Agim Gashi

Agim Gashi

 

Koha e pa kohë e vendit tim

 

(Pjesë nga poema me të njejtin titull)

 

Po vinë kohë të pa kohë

Që si ngjajnë as njerzimit

Se lene më shqiptarit

Pse populli im i përqarë

Hasmëria po na qon buzë varrit

Askush më nuk e zgjatë dorën e pajtimit

Vetëm ngrehin gishtin e krimit

Gjera të dhëmbshme dhe tragjike

Eshte mbushur toka e Arbërisë

 

Mjegull dhe tym të zi në tokën time

Sa tmerr

Kush janë ata që të keqen

Mundohen me të keq ta mundin?

Mbushën këtë tokë me varre

Me invalid e të gjymtuar

Me mostra të një kobi

Të një vetëshkatrrimi

 

Askush nuk është vetëm i vetëvetës

Çfarë mesazhe ugurzeza u lëmë pasardhësve

Kosova po e shkruan historinë e kombit

Endërra e së ardhmës më mundon

Çfarë do thonë ata

Kush ishim ne

Që lirinë e vranim

Vranë shqiptari shqiptarin

Robria nuk ndillet ndryshe

 

Po turpi kujt po i mbetet?

A është i të gjithëve?

Fara e vetëasgjasimit

Përsëritët thuase e kemi në gjene

Hej pse vritemi oreeee

Pse shkruajmë dramë kombëtare

Me gjak e me lot

Ndërsa njerzit tanë të mëdhenjë

Më shumë na i çmuan të huajt

Njerzit e atdheut

I shporrnin ata

Ne rehatoheshim në gjumë kur duhet të ishim zgjuar

Mungonim atëherë kur duhej të ishim

 

Ngriheshim të përgjumur

Dhe flisnim fajlë të mëdha

Të cilat ndillnin fatkeqësi

Hej, më mirë të më ruaj Zoti se sa robi

Spaska më keq se të jetohet

Gjysmë i vdekur e gjysmë i gjallë

 

Dëgjoj krisama e klithma

Dëgjoj rënkime e ofshama

Nuk luaj nga vendi

Se fuqi nuk kam të ndërroj asgjë

Askush smund i ndalë lindjet e ardhëshme...

Ata që vonohen

Smund ti thonë gjërat përnjëherë

Akoma disi spo e dinë

Se mungesa e nderit

Edhtë më e tmerrshme se vdekja....

 

II

 

Kohë me bollëk sot ka shqiptari

Tërë një tokë e ka në dispozicion

Le të vras mínjë, sorra e korba

Qiellin le ta pushtoj

Vetëm mos të kërcet pushka

Se vllavrasje i thonë

E të tjerët na e quajnë tokën

Të nemur e katrahurë

 

Rrënjë e forta të shqiptarit

Që kishte dikur...

Besnikrinë, fjalën dhe nderin

Do i gjesh në More e Anadoll

Do i gjesh edhe ne skutat e kësaj bote

Por jo më në Kosovë e Shqipëri

As qershitë më skanë shije

 

Kalova dhera e dete

Ku shof ndonjë trup qershie

Me kujtohet Kosova dhe Shqipëria

Pres derisa të piqet fryti

Tinëz marr ca kokrra

Jo se kanë shijën tonë

Ndjej dhëmbje dhe hypi lart

Ndoshta në maje janë ato me shije shqiptare

Po të rrëzohem nga qershia

E di që vështirë do ngrehem

Mos vallë u rrëzua populli im?

 

Karagjozët janë rrokë në valle

I prijnë asaj për së keqi

Që një të zezë pa bërë nuk lënë

Bile edhe hafijëllëk kishin bërë

Sot ata kanë zënë vend

Të menqurit barinjë u bënë

E barinjët edhe Skënderbeut

Kalue ja kanë

Ku dhe si do ta vorrosin ardhmërinë

Sot vetëm karagjozët e dinë

 

III

 

Pushtohet edhe qielli kate-kate

Punsohet e tërë familja

Edhe femijët bëhen shefa

Punë ka sa të duash

Edhe për maca e qen

Vlen të jesh i një mendje

Me partinë në pushtet

Përndryshe bëhu gadi

Të vdesësh nga uria

 

Nuk ke luftuar kot miku im

Para teje po shpalohet horizonti

Të lavdërojnë dhe në këngë të vejnë

Të thërrasin në manifestime

Në përvjetore e përkujtime

E di që ske as bukë

Mjafton  të të thrrasin patriot

Patriotët duhet të vdesin edhe nga uria

Që të tjerët të kenë me bollëk

 

Ti miku im pse ankohesh

Ke humbë vetëm një këmbë e një sy

Që të tjerët në luks të jetojnë

A nuk është mjeshtri

Të mos humbësh as një qime floku

Të bësh pallate e hotele private

Ata miku im shtetet po i udhëheqin

Kan krijuar mebranë

Liri edhe për qen e maca

Përgjakja e shqiptarit

Tjetër emër nuk ka

 

Rreth nesh diçka po sillet

Rri gadi të na kafshoj tinëz

Mbi trupat tonë sdo të ketë kush të ulërij

Të zeza po gaditen të binë

Në këtë tokë të lashtë

Shtëpitë tona do të mbesin shkret

Bota do të flasin për ne me muaj e me vjet

Dhe pa ndalë do të thonë

Ata keqpërdorën lirinë

E mbyllën ardhmërinë me fatkeqësi

 

IV

 

Kukunënë ç´po flitet sot

Pëshpërisin ngadalë mos të ndihet

Më larg se te veshi i koftëlargtit

Kementohet sipas qejfeve

Ndërsa krismat akoma dëgjohen

Në tokën abrore

 

Edhe Shekspiri po tmerrohet

Shpirtrat po ia braktisin tragjeditë e tij

Qiellin po e kontrollojnë lugetër e korba të zi

Ndonjë përplasje popullore oshëtinë

Rrugët janë përzier

Dhe dreqi si bie në fije

Cilën rrugë duhet shkelur

Cilën urë duhet kaluar

 

Ku mund të zbritet më poshtë

Në ethe një popull i tërë

Çil guri gojën është bërë

Vdesim pa na parë

E pa na qarë askush

Në këtë fund të fundit

Mbetëm prap të fundit

Mesazhe makabre i vinë vendit tim

Bota spaska nevojë për ne

E ne shofim në ëndërr

Një botë ku nuk vdiset

Ku nuk vritet vllau me vlla

Vdekja ëndërr nuk është