Asllan Dibrani-Luani: Tokat Historike të Izraelit – Midis së Drejtës dhe Luftës së Përhershme dhe Beteja për Rikthimin e Tokave të Veta

Tokat Historike të Izraelit – Midis së Drejtës dhe Luftës së Përhershme dhe Beteja për Rikthimin e Tokave të Veta

Shkruan Asllan Dibrani-Luani

Historia e Izraelit është historia e një populli që nuk u shua kurrë, pavarësisht përndjekjeve, shpërnguljeve dhe masakrave. Në tokën ku lindi besimi i tyre, hebrenjtë kanë mbetur gjithmonë të lidhur me Jerusalemin, me tokën e shenjtë dhe me rrënjët e tyre mijëravjeçare.

Kur Izraeli lufton për të rikthyer tokat e veta, ai nuk bën gjë tjetër veçse përpiqet të jetojë i lirë në shtëpinë e tij. Izraeli nuk është thjesht një shtet që lufton për disa kufij gjeografikë. Ai është një komb që po lufton për vetë ekzistencën e tij, për jetën e fëmijëve të tij dhe për trashëgiminë e shenjtë që ia kanë lënë të parët. Çdo sulm ndaj Izraelit është një sulm ndaj së drejtës, ndaj historisë dhe ndaj vetë qytetërimit.

E drejta mbi tokën e shenjë qe  nuk negociohen

Asnjë komb nuk mund të ndahet nga historia e vet. Për hebrenjtë, çdo gur i Jerusalemit dhe çdo pëllëmbë e Judesë është dëshmi e ekzistencës së tyre. Nëse kjo e drejtë historike mohohet, atëherë mohohet vetë ekzistenca e tyre. Rikthimi i tokave nuk është një akt pushtimi, por një akt kujtese dhe mbrojtjeje: kujtesë për sakrificat e brezave dhe mbrojtje për brezat që vijnë.

Çdo gur i kësaj toke mban mbi vete gjakun, lotët dhe besimin e një populli që ka mbijetuar mes persekutimeve dhe shpërnguljeve. Rikthimi i tokave nuk është një zgjedhje politike – është një detyrim moral dhe kombëtar. Kush guxon ta quajë këtë “pushtim”, është ose i verbuar nga urrejtja, ose i lidhur me propagandën e armiqve.

Armiqtë e Izraelit – misioni i tyre është shkatërrimi

Palestinezët ekstremistë dhe shtetet që i mbështesin nuk kërkojnë paqe. Ata nuk kërkojnë kompromis. Ata kërkojnë vetëm një gjë: zhdukjen e Izraelit nga harta. Ata përdorin gjuhën e “çlirimit”, por në fakt kjo është thirrja e tyre për genocid ndaj hebrenjve. Dhe bota duhet ta kuptojë një herë e mirë: nuk ka asnjë vend në histori ku urrejtja ka fituar mbi të drejtën

Armiqtë e Izraelit shpesh nuk kërkojnë paqe, por zhdukje. Ata e maskojnë luftën e tyre me fjalë të mëdha për “çlirim”, por në të vërtetë synimi është shfarosja e një kombi të tërë. Historia e hebrenjve na mëson se çdo hap prapa, çdo kompromis i gabuar është shfrytëzuar nga urrejtja për t’i goditur edhe më rëndë.

Reflektim për të ardhmen, Forca e Izraelit është garancia e paqes

Izraeli është sot i fortë, por forca e tij nuk është vetëm në armë – është në besimin se e drejta nuk shuhet. Kjo është arsyeja pse ky popull nuk u mposht as nga perandorë, as nga tiranë, as nga pushtues. Në fund, e drejta historike është më e fortë se çdo propagandë.

Kush e sheh Izraelin vetëm si një fuqi ushtarake, nuk kupton thelbin: është fjala për mbijetesë, për jetën e një kombi që nuk pranon të zhduket. Tokat e Izraelit nuk janë thjesht territor – ato janë identitet, janë histori, janë amanet i brezave

Izraeli sot është i fortë, sepse e di se dobësia do të thotë vdekje. Ushtria e tij është mburoja e një kombi që nuk pranon më të jetojë i shpërndarë dhe i ndjekur. Kushdo që ngre dorë kundër Izraelit duhet ta dijë se po sfidon një komb që ka mbijetuar perandorë, tiranë dhe pushtues për mijëra vjet.

Përfundim dhe strategjia e popullit hebre

Në këtë betejë të gjatë dhe të vështirë, bota ka përpara dy zgjedhje: ose të pranojë të drejtën e Izraelit për të jetuar në tokën e vet, ose të lejojë që dhuna dhe urrejtja të vazhdojnë të sundojnë.

Historia do ta dëshmojë përsëri: Izraeli nuk do të dorëzohet kurrë. Ai do të qëndrojë, sepse rrënjët e tij janë më të thella se çdo urrejtje dhe sepse e drejta nuk shuhet nga asnjë armë.

Kjo nuk është vetëm lufta e Izraelit. Është lufta e së vërtetës kundër gënjeshtrës, e jetës kundër shfarosjes, e lirisë kundër tiranisë. Populli hebre është betuar se kurrë më nuk do të lejojë askënd t’ia mohojë të drejtën për të jetuar në tokën e vet.

Armiqtë le të bërtasin, le të kërcënojnë – Izraeli do të mbetet në këmbë, sepse është i mbështetur mbi gurin e pathyeshëm të historisë dhe të drejtës.

Pamje e hartës se vjetër qe tregon se deri ku i ka pas tokat e veta Izraeli