| E marte, 03.05.2022, 04:20 PM |
Tahir Bezhani: dy poezi
DITA VDES PARA SYVE TË
MI
Vranësira moti më rrethojnë
Tërë
ditën shi bie pa nda
Ushtojnë
lugje, kërcasin dritaret
Nuk
vërej hijen time që zgjatet
As
tkurrjen nuk e vërej
Dëshirat
stepen si myshqe
Dita
vdes para syve të mi
Nye
e kam lidhë fjalën me vetminë
Sillem
vërdallë në dhomë derëhapur
Bisedoj
pa zë me miqtë
Shpesh
ngrij zërin
Pastaj
i përqafoj
Nuk
e besoni se si nata bëhet ditë!....
Përmallimet
dregëzohen syve
Dita vdes në bebëzat e ngrira
Në
vargje loza një etyd të vogël
Harresa
mos t’i mbyll kujtimet
Unë
do vdes pasi të ikë dita
Natën
e ditës së re.....
PASTAJ MË LENI TË
QETË...
Flisni,
mos ndaloni asnjëherë
Shani,
fyeni ,nënçmoni
Përgojoni
si te doni!
Ngopuni,
qeshni ironikisht
Por
edhe gënjeni si të dini
Kënaquni
si te dëshironi
Përsëri
ju shikoj me dashuri
Kur
të zgjoheni nga amullia
Shfletoni fletët e ndërdijes
Çfarë
u thotë ndërgjegjjia
Ndërsa
dritat e jetës rrugëtojnë
Dashuria
fle në qeliza të trupit
Fshihet
nën hijen e vetullave të bardha
Deti
e përpin errësirën furtunave
Në rafte librash do të jetë porosia
Mësohuni
ta duani njëri tjetrin
Tha
dikur ai i lodhur nga shfaqja e jetës
Pas
vdekjes më leni të qetë!
Por
askush nuk e dëgjoi...
Nga
libri ”Valset e Hirit” që do del së shpejti.