Visar Zhiti: Në Gjirin Baltik kujtoj Havzi Nelën

NË GJIRIN BALTIK

KUJTOJ HAVZI NELËN

Nga Visar ZHITI

Dallgë të turbullta, gri, ja ashtu

                                       si flokët e mi.

Fryn erë e fortë

                     në ngjyrën e dallgëve.

Mesditë e shqetësuar

që më ndjell largësive

?                                    drejt Finlandës,

po ku është Helsinki,

ku fshihet kështu pas këtij shiu

që ngjan me shiun tim

                                        të burgosur?

Po kjo pulëbardhë

           që vjen rrotull meje me klithma,

mos është ajo poezia për Helsinkin,

që e shkroi fshehurazi mbi kurrizin tim

                         një i burgosur tjetër?

...të drejtat e njeriut... mërmëriste

                          Havzi Nelaj, ah, më pas

djajtë do ta varnin, hapur, jo fshehtas 

                                               si Eseninin,

prandaj po lëkunden drurët

                      ashtu... si ai. Nuk je më, Miku im,

mes teje dhe Helsinkit

              ka mbetur kaq shumë mjegull!

Era bëhet me kthetra

                  dhe kërkon të copërlojë harrimet,

sqepat sqepojnë verbërinë. Përplasen dallgët

pa e thënë atë që ti le përgjysmë

                                      mbi kurrizin tim.

Dallgë të tjera erdhën dhe më mbuluan,

s’isha më

               dhe unë u bëra dallgë...

__________________________

* E shkruar në San Petersburg,

maj 2014, nxjerrë nga libri

“Si na erdhi ai, i ndaluari”.