririt diell
 
Aty ku takohemi
Në cilëndo botë
Diell të ri krijojmë
Përmes të përzjarrtës dashuri
 
(20 korrik 2009)
 
MË FAL DASHURIA IME
 
Më fal dashuria ime
Më fal
Sa shumë më ke dashur
E pak të kam kënaqur

Që kur më je qasur
Trupit të përflakur  
Nuk të kam vërejtur
Kaq të afshme  
Kaq të etur
 
Kjo kodër përballë meje
U rrudh
E vogël mbet
Para brengës sime
 
Si të të shoh lulehënë
Qiellit tim të kthjelltë
Tek loton nëpër qirinj shpirti  
Për ta sh'ndritë atë rrugë
Përtej kësaj bote
Në një tjetër planet
 
Shkrihesh në kohë
Si vetja ime tretesh
E nuk jepesh
 
Para teje po lutem
Nuk po dorëzohem
As përkulem
Para të pamundurës  
 
Kohëshkreta krahët rrudhi
Para ndjenave tona  
U step
Nuk na strehoi
A dashuria edhe më thellë
Rrënjë këshoi
Për t'më mbetur çelë këta sy
Duke të pritur ty
 
Kur të vijë një ditë  
Ai çasti  i ftohtë
Se një ditë do vijë
Le t'jetë jotja dorë
Që do t'mi palojë
 
Kjo brengë faljeje  
T'mos më rëndojë

Sa pak të kam kënaqur
E shumë të kam dashur
Dashuri imja dashuri
 
(20 -  22 Korrik 2009)