Neki Lulaj: Në Sonatorium

NË SONATORIUM

Nga Neki Lulaj

Këtu ditët plaken

Në mëshirën e bluzëbardhëve.

Dhembja po bredh

Si ujku i tërbuar nëpër stane

Po bie

Në kurthin e ilaçeve

Po e merr me vete vetëm harresën vrastare!

Rreth kësaj parajse

ecin haprënduar këta të sëmurë.

Ca disi të kërrusur nga dhimbja

Ca me karroca , kukëza e bastunë.

Ca me sy ku loti merr faqe

shoqëruar shpesh nga psherëtima.

E unë jam mbështjellë me çarçaf të bardhë

tres dhembjen në heshtje.

Me një vullnet e dashuri të madhe

Për ta mundur sëmundjen

Për ta luftuar lëngatën në prag.

Këtu shpresat i varin në ajër, në qiell

Ligjërojnë në heshtje me Biblën e lashtë

Luten për kokën e engjëjve

Që kurrë nuk i kanë parë.

Në sanatorium çdo gjë është kaluese

Askush këtu nuk e përsërit këtë klasë.

Schwarzwald, maj 2025