Sevdail Hyseni: Spiuni

Sevdail Hyseni

Satirike

Spiuni

O ti, që lëviz si hije në errësirë,

Me veshë të gjatë e sy pa fytyrë.

Të duket vetja mikroskop me fat,

Por, je lakuriq, si krimbi i thatë!

Me laps e bllok, shkruan fjalëkalim,

E pret t’i çosh te "shefat" në shërbim.

Me këtë farë zanati e kalon limitin,

Ti mbush faqet, por bosh e ke shpirtin.

Krenohesh me zanatin tënd të varur,

Por, në publik të gjithë të kanë tallur:

-Ja ku është, ai, me veshët si antenë,

Një skandal i keq, që duket në skenë.

Me humor e ironi të zhbëjmë për farë,

Të mbijetosh si bufi në pyllin me acar.

E dëshmon veten se je agjent i fshehtë,

Por, në fakt je një karikaturë e vërtetë.

E ti, spiun i ndyrë, që zbulon sekrete?

As shiu s’ti lanë pisllëqet e kësaj jete.

Ashtu sikur gjethet kur bien nga degët,

N’botën marroqe s’të ngelin as brekët!

Se fundi i spiunëve, nuk është heroik,

As nuk shkruan historia me stilin epik.

Në gjyqin e ndërgjegjes, nuk ke avokat,

Veç turpit të rëndë, që të ndjek si mëkat!