| E enjte, 23.04.2009, 07:03 PM |
Adem Berisha
Adem Berisha
PISHTAR DITURIE
/Mësuesit tim, Avdyl Krasniqi/
Yll drite netëve të pa hënë,
netëve të errësirës, mizorisë e tmerrit,
bëre atë që çdo kush nuk mund të bën
hape derën e parajsës, mbylle derën e ferrit.
Shpërndave rrezet e diturisë
në qytet e fshatra të largëta malore,
për të shkulur rrënjët e prapambeturisë
si relikt i robërisë shumëshekullore.
Ti u dogje e u shkrine si qiriri
duke qenë pishtar i diturisë,
Ti nuk ishe kokëtul si kungull misiri
as analfabet me diplomë i qeverisë.
Të ndoqën, burgosën, përsekutuan...
gojën donin ta mbyllnin me dry,
kontributin e dhënë kështu të shpaguan
kurrë nuk gjetën kompromis me Ty.
Sot je ballhapur me kokën lart
askush më nuk mund të tallet me Ty,
për veprën tuaj të ndritur e të artë
me shkronja ari do të shkruhet në histori.
O Avdyl Krasniqi, mësuesi im i dashur!
breza e breza që ke arsimuar,
për dëshmorët që atdheut i ke falur
përulem para teje, kështu më ke edukuar.
TRUP I HUAJ
/Serbisë gjakatare/
Si kuçedër e tërbuar
me plot të zeza e shëmti,
erdhe në këtë tokë të bekuar
të gjakosësh e të bësh kërdi.
Mizoritë tuaja të papara
me çka ti mburresh në vazhdimësi,
për të zi të kanë bërë të jesh e para
dje, sot, nesër e gjithnjë.
E ushqyer me gjakun e të tjerëve
si përbindësh i mallkuar,
gjithë do të kesh fatin e të mjerëve
përherë do të jesh e ndëshkuar.
Do të denoncojë Pashtriku,
do të gjykojë Drenica e Rugova,
përherë do të kesh epitet armiku
cep më cep, do të dënojë Kosova.
Si trup i huaj ik nga ke ardhur
degë më degë kërce vendit tuaj,
ndryshe këtu varrin e ke të hapur
as nënë Rusia, përherë nuk do të ruaj.