Kadri Mani: E kaluara dinjitoze, e pleqëria e bradhë!

Zotni Hasan Januzi në bisedë me gazetarin Kadri Mani

E KALUARA DINJITOZE,
PLEQËRIA E BARDHË!

Mësuesi veteran, Hasan Januz Sherifi-15.4.1921

Nga Kadri Mani

Pranverë 2009, gufojnë e fugojnë, bulbërojnë: bari e dushku, bletët, fluturat e fëmijët, lule e lumaqe... Pranverë e bekueme, ti zemrat na i kënaqe! Edhe drunjët gjysëm të tharë, tentojnë të vegjetojnë... vetëm spiunët s’kanë pranverë dhe nuk duhet t’i lëmë rehat as të gjallë dhe as në varr: keqbërës ishte e vdiq i tillë faqeziu Murtez Dushica nga Velegllava, korrier shkolle në Makreshin e Poshtëm, që nuk ngopej me spiunllëqe ditenet...
Po mësuesi im i mirë as i zë ngoje emrat e të tillëve, paçka se nuk mund të mos i përmend vuajtjet e veta, e ne njerëzit e asaj ane e dimë mirëfilli se nga i vinin akuzat më banale: Nuk bën të jetë mësues ky që shkon me bakall (brokë) në nevojtore!
Korrieri, mësuesit i mban ders për higjenë!

Urdhëri në kohën titoiste ishte: transferimi sa më i shpeshtë i mësuesve!

Borgjezia e di që arsimi është xixa e populli është baruti: andaj edhe është aq vigjilente që ta mbajë larg flakën nga baruti!!
Që mësuesit të mos arrnin të ambintoheshin me nxëxnës: të mos guxojnë të flasin lirisht, t’u shpjegojnë për rrethanat ekonomike-politike, padrejtësitë, tepricat, aksonin e armëve...për vrasjet e për zhdukjet...
Po pyteshin korrierët e shkollave të fshatrave fqinje mesvete:
-Sa mësues i ke ndërruar sivjet?
-I kam ndërruar pesë!
- Kurse unë i kam ndërruar shtatë!
Nuk po i përmend kësaj radhe edhe spiunët tjerë, në pritje të hapjes së dosjeve...
Më datën 17.4.2006 e vizitova ish-mësuesin tim të dashur, zotni Hasan Januz Sherifin në shtëpinë e tij në Gjilan. Fillimisht pyetemi dhe çmallemi duke evokuar të kaluarën tonë entuziaste dhe njëherazi të rëndë në atë kohë, në meset provokuese, në radhë të parë nga korrierët e shkollave!!
Më 1953, kur punonte në fshatin tonë të lindjes, Makreshi Poshtëm, mësuesin Hasan e merr në pyetje komandanti serb i policisë në Aratanë (Novobërdë):
“Pse po e dëgjon Radio-Tiranën?”- e mësuesi as kishte fare radio!!
Ama për këtë padi një vjet ngeli pa punë, në Entin për Inkuadrim! Pastaj e dërgojnë mësues në Pograxhë të Gjilanit, ku punon vetëm 2 vjet. Pastaj sërish në Makresh 2 vjet dhe përjashtohet!
Nga aty në Zhegër-Haxhaj 2 vjet. Nga aty shkon në shkollën 2-vjeçare në Normale të Gjilanit dhe pasi e kryen Normalen, shkon mësues në Muqibabë, 2 vjet. E çojnë në Bukovik?- dhe në Velekincë punon 16-vjet deri sa del në pension më 1984.
Zotni mësues, e kemi filluar në pranverë dhe po e përmbyllim në prag të Vitit të Ri 2007 me një të vetmen:

Pyetje: Viti i Ri 2007 dhe dëshirat tuaja?

Përgjigje: Pavarësia! Të rriten pensionet: nuk po na mjaftojnë-thotë- as vetëm për bukë dhe as vetëm për ilaçe!!
Dhe që të ec shteti përpara: të punësohen rinia, pra të ndërtohen fabrika dhe të hapen vende të reja pune.
Të jemi të bashkuar e të vëllazëruar, e këtë e sjell vetëm dashuria njerëzore, kurse me të huajt-durimi, siç po i thonë shpesh-tolerancë dhe bashkëjetesë.

Bisedoi,
Kadri Osmani- Mani

Pyetje: Zotni mësues, nga intervista e paraprake ka kaluar shumë ujë nën urë, atëherë ishim përpara pavarësisë, e tash jemi pas pavarësisë: çfarë ndryshimi shihni Ju?

Përgjigje: Apsolutisht asnjë ndryshim! Madje mund të them se edhe keqësim: rinia po kërkon çdo labirint të ik jashtë! Në anën tjetër, kurrkush nuk po na lakmon të vijë te ne!