Ilir Muharremi: Sala paranojak

Sala paranojak

Nga Ilir Muharremi, kritik i artit

Është tronditëse të shohësh sesi një vepër arti, e cila duhej të ishte burim krenarie dhe frymëzimi, shndërrohet në shënjestër të akuzave të pabaza dhe keqdashëse. Kjo shtatore e Skënderbeut, krijuar me mjeshtëri dhe ndjeshmëri nga skulptori Gëzim Muriqi, është një himn i heshtur për trimërinë dhe lavdinë e kombit tonë. Dhe prapëseprapë, në vend që ta admirojmë këtë vepër si një përfaqësim të heroizmit të përjetshëm, disa zgjedhin ta përlyejnë me fjalë të rënda e me paragjykime të pabaza.

Ngjashmëria e kësaj shtatoreje me Edi Ramën është një trillim i një mendje të turbulluar nga paranoja. Është për të ardhur keq që Sali Berisha, në vend që të shohë në këtë vepër një simbol të unitetit kombëtar, zgjedh ta shohë me sy të shtrembër, duke shpikur lidhje që nuk ekzistojnë. Arti nuk është një pasqyrë për të reflektuar frikërat tona më të errëta, por një dritare drejt shpirtit të një kombi, një mënyrë për të kapërcyer përçarjet dhe për të gjetur të përbashkëtat që na bashkojnë.

Skënderbeu nuk është thjesht një figurë historike; ai është një frymëzim i pavdekshëm për të gjithë ne. Nuk duhet të lejojmë që paranojat dhe grindjet politike të përlyejnë këtë trashëgimi të çmuar. Në vend që të krijojmë ndasi të reja, le të mblidhemi rreth simbolit të Skënderbeut dhe ta mbrojmë atë nga keqpërdorimi. Kjo shtatore nuk është një portret i një individi bashkëkohor, por një monument për lavdinë tonë të përbashkët, një kujtesë e forcës dhe qëndresës sonë përballë çdo sfide.

Le të lëmë mënjanë fjalët e hidhura dhe ta shohim këtë vepër me sytë e respektit dhe dashurisë për atë që simbolizon—një komb të bashkuar, të fuqishëm, dhe krenar për trashëgiminë e tij. Në këtë mënyrë, do të nderojmë jo vetëm Skënderbeun, por edhe veten tonë, si trashëgimtarë të tij.