Poezi nga Bleona Arifi

Marrë nga libri i parë poetik DHEMBJEN LERMA MUA në process botimi nga Shtëpia Botuese “Beqir Musliu” Gjilan.

Bleona Arifi

Vizion

Një yll i vogël

mbi qerpikun tim bën dritë

Janë kujtimet e ndryra

që trokasin të më zgjojnë

plotë frikë

Pse fshiheni pas hënës

o hije të marra

fantazma të së kaluarës...

Këtu keni buzëqeshjen time

të shtyheni të bëni gara

Erdhe bashkë me pranverën

Per ty i fola diellit,

luleve, pemëve, natës sketerrë,

valëve,vetëtimës, yjeve vezullues, qiellit

Pa përgjigjje...mbeta

Iu riktheva vetes në meditim;

sikur të dinin ndjenjat e mia

qoftë vetëm njëherë

nuk do të lulëzonin të harlisura

veç në pranverë

por edhe dimrit

brenda shpirtit tim

Aty ku gjithçka

fisnikërisht ujitet e mbinë

Nuk do ta ndjeknin

këtë stinë të bekuar

por dashurinë...

Heshtja u bë britma jonë

Unë ngreh në vete

të pathënat e botës

e ti vetëm heshtë

Provo

t’i zbusësh fjalët

Ta dish

ka për t’i kapërdirë

një e vërtetë lubi

që me dhëmbë s’mbahet

Dhembjen lerma mua

e shko

pa kthyer kokën mbrapa

Nuk do të flas më as unë

sepse

heshtja u bë britma jonë

Të dua sa dhemb

Të më thuash

ujë a zjarr?

Unë flej në heshtje

Të më thuash

dashni a urrejtje?

Unë flijohem pa fjalë

Me vallen e pafjalëve

Kthehem sonte

si e mpirë nga ndjenjat e pafjalët

tek ti

që më bën të jem autorja e yjeve

Syri im feston

zemra qan e buzëqeshë

po sonte

me vallën e pafjalëve.

Si një gjethe në zemrën tënde

Erës pranverore

valëvitesha si një gjethe

në zemrën tënde

Majtas djathtas

heshturazi

pa u ndalur

Kur shihja sytë e tu

botën shihja

Unë

e çmendura pas teje

përditë zhytesha më thellë

në detin e dashurisë

Enigmë

Nuk e di

si ka mundësi

që dashuria të vishet

me përqafime

puthje

prekje

dhe tërë ai zjarr i brendshëm

të shuhet me një buzëqeshje