Tahir Bezhani: Te ujëvara

TAHIR BEZHANI

TE UJËVARA

Ndala mu aty

Përballë saj ngulita shikimin  në kohë

Kujtimet ndezën zjarrin e viteve të shkuara

Sa më rrëmbeu malli thellësive

Shikoja silueta të ngrira përqafimeve

Ngjyra ylberi lëviznin n ‘shikime

Perceptim gacash të ndezura në shuarje

E ujëvara shushuriste vajtueshëm

Si fjalët e saj në ndarje dikur...

Rrëshqasin degëzimeve të zemrës n ‘vuajtje

Vallë a i lan hëna sytë natën në këtë ujëvarë

Një pyetje naive në buzëqeshje të zhurit

Rrëshqet buzëve si heshtja e lënduar

Si zë i lëmekur  tingëllimave

E shikoj ujëvarën pa nda në thellësi

Loton, zhurmon, dënese gjithmonë

E shkrumbuar....

QETËSI QË TË THER...

(motiv bjeshkor)

Sytë shëtisin shpateve

Shpirti dehet n’ bukuri lulnajash

N ‘ushtimë gurrash e prrojesh

Bukuri e rrallë

Qetësia  e ikur n ‘hapësirë

Shprush mallin e rrokotelur  gurnajës

Nuk di ku mbeti  melodia  e fyellit

As kënga e vashave

Nuk dëgjohet blegërimë e qingjeve ograjave

Nuk ia thotë askush këngës majëkrahut

Barinjtë nuk ia ndërrojnë gishtat vrimave të fyellit

Ajo melodi trazuese e shpirtit...

Kah rrëshqasin gëzimet rrënojave

Si gur i harruar buzë rruge

E bjeshka do gjallëri,

Sygacë pranë gurrave

Aty ku shkëmbehen zjarrshikimet

Kur vajzat mbushin bucelat me uji

Gjaku lëvizë si ujëvarë rrëmbyeshëm

E puthjet fshehën, mrizojnë pishave....

Sa vrastare ajo qetësi  bjeshkënajës

Ku vajti gjithë ai zjarr

Ajo rini  ku iki

Ka ngrirë koha,

Fyrlave të heshtura malli

Qetësi që të burgos shpirtin

Të ther palcën....

TERRINË

Natën vonë,

Hapa dritaren e dhomës

Terrinë nate e zezë

Hëna kishte ikur përtej majave

Mjegulla ua kishte zënë rrugëtimin yjeve

Vetëm sytë e mi ndrinin si xixëllonja n ‘rrugëtim

Mbeta i përthurur mëdyshjeve intime

“A frymon gjallesë mbi këtë tokë?....”

Phiiii a!..

Klithmova në mesnatë

Më dukej vetja si në ëndërr

Ngjasonte kjo natë

Sikur udhëtoja përrallave me fantazi fëminore

U pajtova edhe me sylotimin tim

Rrugëtimeve të hutuara natën....

FRYMËZIM ÇASTI

I shikoj, më shikojnë

Më përkëdhelin e miklojnë

Si shpirtëzim klithmash  ngashëruese

Vendnumërojnë këmbët, hijeve pushojnë

Retë e mbarsura me riga shiu lodrojnë

Lajnë mallin flokëbardhë në prozhme

Shikohem me pishat e larta aromatike

Më ngulfat bukuria, aroma e rrëshirës

Lodhja ikën luginave n ‘përqafim të freskisë

Në krahëror ushton lum jete

Dëshirat mallojnë shpateve

Bardhësia e veshur kokës

Pajton rini e pleqëri stinimeve

Në këtë thelbjetë të ndrydhur...

Bogë, 18, 19 Shtator 2023