Albert Vataj: Krishtlindja, Ardhja e Hyjshme që na gjen duke pritur të rilindim

Nga Matthias Stomer, 1632

Krishtlindja, ardhja e Hyjshme që na gjen duke pritur të rilindim

Nga Albert Vataj

Krishtlindja është më shumë sesa një moment në kalendarin liturgjik; ajo është një ftesë për të rilindur, për të rigjetur thelbin tonë më të vërtetë dhe për të përqafuar një jetë të ndriçuar nga dashuria dhe shpresa, mirënjohja dhe besimi, devocioni dhe përkushtimi, përzemërsia dhe falja. Ardhja e hyjshme e Jezusit, na gjen në një pritje duke pritur për të rilindur brenda dritës së tij.

Krishtlindja nuk është thjesht një ngjarje kalimtare, një kremte që matët me numrin e lutjeve dhe flakën e qirinjve, por një proces që transformon çdo moment të jetës tënde. Është një kthim te vetja, jo për t’u mbërthyer në pendesë, por për të njohur potencialin që ke për të rilindur dhe për të ndriçuar jetën tënde dhe të të tjerëve. Drita e Jezusit është një energji e pranishme që pret të përqafohet nga dëshirimi ynë për ta ndjerë veten prej drite.

Pranoje këtë Krishtlindje si një ftesë, për të hapur zemrën dhe shpirtin tënd, po, për të shndërruar çdo ngurim në veprim, çdo hezitim në nisëm, ccdo pasiguri në kurajë. Lejo që ajo të jetë fillimi i një kapitulli të ri, ku çdo hap që hedh është nën dritën e dashurisë dhe mëshirës.

Kjo është Krishtlindja qw të fton në kremte, ardhja eHyjshme që të shpie përpara, kah një rilindje e plotë që të kthen te vetja dhe të vendos në rrugën drejt përmbushjes shpirtërore dhe njerëzore.

Krishtlindja është pikërisht çasti që të fton të lësh pas barrën e të shkuarës dhe të shikosh drejt një horizonti të ndriçuar nga drita e ardhjes së Mesisë, përmbushjes së premtimit të shenjtë. Në këtë moment etern, nuk kërkohet të mohosh atë që ka kaluar, por të heqësh dorë nga çdo ngarkesë që të mban peng, dhe të përqafosh një të ardhme qw meriton, të mbushur me shpresë dhe dashuri.

Të harrosh të shkuarën nuk do të thotë ta mohosh atë, por ta çlirosh veten nga ndikimi i saj pengues. Kjo është një zgjedhje e ndërgjegjshme për t’u liruar nga zinxhirët e gabimeve dhe zhgënjimeve dhe për të krijuar hapësirë për të mirën që do të vijë. Në këtë mënyrë, Krishtlindja na bën të kuptojmë se çdo lindje është një mundësi për të rifilluar.

Krishtlindja, si një akt gjithëndriques ka për qëllim të shndrisi shpirtin e njeriut, sot përballet me sfidën e rimodelimit për t’u bërë më e afërt dhe më kuptimplotë në një epokë teknologjike. Njeriu i kohëve moderne, i zhytur në algoritme, ritme të shpejta dhe shpesh larg reflektimit shpirtëror, ka nevojë për një qasje që përputhet me realitetin e tij të përditshëm.

Në këtë kontekst, Krishtlindja mund të rimodelohet jo si një përvjetor i largët i një ngjarjeje historike, por si një mesazh që ndërhyn në përditshmërinë e njeriut. Pranimi i lindjes së Jezusit mund të shihet si një thirrje për t’u ndalur në një botë të përshpejtuar, për të rigjetur kuptimin në mesin e rrëmujës dhe për të ndërtuar ura midis shpirtërores dhe teknologjisë.

Kjo do të thotë që Jezusi i mishëruar mund të "zbresë" sot në algoritmet që na drejtojnë jetën, duke u bërë simbol i humanizmit në epokën dixhitale. Mesazhi i tij nuk është për t’u kufizuar brenda mureve të Kishës, por për të prekur zemrat edhe në rrjetet sociale, dhe në çdo vend ku njeriu ndërvepron me teknologjinë.

Liturgjitë tradicionale, për shumëkënd, mund të duken si të largëta dhe të kufizuara në një formë që nuk komunikon me realitetin e tij. Ajo që kërkohet sot është një Krishtlindje që flet gjuhën e thjeshtë dhe universale të humanizmit. Njerëzit kanë nevojë për një mesazh që ofron shpresë dhe transformim të prekshëm, larg frazave të stilizuara dhe klisheve të zakonshme.

Lindja e Jezusit, e rimodeluar sipas nevojave të kohës, mund të shihet si një simbol për rilindjen e shpresës në situata sfiduese, si një moment për të reflektuar mbi barazinë, drejtësinë dhe dashurinë e pakushtëzuar – vlera që qëndrojnë përtej feve dhe ideologjive.

Krishtlindja, për njeriun e sotëm, mund të jetë një thirrje për veprim konkret, për të ndihmuar ata që janë në nevojë, për të krijuar lidhje më të thella njerëzore dhe për të promovuar një kulturë që vlerëson më shumë qenien sesa dukjen. Në këtë mënyrë, mesazhi i saj bëhet një realitet i jetuar, jo vetëm një simbol i së kaluarës.

Lindja e Jezusit mund dhe duhet të gjejë një vend të ri në zemrat e njerëzve të epokës së teknologjisë. Ajo duhet të shfaqet si një dritë që fton për humanizëm dhe reflektim, si një thirrje për të ndërtuar një botë më të mirë duke përdorur mjetet dhe sfidat e epokës moderne. Në këtë mënyrë, Krishtlindja shndërrohet në një festë universale, një moment për të gjetur kuptim në mes të kompleksitetit të jetës së sotme.

Krishtlindja është një udhëtim i brendshëm drejt një rilindjeje personale. Është një thirrje për të ndalur kohën, për të parë brenda vetes dhe për të lejuar dritën e lindjes së Jezusit të ndriçojë pjesët më të errëta të shpirtit. Ky është një akt i guximshëm, një hap drejt një të ardhmeje që nuk harron të kaluarën, por mëson prej saj për të ndërtuar diçka të re dhe më të fortë.

Dëshira për të nisur nga e para është pjesë e natyrës njerëzore, dhe Krishtlindja të fton ta bësh këtë me besimin se çdo fillim është i mundur. Me lindjen e Jezusit, Zoti bën të mundur atë që duket e pamundur: një jetë të re për ty, një shans për të rregulluar të kaluarën dhe për të krijuar të ardhmen. Kjo nuk është vetëm një aspiratë, por një realitet që të thërret të rilindësh brenda dritës së tij.

Krishtlindja, ardhja e hyjshme e Jezusit, është ftesa jonë për të lindur përsëri. Ajo na thërret të lëmë pas errësirën dhe të përqafojmë dritën. Në këtë ardhje hyjnore, gjejmë jo vetëm shpëtimin, por edhe mundësinë për të rilindur çdo ditë, duke ndriçuar jetën tonë dhe të të tjerëve me dashuri dhe shpresë. Ardhja e Jezusit na gjen duke pritur të lindim, dhe në këtë lindje të re, zbulojmë kuptimin më të thellë të jetës.