Cikel poezish nga Edmond Shallvari?

Edmond Shallvariþ

I verbëri dhe unë

 

I verbëri më shikon, çfar' unë s'shikoj

Më ndjen gjithshka, që unë nuk e ndjej

Më thotë gjithshka, që unë s'e them dot

Më prek gjithshka, që unë dot s'e prek.

 

Unë pengohem, kur i sigurt ai ec

Nevrikosem, kur ai është vetë qetësia

Verbohem, kur ai diellin e sheh

Mos vallë vuaj unë nga verbëria?

 

Për hir

 

Për hir të harresës

Të sotmen zhurmojmë

Për hir të kujtesës

Zhurmimin qetsojmë.

 

Për hir të dashurisë

Urrejmë urrejtjen

Për hir të lirisë

Vdesim vdekjen.

 

Për hir të së nesërmes

Të sotmen mbjellim

Për hir të njerëzores

NJERËZORË mbetshim!

 

Krenaria ime

 

Nuk kërkova krenarinë

Rrugëve të botës

As e mbajta përmbi shpinë

Si reklamë të kohës.

 

Nuk e mbura krenarinë

Me rrahjet e gjoksit

As rrëfeva historinë

Me gjuhë të Ezopit.

 

Nuk e fsheh krenarinë

Pa çka se ma shajnë

Unë vazhdoj që shqiptarinë

Ta kem mëmë e atë.

 

S'gjej titull

 

Hapësirë e stërmbushur

Me boshllëk ngjeshur

Jashtbrenda strukur

Bota e vetpërqeshur.

 

Hy brenda në dalje

Dal jashtë në brendësi

Serioz deri në tallje

I tallur në madhështi.

 

Qesh me lot qarje

Qaj me lot qeshje

Botën prej maske

Shkëlqimesh gënjeshtre!

 

Dhe i lodhur

 

Dhe i lodhur ti më shlodh

Sa m'i ndal buzët në buzë

Për çudi, kaq më mjafton

Të të sulem siç di unë.

 

Gurgullon në trup gjaku

Si rrëke nga mali zbritur

Thuaj sa të duash, "Ndalu!"

Ai rrjedh për ku ësht' nisur.

 

Dhe i lodhur, ti më shlodh

Sa m'i hedh krahët në qafë

Ndalu, moj, se s'duroj dot

Se po ndodhi, dua prapë!

 

Deri sa...

 

Shpirtra hibridësh të vetëmbarsur

Që pillni shterpësi dështake

Humnerës mitrore të stërgjakur

Tjetërsuar kurvërisht në piedestale!

 

Mbetsha ende embrion i kohës

Mes plazmës parajsore krijuese

Deri sa ju fëlliqësira të kohës

Të mbarseni përjetësisht me zhdukje!

 

O Skënderbe!

 

Nuk të bëmë ne legjendë

Në gojëdhëna e të shkruar

Mangut mbetesh për çdo penë

Madhështi e pambaruar.

 

Nuk të bëmë ne hero

Nëpër tituj, dekorata

As që ke nevojë për to

Sa të ndrit në dorë shpata.

 

Nuk të bëmë ne me emër

Nëpër sheshe, monumente

Kalëruar je Ti vetë

Historia pas të vete.

 

Nuk po bëjmë sa na the

Se vazhdojmë me principata

Ç'na mungon o Skënderbe

Ç'derdemenë të ndoqën prapa!

 

Refreni im

 

Le të zhgryhem, le të ndotem, i përzjerë djersë e pluhur

Të pengohem, të rrëzohem, gjak koriçka në trup mbushur

Nënë dhe a përmbi dhe, i llucuar, i baltuar

Veshurzhveshur, mbathurzbathur, copra arnesh i arnuar!

 

Ka burime Toka ime, të më lajë e të më shplajë

Në mes pyjesh, në mes malesh, të më ndejë e të më thajë

Peshën e dheut të ma bëjë dhe të rëndë dhe të lehtë

Të më ngrohë në të ftohtë dhe freskojë në të nxehtë.

 

Mos cënofsha, mos coptofsha, trupin e jetës-shpirtin tim

Mos gabofsha dhe lëndofsha, asnjë qënie me qëllim

Mos gëzofsha, u mallkofsha, nëse shpirtin tjetërsoj

Në parajsë kurrë mos shkofsha, veten ferrit ja dhuroj!

 

S'ke ç'e do një trup të larë, qelbur brenda nga një shpirt

Për të qeshur, për të qarë, ekzistent më keq se hiç!

 

I dyti Atdhe

 

Pavarësi e mbikqyrur

Mbikqyrje e pavarur

Shpinë gjysmëkrusur

Në plotësinë e paardhur.

 

Më mirë se dje

Më keq se nesër

I dyti Atdhe

Më ke gjak në zemër.

 

Sikur...

 

Sikur sytë të shikojnë,

                ç'dëgjojnë veshët.

Sikur veshët të dëgjojnë,

                ç'shikojnë sytë.

Urtësia e mbetur do ç'mendej

Çmenduria, akoma më shumë.

 

Sikur zemra të rrahë,

                ç'vuan shpirti.

Sikur shpirti të vuajë,

                   rrahjet e zemrës.

Dashuria do ishte vetë njeriu

Njeriu, dashuri e vetë jetës.

 

Sikur jeta ta vdesë vdekjen

Sikur vdekja jetën ta jetojë

Bota do dojë më shumë vetveten

Vevetja, më shumë botën do dojë.