| E hene, 04.07.2022, 06:44 PM |
PLEPISHTA E FËMIJËRISË
Nga
Meti Rexhepi
ishin
plepat që u vezullonin gjethet
vera
ua praronte me të bardhën e me të gjelbrën degët
hija
e plepave gjeometri e lëvizjes së trekëndëshave
fëshfërimat
e gjetheve matnin ritmet e erërave
më
ktheu te këta cunga
shtytja
fëmijërore t`ua hidhnim gurin tej majave
e
nuk e arrinte cakun e paravënë krahu im i butë
dhimbja
e krahut pajtohej me disfatën e shpejtë e të shkurtë
pa
e diktuar se një krah i fortë tjetër
në
dheun nën këmbë frenonte hedhjen
cunga
krejt të kalbur dhe të hedhurat e gurit
lartësive
të pa-arritshme plepash
ditëlindja
ime tejqyrë vegimesh fëmijërie
mëtoi t`ua zgjaste dorën dhe të njomte përvjetorë
pleqërie
ca
lot babai tatuazh gurësh mbi toponim Ti-varri
tabloja
e det kaltrit mes trupash e plisash murin zbardhi
fëshfërima
gjethesh melodi e verës
lisat
qytetit u rrinin ndesh rrebeshesh
plepat
krenari e dukjes së largu
simbol
harlisje e florës cak rrufesh gjumë vertikali
terrinave
të shfryrjeve dhe dëftimeve të agut
doemos
u thyhej ndonjë gjymtyrë dhe i binte fytit të oxhakut
asnjëherë
nuk doja t`i shihja të shtrirë
ata
luhateshin këndej por nuk frymojnë më për të rrëfyer
ato fërkime dimrash ato vurrata gjymtyrësh
ato
çerdhe kanjushash kush e di ku u janë derdhur hiret
në
sytë e mi ka pluhur e lot
në
qeshjet e asaj kishte enigma plot
një
vi dredhake e rrjedhës së zezë të lumit
të
vardisej si kundërmim i zi nën këmishë jargavani
shikimet
e zhytura të mos i rikthesh
tok
me zgjebën përveçëm aty t`i lësh
elegjia
e lumit të tretur
më
vjen prore më e etur
ishte
pranvera që djerrinën e ujit
e
mëshironte me hithra e ferra
plepa
të prerë dërrasa të kalbura të kulmit të shtëpisë
të
atillë vegojnë në një shqisë në arkivin flladitës të fëmijërisë
Gjilan, më 4 korrik 2022