Gani Pllana: Ura e Ibrit

Gani Pllana

URA E IBRIT

Qëmoti

Nga mjeshtër dibranë

Ura lidhi dy anë

Mrekulli për kohën e zënë

Mjeshtër guri që andej

Dibranët mendjehollë

Ndërtuan urën me harqe

Për njerëzit me halle

Jo për bajraqe

Fati rrokullimë

Treti edhe urën e gurit

Edhe barbarët e tundën

U ndërtua urë e re dora-dorës

Me lisa vigu të Shalës së Bajgorës

Atje ku kuvendohej për trimëri

Ku zemra shërohej e pleqërohej

Në kohë tjetër

Iku edhe ura e drurit

Simotër e asaj të gurit

E ia behu ajo e çelikut

Pa ftesë e ngriti Gjermania

E disa thanë se erdhi edhe liria

Tani ura e radhës betonarme

Me një gogol nën strehë

Për barrën e kohës sikur s'ka nge

Anëve të lumit nevojtarët

Matanë nevojtarët e barbarët

Edhe ura sikur kërkon ndore

Nga miqtë-pleqnarët e ndërkombëtarët

Patjetër edhe ushtarët deng

Ndërsa njeriu i ngrysur

Me urën peng e rreng

Me urën si nuse e vejë

Që pret një fat të ri

E poeti nyjë me shpresën e besën

Me urën temena e kohës

Me urën-urë që do të hapet

Qoftë me diell a me yje

Duke lidhur brigjet e Ibrit plak

Me shpresën e besën në cak