| E hene, 13.06.2022, 04:36 PM |
Albert Habazaj
Miqtë e Babait
Nuk
është drejtvizore e njëtrajtshme
udha
e njeriut, ka ulje - ngritje,
në
jetë miqësitë s’janë të ngjashme
feks
ndër to tejdukshmëria me ndritje.
Unë
kam shumë të njohur e miq plot
me
ta i mbërthej rrufetë me vetull,
që
ligësia të enjtet keq në lot
Miqtë
e Babait i kam në Tempull.
Të
paktë janë ata…, sa të shenjtë
në
shpirt u mbruhet kombëtare buka,
për
kë e kam fjalën e merrni me mend
kur
“Jetë dhe këngë” thur Agim Ruka.
Njeriu
që me vendlindjen sinonim
është
bërë, si duket, gjenetikisht,
pa
Matogjinin Agimi s’ka kuptim
me
të mirësia çel fisnikërisht.
Në
Matogjin ka dhënë mësim Halimi
Mësuesi
i Lirisë emërlartë,
për
Halim Xhelon ka shkruar Agimi
vargje
jo me shkronja, po mbushur me mjaltë.
Dhe
Babai im mësues ka qenë
dhe,
me mall, për Matogjinin bënte be,
në
ato hapësira kënge ku folenë
kanë
shqiponjat tek çajnë përmbi re.
Më
njohu im atë me miqtë e çmuar
ndër
të rrallët: Agim Ruka e Dane Hoxha,
kur
i vogël isha, më merrnin në duar
sot,
që jam me thinja, sa ata s’vlen bota…
Ç’t’i
shpreh më parë Agim Matogjinit?!
Lule
mirënjohjeje qofsh moj poezi,
Lexohet
që tej portreti i të mirit
Si
fjalën, ai zemrën e ka flori.