| E merkure, 26.10.2022, 05:20 PM |
PLUMBI DELË ME PLUMBË
NGA
KALOSH ?ELIKU
Moti kohë nuk
kisha ikur në pushime verore. Që, nga koha e sistemit komunist me nga një muaj
në Ulqin (Mal i Zi). Dhe, Neokomunist në Durrës (Shqipëri, 1995). Vite, ku edhe
në Shqipëri, me Koronovaris, dhe Pandemi: i fitova dy-tre libra me poezi, në Durrës Hotelin (“Blu Moon”) “Loja
e syve” (1995), “Vjellja e zorrëve” (1966), Korçë “Vdekja më
deshi më pak se Ti” (Voskopojë, 2000). Dhe, në “Përrua-Thanë” (2007: “Engjëlli
im është Grua”.
Vite më vonë, kur
në karantinë më mbylli “armiku i padukshëm” Koronavirusi dhe Pandemia: mos dilë
në rrugë pa maskë, laj duart me sapun, dy metra larg rri edhe me gruan besnike.
Nuk guxon ta kalosh kufirin pa vaksinë, aqmëpak të hyjsh në restorant pa vaksinë.
Larg, rri me vite nga gratë besnike: më ndau nga familja, miqtë dhe Gratë
besnike. Vetëm më la të lirë me Poezinë dhe rakinë e rrushit te “Parku i Grave”
në Shkup. Përballë Kuvendit të Maqedonisë Veriut.
Vitin 2022, shkaku
Orës përkujtimore të poetit Sami Velçani, që e organizonte vajza e tij, dhe
Dhimitër Pojanaku më ktheu në Durrës. I kalova pa masa Qeveritare: Dy-tri ditë
mes poezive me verë dhe peshk në bregdet.
Përçudi, mi ktheu
vitet e kaluara të pushimeve në Durrës. Ustain e restorantit “Blu Moon” në mes
të detit. Ustain e Ri, i cili më përcolli në Shkup me pesë shtama verë të
bardhë dhe të kuqe të shtëpisë Madhe, në Durrës.
Porosinë e Ustait
Ri, në Durrës: Plumbi delë me plumbë...