Afrim Caka: Çfarë po ndodhë me hoxhallarët e Iliridës që mbështesin Putinin

ÇFARË PO NDODHË ME HOXHALLARËT E ILIRIDËS QË MBËSHTESIN PUTININ…

Nga Afrim Caka

Një hoxhë në Shkup (Muharrem Ismajli) u ka folur pjesëtarëve të xhematit të vet mbi luftën mes Rusisë e Ukrainës, dhe ka mbajtur anën e “zullumqares së madhe”, Rusisë, që po shkatërron “zullumqaren e vogël”, Ukrainën, duke thënë në fund: “Kokën le të hanë!”

Unë që po i shkruaj këto rreshta jamë vetë musliman..., E gjithë bota e civilizuar janë popullin  eUkrahinës. Ndërsa hoxhallarët nga Shkupi i dalin në mbrojtje kriminelëve RUSË.

Jamë i temrruar në këto momente çfarë po ndodhë në Ukrahin. Shqiptarët në Ilirid po ashtu duket se nuk mund të largohen nga politika e mëparshme e mospërdorimit të armëve të tilla të analfabetizmit politiko – fetar, e gjithë kjo pa dyshim është shqetësuese, duke i lënë ata me dinakëri kundër njëri tjetrit, duke pasur synim të vazhdueshëm shtimin dhe fuquzimin e pushtetit të vet.

Predikimi i Islamit ishte me sa duket faktori kryesor më i hgershëm në konvertimin e shqiptarëve dhe për zhdukjen e kulturës së tyre. Gjatë këtyre pesë shekujve të pushtimit turk, pothuajse shtatëdhjetë për qind e shqiptarëve u konvertuan në Islam dhe një pjesë e madhe u vranë dhe masakruan nga vetë turqit dhe sllavët.

Turqia në traktatin e vitit 1774, ndënëse refuzoi ta plotësonte “kërkesën e Rusisë  për një  protektorat” mbi të krishterët në Ilirid e gjetiu, megjithatë bëri ca lëshime, siç ishte peligrinazhi i pataksuar dhe hapja e shkollave sllave dhe i papenguar për në Ilirid, Shqipëri e Dardani, si dhe ngritja e foltoreve të reja në TROJET SHQIPTARE.

Me gjithatë, Rusia vendosi ndikimin e saj moral mbi popullsin e krishtere në trojet shqiptare, ndërsa Porta e Lartë premtoi t’i mbronte kishat ortodokse shqiptare për t’i shndërruar ato në serbe dhe duke sjellur hoxhallarë nga Rusim për ti mbuluar xhamit... Më vonë madje edhe kjo garanci të shfrytëzohej nga Serbia si pretekst për ndërhyerje në foiltoret shqiptare.

A thua shqiptarët në Ilirid kanë marrë fund!

Pata nderin të ju drejtohem me një letër shqiptarëve në Ilirid për t’ju shtjelluar në ca çaste të shkurta për rrezikun që i kanoset popullit tone në Ilirid.

Hoxhallarët e tillë i shmangen shoqerisë, civilizimit, sepse ia kënë frikën asaj.

Forcat e së keqës u tërbuan kundër popullit të Ukrahinës.

Në Ilirid, u ndeshën dy kulturat kundërshtare, shqiptare dhe afroaziatike. Kultura perëndimore lidhet me epokën e shkencën dhe lëvizjen e lirë, kurse kulurate hoxhallarëve lidhen me Putinin dhe me “tempujtë e ortodoksizmit të errësirës”. Çoroditja e tyre u ndie që nga larg. Përmendet fatkeqësia që goditi Ukrahinën, qendrën e kulturës perëndimore të së nesërmes. Edhe kjo na duhet: të krahasohet me termetin që do të godas edhe trojet tjera shqiptare në Dardani, Shqipëri, Ilirid e Preshevë!

Me fjalë të tjera, si të shpëtojmë çdo gjykimi njerëzor, me zgjimin e ndërgjegjës së botës perëndimore!!!

Dje e sot në Ukrahinë u derdhë gjak nga rezhimi i Putinit. E trandi krejt njerëzimin modern. Ky është, ndoshta, edhe shkaku që ky tmerr përsëritet. Të gjitha këto na befasojnë, natyrisht, na krijojnë ankth dhe trishtime pët t’i zbrazur helmet e tyre ndajë popullit liridashës të Ukrahinës. Në mbështjetje të Rusisë doli një hoxhë shqiptar me emrin Muharrem Ismaji sëbashku me shumë besimtar të tij nga Shkupi. Është një gjë e njohur, tashmë, se një pjesë e qytetërimit antik Ilirjan, mbi të cilin është ngritur qytetërimi perëndimor, e sidomos ajo lidhet me një emancipim të ndërgjegjës civilizuese.

Ferri i Dantes po i afrohej ngadalë imazhit të zymtë të botës së nëndheshme, që tashmë të projektuara në Rusi pse jo edhe në bodrumet e e ndonjë xhamie të Shkupit dhe dreqit e të birit. Si është e mundur që intelektualët shqiptarë ta lejojnë një gjë të tillë!?

Nga brendia e saj thirrnin zbritjen brutale të egërsisë në botën e nëndheshme, udhëtimin përmes Muharrem Ismaji dhe në fund mbërritjen në “PARAJSË”, këta përbindësha dhe vetë Satani që pret në zgafellën e tij. Nga të tria pjesët - hoxha, besimtarëve, Rusia dhe Parajsa i shndëruan në një përfytyrim të qartë e të llahtarshëm i kishin përpiluar pothuajse tërësisht perceptimet mesjetare për ta zhdukur Ukrahinen dhe për vuajtjet e ferrit nga ky hoxhë antishqiptar, në të cilat hidheshin mëkatarët sipas thellësisë së mekatit të tyre.

Mendova, askush s’është i qetë, të gjithë jemi të shqetësuar.

Të them të drejtën e shikoja me vëmendje, për shkak pamjës së të tij, që fillon me ritmin e të folurit, për të vazhduar me zërin e çjerrë, që edhe mjekërra i shërben si maskë engjëllore. Është dita për të hapur një kapitull të ri në botën civiluese. Një luftë të re ndaj kultures Ukrahinase, të cilën Rusët e kanë kthyer në tela me gjemba. Sot duhet vënë në lëvizje menjëherë, për ta ndalur një herë e mirë këtë kancer në shoqërinë botërore.

Atë ditë pasdite ulërimat e të këtij hoxhe Muharem Ismaili ranë më gjatë se zakonisht. Fytyratë e gjëmatit zgjateshin e zgjateshin me leshin duke u bërë dredha të pafundme në të gjitha fytyrat, te qafa, nën mjekër. Qimet i ngjanin si fije të holla e të trasha. Filloi, e dëgjoni? – Ulërimë, tundej dheu! Prapë alarm! Hoxhë Muharem Ismaili, në fillim ngadalë sikur zgjohen nga varret, pastaj gjithmonë e më me egërsi kundër popullit të Ukrahinës, lëshojnë kujet, ulërima hijenash. E thellë. Ulërimë përsëri…!

Midis errësirës hoxha lëshon ulërima të egërsuara, vrisni, vrisni femijë jo rus… Dukej sikur ne pyesnim të habitur nga na dolën papritur këto fantazma nate. Bubullimat, retë, shkreptimë rrufesh, breshëri rrufesh në mesë të Shkupit. S’duhej shumë mundim për ta kuptuar këtë gjë. Ky është fillimi, po ku është mbarimi? Edhën nga shkretirat, në zemrën e shpellave dhe të guvave ruse. Dielli tashmë është ngjitur dhe horizonti atje dukej si i dhëmbëzuar.

Mjegull korbatë e zinj kakarisin në bodrumet e xhamive në Shkup, marabutë e shqipfolsëve qëndronin të gatshëm me sqepin e tyre të mprehtë. Nuk më flihet, kështu po vazhdoj të shkruaj. Gjithçka është e çuditshme në këto anë, në Dardani, Shqipëri e Ilirid!

Sa për të filluar: një xhami, karrocieri, otomanonostallgjiku ende nuk ishte në vendin e tij të predikimit.  Pamë duke folur me ulërim me mjekëren e tij të thinjur, të rrethuar nga një grup të rinjsh për t’u shndërruar në besimtarë e antishqiptar. Hoxha ishte një burrë mesatarë, me një mjekër të thinjur jo të gjatë dhe me një kapelë të errët të rrasur ulët në ballë, që të fshihnin fytyrën. Munda të shiheshin vetëm sytë që dukeshin të kuq, ngjyrë gjaku. Po flisnin për të tjerët, jam i sigurt, sepse herë pas here i hidhnin sytë disa shikime me dhëmbët e dalë jashtë. Urrejtja ndajë Ukrahinës u ishte ngjizur ne buzë.

Dëgjuam të shqiptonin më shumë fjalët ordog, pokol dhe vsolak, të cilat për mua ishin absolutisht të pakuptueshme. Ndaj, mora fjalorin tim për t’u konsultuar: satan, ferr, shtrigë, shtrigan, gjak, ukrahinas të vrarë dhe një kupë që pritej të mbushet me gjak, për ta shuar etjen… Ky ishte kuptimi i fjalëve që kisha dëgjuar nga ky hoxhë.

Dielli po përëndonte dhe hijet e mbrëmjes filluan të zbrisnin. Filloi të bënte ftohtë dhe errësira përpinte çdo gjë, duke e bërë peizazhin të kobshëm dhe të tmerrshëm në Ukrahinë. Një ankth i çuditshëm i pushtoi hoxhën dhe besimtarët mjekërzinjtë e rinj të ikurit nga kafazet. Nuk bënin gjë tjetër veç bluanin për gjëra të frikshme, ujq, helm, gjak, demonë dhe i flisnin karrocierit që të nxitonte për në shtëpitë e ukrahinasve. Era, pastaj, sillte ulërimën e ujqve, i ndjekur nga një tjetër, deri sa shumë larg dëgjohej një angullimë që të të rrnqethte mishrat e trupit. Ne shqiptarët e Iliridës jemi me Rusinë. Pastaj britma dhe duar të ngritura lart me ulërima dhe Drakula buzëqeshte dhe kështu munda të shihja gojën e tij të panjohurit, buzët, kuqe dhëmbët e mprehtë dhe tha: “Të ngriturit nga varri udhëtojnë me shpejtësinë e erës!”.

Në xhami do të tërboheshin forcat e së keqes. Karrocieri i përkëdheli dhe u përshpëriti diçka në vesh besimtarëve dhe si për mrekulli u qetësuan. Mirë se erdhët në kështjellën time të errët! Shtëpia ime është shtëpia e juaj. Ju lutem, hyni .Ju jeni bijtë e Drakulës, bijtë e satanës. Lëshoi përseri një ulërimë rrëqethëse. Xhëmatëlinjtë ulërinin.

Më në fund do të mundeni ta shikoni në fytyrë këtë hoxhë Drakulën i veshur me një pelerinë mesjetare të zezë. Fytyra ishte e zymtë, ballin e mbuluar me qime të gjata, flokët e parregulluar e të palarë, të mbushur me morra, goja, mezi, dallohej poshtë mustaqeve, e shtrënguar, me një shprehje të keqe, të ashpër, me dhëmbë me maje, që dukeshin sikur do t’i shponin buzët.

Mjekra e tyre s’dallohej nga qimet e thinjura e të shkurta, ose më mirë të them, si e një demoni Thonjtë pak si shumë të rritur dhe me një erë të qelbur. Ora e varur në mur, akrepat rrinë si të vdekur në fushën e tyre. Ndërkaq ujqit vazhdonin të ulërinin diku jashtë.Këta vampirë janë bijtë e natës.E dëgjoni këngën e tyre?Vampirët nga varrezat e gjithë rrethinave ulërinin edhe nëpër shkurrishtet e kopshtit kundër presidenti të Ukrahinës.

Sytë e djallit ulërinin në fytyrat e njerëzve. Po! Nuk kishte asnjë pasqyrë në të gjithë kështjellën për ta parë veten, të lë përshtypjen se këta janë të vetmit banorë kësaj ngrehine të madhe.Përveç hoxhës dhe mjekërzinjve, sigurisht. Sytë e tij si të djallit, ulërinë duke ofenduar popullin e Ukrahinës!

Zot i madh, edhe ne duhet të bëjmë diçka për të shpëtuar nga kjo mortajë, pse jo edhe botën nga ky tmerr…