Mihal Gjergji: Bën ftohtë

Mihal Gjergji

BËN FTOHTË

Një zog tund kahët i drobitur

Përndjekur keq nga dorë e fatit

Një vrundull ere e ka zbritur

Dhe strehë ju bë konak i fshatit

Murlani drurëve u shkund borën

E verbër nata mbi kodrina

Kandili ndjek i heshtur orën

Mes territ ndizen vetëtima

Gjëkundi s’duket horizonti

Po zogu s’rron me robërinë

U shpikën prangat për njeriun

Jo për atë që do lirinë…

Zgjat dorën, bëj t’i hap kanatën

Feston fitoren shpez’ e shkretë

Tashmë jam unë që mbeta vetëm

Një këngë trishtimi pas më ndjek!

Kurvelesh, Nëntor 1990

Tiranë, Nëntor 2019