Bajram Çeliku - Bali: Enesërmja vjen më këmbë

Parathënie e librit “PUSIA PAS ÇUKE”

ENESËRMJA VJENË MË KËMBË

NGA BAJRAM ÇELIKU - BALI

Enesërmja vjenë më këmbë. Lexues të nderuar! Për të shkruar këtë libër me tregime, anekdota dhe legjenda, si shkas u bë ,,Manifestimi i Ditëve të Humorit dhe Satirës: “XHA DERALLA”, organizuar në fillim pas viteve nëntëdhjeta nga Shoqata e Shkrimtarëve Shqiptarë në Maqedoni. Sot, Lidhja e Shkrimtarëve Shqiptar në Maqedoninë e Veriut, në krye me xhaxhain tim, shkrimtarin e mirënjohur dhe satiristin që lëvizi amullinë përmes fjalës publike Kalosh Çeliku.

Ky manifestim, zakonisht organizohet gjatë stinës së Verës, por vitin e kaluar (2024) u mbajt në muajin dhjetor mes Dimërit Madh, në hapësirat e Hotel “KËRÇOVA”, dhe në Restorantin, e familjes Dauti në fshatin Cërvicë të Kërçovës. Vendlindjen e satiristit dhe humoristit të njohur nga ky fshat Xha Deralla. Shtëpinë e të cilit edhe u ruajtë me vite në arkë në këtë famije patriotike flamuri shqiptar kuqezi me shqiponjën dykrenare nga sistemi komunist ish jugosllav me të cilin mësuesi i këtij fshati Prenc Llaçi me nxënësit e tij e shkatërroi karabinerinë italjane në fshatin Premkë të Kërçovës.

Në këtë Manifestim Kulturor Tradiciomal Ndërkombëtar: Ditët e Humorit dhe Satirës “XHA DERALLA” morën pjesë një numër i madh shkrimtarësh nga shumë troje shqiptare anë e mbanë Atdheut. E, për nderë të tyre u organizua edhe një koktel mikpritës si familje nga pronari i restorantit familjarë në pronësi të Feto Dauti nga Cërvica.

Kryetari i Lidhjes të shkrimtarëve shqiptar Kalosh Çeliku, përmes edhe ndihmës materiale finansiare simbolike të Ministrisë Kulturës në Maqedoninë e Veriut, mysafirët i strehoi me fjetje dhe ushqim gjatë tri ditëve të këtij Manifestimi Tradicional Kulturor Ndërkombëtar në Hotelin “KËRÇOVA”.

Në vendlindjen e Xha Derallës, te restoranti i Feto Dautit për nderë të Xha Derallës nga  shkrimtarët shqiptarë u lexuan anekdotat e Xha Derallës, poezi humoro - satirike si dhe rrëfime historike nga libri im i fundit: Kaçakët e Kërçovës (2024). E në veçanti mbi trimin e mirënjohur nga Zajazi Nezir Koxha.

Të gjitha prezantimet u përcollën me duartrokitje frenetike. Në mesin e shkrimtarëve të pranishëm ndodhej edhe një shkrimtar Fërgim Demiri, nip i Nezir Koxhës i shpërngulur në Manastir. I cili, pasi unë e kisha publikuar në mjetet e informacionit dhe libër rrëfimin për Nezir Koxhën, mu afrua dhe më falënderoi për këtë shkrim publicistik - artistik, duke mu drejtuar me fjalët: të faleminderit shumë për këtë prezantim real - historik, ma ke bërë zemrën mal, sikur të kisha fjetë do të isha zgjuar dhe fluturuar nga gëzimi në qiell.

Kryetari i Lidhjes të Shkrimtarëve Shqiptar nga  Maqedonia e Veriut, Kalosh Çeliku njoftoi të pranishmit në këtë tubim madhështorë, se: edhe në vitin e ardhshëm (2025) do të organizonte një tubim të këtillë kulturor- artistik- satirik, ku do të vizitohej edhe varri i Xha Derallës mes fushe. “Çifligu i Xha Derallës” nën kodrën e “Skakallës” mes maleve, ku ai i kishte shartuar me sharrë në krah dardhat gorrice te “Përroni i Thanës”. Dhe, se: është duke punuar në një libër me anekdota të Xha Derallës, por i duhej edhe pak kohë për t’i mbëledhur anekdotat e tija, aqpak sa kanë shpëtuar gjallë ga sistemi ish jugosllav, që ruhen në familjen e tij, por ndoshta edhe në fshat me pak shpirt, Kërçovë e më larg.

Në bisedë me të unë i premtova se, me forcën krijuse artistike edhe unë do të interesohem që të mbëledh aq sa mundem anekdota me autor Xha Derallën, që t’i fusim te libri i tij me titull XHA DERALLA: anekdota, aforizma dhe poezi satirike. Libër i cili së shpejti pritet ta shoh dritën. Dhe, do të përurohet në Manifestimin Kulturor Tradicional Ndërkombëtar “XHA DRALLA” në Kërçovë, vendlindjen e Xha Derallës (2025).

Ai mu falëmenderua, sepse: kishte besim në mua si hulumtues serioz dhe shkrimtar. Dhe, se: ato anekdota që do i’i mbëlidhja unë do të ishin një dhuratë e mirë, jo vetëm për këtë libër, por edhe për lexuesit që do pajiseshin me këtë libër, përveçse në biblioteka edhe shtëpi.

Dalëngadalë, fillova të gjurmoj në familjet e fshatit dhe mblodha dhjetë anekdota, e ia përcolla përmes E -mailit. Posa i merr punimet e mia dhe i lexon si shkrime, herë pas here me pajtim të autorit edhe i përcjellë  dhe publikon në mjetet e informacionit.

Edhe, kur ka kohë më paraqitet me telefon, përuron për punën që kam bërë, dhe se i kishin pëlqyer ato shkrime publicistike. Disa, edhe i kishte përcjellë në mjetet e informacionit me të cilat ai bashkëpunon si shkrimtar.

Hap telefonin dhe i lexoj ato shkrime, e shoh se kanë kaluar nëpër “cenzurë”, jo policore të sistemit komunist. Aqmëpak, të vetë autorit. Po, duarve të këtij të sotshmit “demokratik”.

Në bisedën telefonike të radhës më thotë, se: edhe ato të tjerat i ka nëpër duar, por më këshillon që të vazhdoj me gjurmimet, dhe të shkruaj nateditë!  Sepse, duhet shkruar edhe më shumë rrëfime historike, tregime të tjera e të vendosen në një libër tjetër të radhës për Ditën e Nesërme.

Nuk shkoi shumë kohë e më paraqitet përsëri në telefon, dhe më njofton se te “Fjala e lirë”, Bota sot dhe Zemra Shqiptare është publikuar një shkrim në emrin tim me titull ,,Babai pa grua”. E, pas një jave edhe tregimi Hoxha i “Allahut” dhe vejusha.

I them, se: unë këto shkrime i bëra për ty, që të të zënë vend mes faqeve te libri për Xha Derallën.  E, ai më përgjigjet, se: unë i kam të mjaftueshme, dhe këto është mëkat të mos jenë edhe në librin tënd të radhës me tregime, anekdota dhe tragjedi.

Duke u menduar vetë me vete, e u inkurajuar nga ai, vendosa që t’i futem punës, sepse kisha shumë tregime të cilat dikur desha t’i shkruaj, por nuk isha i vendosur. Kisha shumë rrëfime në kokë nga e kaluara ime gjatë kohës së fëmijërisë dhe rinisë sime pa i hudhur ende në laptop. Tregime për disa personazhe nga fshati dhe fshatrat përreth, të cilat po se nuk i shkruaja unë do t’i mbulonte dheu i zi. I thash vetes: mbaju, ore Bal! Futju punës, se: po ti nuk e bën këtë punë, nuk dihet se, a do ta bëjë dikush tjetër për vendlindjen.

Dhe, fillova të shkruaj për çdo ditë e natë, duke ia përcjellur xhaxhait përmes E -mailit. E, ai më përuronte për shkrimet e mia publicistike. Herë pas here, edhe filloi t’i përcillte nëpër gazeta dhe  portale elektronike.

Dhe, kur doli në dritë tregimi ,,Pusia pas “Çuke”, vendosa ta shpejtoj ritmin e punës artistike, duke shkruajtur edhe disa anekdota dhe legjenda e tregime të zgjedhura shqiptare.

E dëgjoj përsëri në telefon, dhe më thotë, se: do të dalë një libër i mirë artistik. E, unë do të kujdesem për atë që nuk mund ta bësh ti si shkrimtar. Libri, yt i radhës ke për të parë se, do të pritet mirë nga lexuesit, e sidomos ato më të rinjtë e profesorët e tyre. Në këtë libër lexuesi do të pajiset me shumë njohuri të reja historike, këshilla dhe vlera artistike. Sesi, të sillet me njerëzit, kafshët shtëpiake dhe prindërit. Sesi, duhet ndihmuar të tjerët”, kur dikush ka nevojë për ndihmën e tjetër kujt të jetë besnik,  mos jetë mizor ndaj të tjerëve. Duhet të ketë parasysh se, e mira këthehet me të mirë, e për të keqen nuk ka vend në shoqëri demokratike. Aqmepak, në shtetin “perbashket” ish jugosllav.
Ai i cili ia mendon të keqen tjetrit, ka për të përfunduar ai vetë në atë gropë me plehëra. E, ai që e  shikon rrugën e vërtetë përtej Ditës Nesërme, do t’i ndihmojë edhe vetë Zoti.

Njeriu edhe pse mund të ngjitet në ndonjë pozitë të lartë në shoqëri me poste partiake politike, të mos mendojë se ka arritur gjithçka në jetë, por të tregojë se, a është bërë njeri apo jo përtej Ditës Nesërme.

Jam i bindur se ky libër, do t’ju shërbej shumë brezave të rinjësh gjatë jetës së tyre në bankat shkollore dhe jetë. Pandaj, Sot: ju uroj lexim të këndshëm. Dhe, Ditë të mbarë!...

(E përcolli për publikim Kalosh Çeliku, shkrimtar).