Zemra Shqiptare
https://www.zemrashqiptare.net/
https://www.zemrashqiptare.net/
| E diele, 22.03.2009, 06:29 PM |
Kadri Mani
KUR KËNDON RAPSODI
Këndon Agim Gashi duke qesh,
E zemrat tona çohen peshë!
Këndon Agimi me afsh nga zemra,
Na i dridh ndjenjat nga tepja te thembra!
Qet me duar e deklamon,
Zemrat tona fort na i gëzon!
Një përulje në shenjë ndrimi,
Ne galdojmë nga gëzimi!
Te përmendorja e Kryetarit,
Ia lëmon fijet e barit!
Të kanë sha bre Kryetar,
Do hajvanë e do gomarë!
Fijet e barit te koka ia lëmon,
Në këngët e veta e përjetëson!
Gjithmonë në zemra do të mbajmë,
Një pjesë të borxhit mbase ta lajmë!
Këndon Agimi nga hareja
Sëpari kombi e pastaj feja!
Sëpari lufta brenda shtëpisë
Pastaj kundër Serbisë-Greqisë!
T’i pastrojmë ndjenjat nga mëria
E na bashkohet Toplica e Çamëria!
E kush ndahet nga kopeja
E ha ujku e vrraftë rrufeja!
18 Mars 2009
Agim Gashi
Këngën ia kthej me këngë
Mikut tim Kadri Manit
Më erdh një letër nga Prishtina
Këtë merzi gëzim ma bani,
Me pastërtinë e shqiptarit
Ma kishte shkruar Kadri Mani.
Miku im Ti Kadri Mani
Njëzet vjet në kazamate,
I kalove e s’u dorzove
Shqiptrisë me i sjellë fate.
Të njoh mirë o miku im
Ta njoh zemrën, ta njof nderin,
Disa tipa prapë të shajnë
Për së gjalli me t´pru ferrin.
Sa mashtrohen dallkaukët
Vetëtradhëtohen pizivengët,
Kadri Mani është si rrapi
Din ta ruaj nderin dhe mendjen.
Të kanë sha shkijet në burgje
Po të shajnë sot rrugaçëria,
Mos ki dert o miku im
Me ta s’ka t´bëjë shqiptaria.
Janë kta tipa pis në shpirt
Pis në gojë e pis në zemër,
Qëndro kokëlartë o Kadri Mani
Kur të shajnë të rrisin n´emër.
Ma ke këndu këngën me shpirt
Ma dërgove në kurbet t´zi,
Se e din çka është mërzia
Më ke gëzue sikur fëmijë!
Çdo mëngjez pa ague dita
Zgjohem unë dhe puth flamurin,
Harta n´gjoks e Arbërisë
Ma shton jetën e ma ndrit nurin.
Shokë e miq unë i kujtoj
Që Arbërisë ia ngritën namin,
Një ndër ta je edhe Ti
Miku im o Kadri Mani.
T´përshëndes atje n´Prishtinë
Dhe ta jap një porosi,
Çoj dy lule mbi varr t´Rugovës
Atje lart në Velani.
Se pushon atje kombëtari
Që i dha jetë shqiptarisë,
Atje flladi ja përkthel ballin
Me puhizë të Dardanisë.
Dhe n´Prekaz me i çue dy lule
Lule t´kuqe all bozhur,
Gjaku i derdhun i Bacë Ademit
Në këtë jetë s´harrohet kurrë.
Dhe me dalë n´maje t´Gërmisë
Ma përqafo Nënë Shqipri,
Përqafimin jepjau zogjëve
Le t´ma binë në kurbet t´zi.
T´falemnderit miku im
Dhe të fala të çoj Ty,
Hudhe fjalën n´tokë të Arbërit
Të mos ketë më hasmëri.
Thuej kësaj toke si lulëkuqe
Bëni dasma e merrni nuse,
Dhe gëzoni vatrat tona
E mos çoni më n´varr kufoma.
Mos varrosni gra e burra
Mos ma humbni gjakun tim,
Mos i vrisni n´pusi njerëzit
E me u rritë fmija jetim.
Eshtë kjo plagë që na rëndon
Eshtë kjo plagë që peshë na çon,
Eshtë kjo plagë e ndytë sa s’ka
Kur po vriten vllau me vlla.
Këto fjalë ti çoj nga zemra
Dhe nga shpirti që s’ka qetësi,
Me t´pa mirë ty miku im
Dhe të bukurën shqiptari.
Düren, më 18 mars 2009