Asllan Dibrani (Luani): 28 Nëntori dhe Rënia e Maskave - Kur Kombi Detyroi BIK-un të Flasë Shqiptarisht

28 Nëntori dhe Rënia e Maskave: Kur Kombi Detyroi BIK-un të Flasë Shqiptarisht

Dhe alarmi që e ngriti vetë Naim Tërnava më 28 Nëntor

Nga Asllan Dibrani (Luani)

Lajmi i BIK-ut se në të gjitha xhamitë e Kosovës, sot, me rekomandim të Myftiut Naim Tërnava, u mbajt ligjëratë e përbashkët kushtuar 28 Nëntorit, u paraqit si gjest patriotik. Por, në fakt, ky ishte mëmë i vonuar, një lëvizje nën trysni, një lëshim i vogël që erdhi vetëm pasi realiteti u trokit në derë: mijëra xhami të Kosovës – të ngritura përmes burimeve të dyshimta serbo-sllavo-aziatike – nuk mund të mbeten përgjithmonë jashtë ritmit të kombit.

Nuk ishte Naim Tërnava ai që u zgjua sot për kombin. Ishin organizatat kombëtare dhe zërat e shoqërisë civile, ata që nuk u përkulën dhe e detyruan kreun e BIK-ut të lëshojë një deklaratë minimaliste në nder të Ditës së Pavarësisë së Shqipërisë.

Faktorët kryesorë

Presioni erdhi nga një koalicion i gjerë zërash kombëtarë:

• Shoqata “Shqiptaria”
• Organizata ( Levizja ) e Deçanit
• Federata e Arbërit
• Shoqata Historike e Arbërisë
• Lëvizja për Trashëgimi Kombëtare
• Aktivistët e Shqiptarisë Etnike
• Intelektualët e pavarur dhe portalet e trashëgimisë shqiptare
• Diaspora aktive në Gjermani, Zvicër dhe Francë
• Kufijtë e Arbërit
• Dhe qindra individë të ndërgjegjshëm që refuzojnë kolonizimin e shpirtit shqiptar me ide të huaja.

Këto organizata – jo BIK-u – janë arsyeja pse sot, për herë të parë pas shumë vitesh, në xhamitë e Kosovës u dëgjua fjala “28 Nëntor”.

Hipokrizia që s’mbulohet më

Në deklaratën e BIK-ut thuhej se “dashuria për atdheun të afron me Zotin”. Fjali e drejtë, por edhe e hidhur. Për 20 vjet me radhë:

• Nuk u përmend Flamuri i Skënderbeut,
• Nuk u përmendën Dëshmorët e Kombit,
• Ndërsa flamujt arabë, osmanë dhe ikonografia e huaj lulëzonin lirshëm.

Vetë udhëheqja e BIK-ut ka ndërtuar murin e ndarjes mes fesë dhe identitetit kombëtar, duke portretizuar shqiptarësinë si rrezik, ndërsa idealet e largëta fetare si shpëtim shpirtëror.

Kthesë e vonuar, jo pendesë

Naim Tërnava nuk u zgjua për 28 Nëntorin; u detyrua. Presioni i organizatave kombëtare ka qenë i pamëshirshëm:

• U shpalosën projektet e dyshimta të financimit nga qarqe sllavo-aziatike,
• U bënë publike dokumente për rrjetet e islamizmit politik,
• U analizuan lidhjet politike, ekonomike dhe ideologjike që kanë minuar themelet e identitetit kombëtar.

Rreziku real: Islamizmi politik, jo feja

Besimi fetar është i shenjtë. Por islamizmi politik – ideologjia që infiltron institucione, kontrollon mendjet e të rinjve dhe zëvendëson simbolet kombëtare me huaja – është armik i kombit. Ky rrezik:

• E poshtëron gruan shqiptare,
• E zhvesh shqiptarin nga gjuha, flamuri dhe memoria,
• Paraqet kombin si “çështje dytësore”,
• Shtrembëron fenë për interesa politike.

Për shumë kohë, ky rrezik është ushqyer nga vetë drejtuesit e institucioneve fetare.

28 Nëntori nuk është dhuratë e Tërnavës – është e drejta jonë

Tërnava dhe struktura e tij nuk kanë bërë sot më shumë se sa duhej të bënin prej 20 vjetësh. Kjo “hytbe patriotike” është gjest i vogël, i vonuar, për të shpëtuar imazhin, jo shpirtin e kombit.

Meritë e vërteta i takojnë:

• Aktivistëve të Shqiptarisë,
• Organizatës së Deçanit,
• Federatës së Arbërit,
• Intelektualëve të pavarur,
• Diasporës dhe qytetarëve që ngritën zërin.

Përfundim: Nuk ka më kthim prapa

28 Nëntori i sotëm nuk ishte festë në xhami – ishte shkundje, shkundje që vjen kur themelet lëkunden. Mijëra xhami të ndërtuara nga qendra të dyshimta e ndiejnë tashmë trysninë e opinionit shqiptar, që po zgjohet me ritëm të frikshëm kundër islamizmit politik.

Apeli i fundit: Bashkimi mbi flamur

Mesazhi i sotëm nuk është vetëm reflektim mbi një histori të dhimbshme – është thirrje për veprim dhe unitet. Shqiptarët nuk mund të heshtin më kur identiteti, gjuha dhe kultura janë në rrezik. Bashkimi mbi flamur dhe mbi vlerat e Arbërisë është detyrë e çdo qytetari të ndërgjegjshëm.

Le të kujtojmë se çdo fitore historike, çdo hap drejt lirisë dhe pavarësisë, është arritur kur zërat kombëtarë janë ngritur të bashkuar. Sot, po njësoj, duhet të qëndrojmë të bashkuar kundër çdo forme të islamizmit politik, të mbrojmë flamurin, të nderojmë dëshmorët dhe të ruajmë trashëgiminë e Arbërisë për brezat që do të vijnë.

Mos lejoni që identiteti juaj të manipulohet. Mos lejoni që feja të përdoret kundër kombit. Ngrihuni, bashkohuni dhe bëhuni pjesë e zërit që nuk do të heshtë kurrë. Arbëria jeton në ne, dhe është detyra jonë ta mbrojmë atë.