Sevdail Hyseni: Mendja dhe zemra

Sevdail Hyseni

Satirike

Mendja dhe zemra

Gjatë fushatës për pushtet lokal,

Mendja i thotë zemrës ngadalë:

- Mos nxito moj zemrushja ime,

Politika si shpesh të lë pa çmime. 

Pa vlera, pa ndjenja dhe pa tru,

Sikur një kungull ngulur në hu,

Kot brohorit me nder në pazar

S’ta vë veshin askush për farë.

Nëpër mandate sa kishe pushtet,

Bishtin e mbaje gjithnjë përpjetë,

Tani, që erdhi koha si për çudi,

Të del përpara, një realitet i ri.

Ta bënë me dije për pak kujdes,

Politika nuk është vetëm interes,

Por, një art i fjalës me demagogji

Që të mban në krah e s’të jep gji. 

Zemra zemërohet, rrit pulsin shpejt,

Pse moj mendje, je kaq mendjelehtë,

Gjërat nuk merren ashtu pamenduar

N’garat zgjedhore del bythpërvëluar.

Me sa palë mend, të zuri taksirati,

Kujtove përherë të buzëqesh fati.

Mirëpo, kësaj radhe nuk korre fitore,

U zure të keqen, me pelë për dore.

Për të dhënë llogari rend e për rend,

Kush e pat për zemër e kush për mend.

Vota është ajo, për të marrë ndëshkim,

Ndaj politikanëve, që s’mbajnë premtim!