Ejup Ceraja: Tufë poezish për fëmijë

Ejup Ceraja

Tufë poezish për fëmijë

MENDJA E NJERIUT

Mendja kurdoherë
I bën mrekullitë,
Edhe terrin e natës
E kthen, e bën dritë.

Mendja e njeriut
Fluturon e s'ndalet,
Sa çel e mbyll sytë
Kapton fushat e malet.

Sa del në veri e në jug
Sa te lindja e perëndimi,
Sa shkon drejt Universit
Sa kthehet te mësimi…

Kur fëmijët mësojnë
Ajo aty përqendrohet,
Pa e mësuar mësimin
Nga aty nuk largohet.

Po ndodh ndonjëherë
Kur sheh diç të keqe,
Bëhet ca më e ashpër
E bëhet më kryeneçe.

Por kur të mirat
E përcjellin në jetë,
Bëhet e këndshme
Si mali me fletë.

(2001)

KUR ISHA I VOGËL

Kur isha i vogël
Isha një çapkën djalë,
Kudo e kurdoherë
Synoja të jem i parë.

Isha i hareshëm
Plot shend e gaz,
Një vëlla e kisha para
Një motër e kisha pas.

Kur nëna bënte fli
Mua më kruhej vetulla,
Nuk largohesha që andej
Pa i marrë dy a tri petulla.

Edhe si bari me dele
Kam shkuar shpesh,
I ruaja me zell të madh
Po edhe me kujdes…

I bija mirë fyellit
Pothuaj për çdo ditë,
Si këngët e zogjve
Ia ndërroja meloditë.

Më së rëndi më vinte
Që nuk e harroj kurrë,
Kur më çonin në mulli
Për të bluar grurë…

Edhe për të tjerat
S'e kisha hiq më le(h)të,
Edhe drutë e dimrit
I përgatisja vetë…

Po kur për herë të parë
Ne e filluam shkollimin,
I doja shumë që të dyja:
Shkollën edhe mësimin.

Kështu e filluam mësimin
Siç thonë: Me këmbë të mbarë,
Vetëm pesa për çdo lëndë
I rendisja në ditar…

Nuk po e them këtë
Për mburrje a lavdërim,
Po asnjë orë as ditë
S'e kam huq në mësim.

Iu kam përmbajtur me xhelozi
Thënies së Naimit kurdoherë:
"- Vetëm dritë e diturisë
Përpara do na shpjerë!…"

Korrik -2003

VARGJET E TRETURA

Sapo Flonona e vogël
U shtri për të fjetur -
Nuk e merrte gjumi
Në mendime ish tretur.

I rridhnin mendimet
Shtrirë asaj pasdarke,
Thurte vjershë të bukur
Tërë si hoje mjalte…

I vinin mendimet
Varg dorë për dore:
"Do t'i qes të gjitha, tha
Nesër në fletore!"

Por, shumicën e tyre
Nata dikah ia treti -
Sigurisht gjumi i mëngjesit
Ia kishte marrë më veti.

Nuk dinte si t'ia bënte
Në mendime u tret:
"Më duhet t'i kërkoj, tha
Diku nëpër qytet!…"

Mendimi krejt huq
Asaj nuk i shkoi -
Të parin në rrugë
Xhaxhin poet e takoi.

-Ç'ke kështu, Flononë?
E pyeti xhaxhi poet -
Thua se të janë mbytur
Anijet në det!…

Flonona e vogël,
Duke e lëmuar ballin,
Mendueshëm xhaxhi poetit
Ia tregoi hallin…

-Ty sonte kur të biesh
Derisa të të marrë gjumi,
Do të vijnë prapë vargjet
Si rrjedh nën urë lumi…

Ngrihu dalëngadalë
Mendimet mos i "tremb",
Shënoi ato në fletore,
Ashtu si të vijnë me rend!

(2001)

FËMIJËT DHE POETI

Fëmijët:
- I nderuar xhaxhi poet
Fëmijët kudo dëshirojnë ta dinë,
Nga i merrni ju poetët motivet,
Kur e shkruani poezinë?

Poeti:
-Ah, kolopuçët e xhaxhit, u tha
Duke i qeshur këndshëm fytyra,
Ne të shumtat i marrim nga ju
E të tjerat i marrim nga natyra.

- Mirë i nderuar xhaxhi poet
Për ne kjo është një risi:
- Si i merrni motivet nga ne
Për ta shkruar një poezi?!…

Poeti:
- I marrim nga sjelljet tuaja
Në lojëra e në dëfrime,
Edhe nga përpjekjet që ju i bëni
Për shkollë e për mësime…

- Kështu që sa më me zell
Që ju fëmijët mësoni,
Aq më tepër për poezi
Ne poetëve na frymëzoni.

Fëmijët:
- Frymëzimi ynë për ju
Qenkan sjelljet tona të mira,
Po nuk e kemi aq të qartë
Si ju frymëzuaka edhe natyra?

Poeti:
- Ngado në natyrë
Që ta hedhësh shikimin,
Sheh gjëra të bukura
Që e japin frymëzimin.

- Kështu dielli, yjtë, hëna
Që shihen ditën a natën,
Në mbamendjen tonë
Na e shtojnë imagjinatën.

- Po edhe pyje, livadhe e ara
Që ne përreth i shikojmë,
Me bukuritë e shumta
Ne poetëve na motivojnë…

- Pastaj shpesët e ndryshëm
Të prirë nga bilbilat zë hollë,
Na motivojnë ne prore
Sikur ju pesat në shkollë.

Fëmijët:
- Tash i dashuri poet
Çdo gjë na e qitët në dritë,
I kuptuam motivet e ju poetëve
Kur i krijoni për ne poezitë.

25 nëntor 2004

DASHURIA E NËNËS

Nëna ime - nënë e dashur
Ti më do, ashtu si të dua,
Më e bukur se çdo flutur
Ti gjithnjë je për mua…

Këshillat tua - nënë e dashur
Ma bëjnë jetën si pranverë,
Në rrugë, në shkollë e kudo tjetër
Ato në mendje i kam përherë.

Dashurinë që ke për mua
Si gjithnjë e kurdoherë -
Edhe dimrin nënë e dashur
Ma lulëzojnë, ma bëjnë pranverë.

(1993)

TI, NËNË, MË KE…

-Ti, nënë, më ke si dallëndyshe
që në fluturim është përherë!
-Jo, bir, këtë mos e thuaj
se ajo vjen vetëm në pranverë!

-Ti, nënë, pra më ke pëllumb,
që fluturon lart kah eteri!
-Jo, bir, se unë kam frikë
mos në fluturim të grinë skifteri!

-Ani, nënë, ti më ke si dre,
që në pyje jetën e kalon!
-Jo, bir, se nëna ka frikë
edhe ujku atje jeton!

-Ti, pra mua, nënë këtë herë,
më ke luan edhe pikë!
-Jo, bir, ç'të bëj nëna
se luani jeton në Afrikë!

- Atëherë, pra, nënë e dashur,
a s'më thua se çka më ke?…
-Unë, bir, të kam shpirt e zemër,
andaj të dua kështu si je!…

Qershor - 2001

ËNDRRA E BENIT

Benin gjumi sapo e zuri
Në ëndërr sikur iu kishte dëftuar,
Lart në eter ëndrra e shpuri
Shkonte gëzueshëm duke fluturuar.

Fluturonte mbi male e kodrina
Mbuluar këndshëm me ngjyra-ngjyra,
I shihte të gjitha bukuritë…
Që i kishte krijuar Nënë - natyra.

Shihte kudo oxhaqe e fabrika
Gjer në skaje të larta të veriut,
Shihte qytete të pastra e të bukura
Që i kishte ndërtuar dora e njeriut.

Në ëndërr natyra atë e kënaqi
Me bukuritë mahnitëse të saj,
Por edhe të arriturat e njerëzve
Në çdo kënd e në çdo skaj…

Disi në ëndërr ai me shokë
Në fluturim ishte si në gara,
Po kur gjumi atij i doli
Jeta rridhte si përpara.

(1996)

Zemra Shqiptare

Ejup Ceraja: Tufë poezish për fëmijë