| E hene, 21.12.2020, 08:44 PM |
HISTORIA PËRSËRITET
KARRIGA BOSH E
KRYEMINISTRIT TË SHQIPËRISË – DHE NJË UDHËHEQSE NDRYSHE NGA KOSOVA
Nga
Frank Shkreli
“Në
komb t’onë, duket se tërë hollësia e mendjes dhe e zemrës, tërë bukuria e
karakterit dhe e sjelljes, i kanë renë për miras gruas.” (Faik Konica, Revista
Albania, 1906)
“Ti
Shqipëri më jep nder, më jep emërin shqipëtar…”, këndonte Naimi i madh. Shyqyr që Naimi u ka kënduar maleve, fushave,
bregoreve lumenjve dhe kodrave të Shqipërisë -- dhuratës nga Zoti -- si dhe
“vendasve të mi të bekuar”, shqiptarëve në përgjithësi dhe jo politikanëve shqiptarë. Sepse, politikanët shqiptarë shpesh ia dalin
që me sjelljet e tyre me njëri tjetrin dhe me të tjerët, me praktikat dhe me
vendimet e tyre si përfaqësues të popullit shqiptar, as nuk na kanë nderuar as
nuk na bëjnë krenarë si shqiptarë, kudo që gjëndemi.
Vizita
e Dr. Vjosa Osmanit, Kryetares së Kuvendit të Kosovës dhe Ushtrueses së Detyrës
së Presidentes së Republikës së Kosovës në Tiranë ishte një rast i tillë,
zhgënjyes. Ashtu si edhe mijëra
shqiptare e shqiptarë, anë e mbanë botës edhe unë mbetem i zhgënjyer dhe i
hidhëruar në shpirt nga pritja që iu bë në Parlamentin shqiptar, Dr. Vjosa
Osmani, bartëse e dy detyrave kryesore të Republikës së Kosovës.
Atë
ditë nuk e ndjeva veten aspak krenar se jam shqiptar. Ju lutem lexojeni fjalimin e Zonjës fisnike
nga Kosova në Paralamentin e Shqipërisë dhe më thoni se çfarë tha gabim në
fjalën e saj kjo përfaqësuese edenjë e një brezi të vuajtur të shqiptarëve të
Kosovës dhe pse duhej që karriga e Kryeministrit të Shqipërisë të ishte bosh
për ato 14 minuta që foli Zonja Osmani. Veni re gjithashtu mos-respektin e
hapët që treguan parlamentarët e pranishëm shqiptarë ndaj pranisë së Vjosa
Osmanit në Kuvendin e Shqipërisë, me telefona në dorë duke lexuar dhe duke
dërguar mesazhe. Leri më duartrokitjet
me dy gishta, të disa prej tyre. Karriga
bosh e Kryeministrit ishte një shprehje tjetër e qartë mos respekti për Kosovën
dhe një akt bojkotimi me dashje të Zonjës Osmani. Disa prej këtyre “burrave”, të parlamentit të
Shqipërisë e treguan haptas përbuzjen dhe irritimin e tyre ndaj zyrtares së lartë dhe gruas
fisnike nga Kosova.
Fatkeqësisht,
bojkotimet kanë një histori të gjatë dhe të shëmtuar në Shqipërinë e shekullit
të kaluar. Gjatë komunizmit, Shqipëria njihej botërisht si vendi i bojkotimeve.
Bojkotime ndaj lindjes e perëndimit, bojkotime ndaj organizatave ndërkombëtare,
madje bojkotime edhe ndaj të Madhit Zot, duke e shpallur Shqipërinë vendin e
parë ateist në botë, vendin bojkotues kundër Zotit. Karriga bosh e Kryeministrit të Shqipërisë
gjatë fjalimit të Zonjës Osmani në Kuvendin e Shqipërisë më kujtoi karrigat
bosh të delegacionit të Shqipërisë komuniste pranë Organizatës së Kombeve të
Bashkuara (OKB) dhe largimin nga salla të delegacionit të regjimit hoxhist,
55-vjetë më parë, kur Papa Pali i VI – i pari Papë në histori që ka vizituar OKB-ën. Shtypi i kohës shkruante se delegacioni i
Shqipërisë komuniste ishte i vetmi delegacion që u largua nga salla -- për të
kundërshtuar praninë e udhëheqsit të Kishës Katolike në OKB, duke shkaktuar
kështu një skandal të vërtetë diplomatik në skenën botërore. Shtypi i asaj kohe shënon se bojkotimi, nga
delegacioni i regjimit komunist shqiptar, i fjalimit të Papës Pali VI në OKB –
është pasuar nga një fushatë e egër, fyese dhe denigruese kundër Papës dhe
Vatikanit – urdhëruar nga vet Enver Hoxha dhe shpërndarë nga mjetet e
propagandës së tij me radio dhe me shtyp.
E njëjta gjë ndodhi edhe pas fjalimit të Zonjës Vjosa Osmani në
parlamentin e Shqipërisë, të ënjtën që kaloi, një fjalim të cilin Presidentja në detyrë, Zonja Osmani
me të drejtë e cilësoi, “sikur i flet njeriu familjes së vet”, por trajtimi që
iu bë asaj nga një pjesë e medias së oborrit të pushtetit, nuk kishte asgjë të
bënte me familjen e madhe shqiptare.
Jo,
jo, Zonja Osmani, të gjithë e kuptuam shpejt pas fjalimit në parlamentin
shqiptar, ti nuk u trajtove si pjesëtare e “familjes shqiptare”. Pjesëtarë të caktuar të medias, të akredituar
pranë “oborrit mbretëror”, u hodhën menjëherë në veprim duke shfryrë mllef
kundër teje due duke justifikuar sjelljet e “trimave” të Shqipërisë karshi teje,
një gruaje fisnike --politikane ndryshe -- nga Kosova. Unë e kam lexuar tri herë fjalimin tëndë në
parlamentin e Shqipërisë, e nderuara Presidente, dhe nuk mund të gjej ndonjë
arsye logjike se pse janë çuar peshë këta njerëz. Ku e kanë hallin?
Pse
janë të zemëruar me fjalimin tënd në parlament dhe me vizitën tënde në Tiranë,
në përgjithësi, megjithëse pritja juaj nga Presidenti Ilir Meta ishte dinjitoze
dhe me protokoll të rasstit. Ndoshta u
zemëruan se e fillove vizitën tënde në Shqipërinë Nenë me një homazh tek
memoriali i Heroit kombëtar Gjergj Kastrioti – Skenderbeu, në Lezhë. Mos vallë janë zemëruar me ty se kritikove
disa prej politikave të Shqipërisë ndaj Serbisë dhe të qëndrimeve të saj ndaj
Kosovës? Ju Zonja Presidente me të
drejtë paralajmëruat se, “Kosova nuk mund ta shpërblejë Serbinë me territor të
saj e as me koncesione të tjera, për politikën gjenocidale që Serbia kishte
ndaj nesh. Serbia duhet të pendohet, të kërkojë falje e të dënohet. E jo të
shpërblehet. Dhe kjo duhet të jetë e qartë për këdo dhe ta themi me zë të
lartë, këtu e në çdo vend tjetër të botës.” Ka gjë të keqe në këtë deklaratë?
Duket se as thirrja e Dr. Vjosa Osmanit për unfikim të ideve dhe
bashkrendim të politikave dhe programeve kombëtare nuk u prit mirë. A po u zemëruan nga thirrja e saj publike që
Kuvendi i Shqipërisë t’i bashkohet Kuvendit të Republikës së Kosovës në
miratimin e Rezolutës që dënon gjenocidin serb në Kosovë. A po mos i zemërove “burrat” e Kuvendit dhe
“trimat” e qeverisë së Shqipërisë dhe zëdhënsit e tyre në median e oborrit të
tyre me thirrjen tënde që dy qeveritë dhe parlamentet shqiptare t’i garantojnë
rinisë shqiptare, “një të tashme më të mirë e një të ardhme më premtuese.” A po ishte mesazhi i Presidentes së Kosovës
që i zemëroi ata më së shumti: Hiqni traun me Kosovën! Pyetja është pse gjithë
ky mllef kundër një gruaje fisnike shqiptare e edukuar në Amerikë dhe
qëndrimeve të saja atdhetare dhe thirrjeve për unifikim dhe bashkrendim të
objektivave mbarëkombëtare midis dy shteteve shqiptare?
Duke
marrë parasysh qendrimet e Tiranës zyrtare ndaj disa prej këtyre çeshtjeve, unë
besoj se këto dhe arsye të tjera kontribuan që, fatkeqësisht, një pjesë e
vizitës ssë Presidenetes së Kosovës në Tiranë të mos ishte aq e këndëshme për
të as për shumë prej nesh që jemi dakort me ato që Dr. Osmani tha anë
parlamentin e Shqipërisë. Fatkeqësisht,
ajo nuk u prit plotësisht si një si pjesëtare e familjes shqiptare, “në
shtëpinë tonë të përbashkët”. Duket se
“establishmenti” politik, për mungesë të një fjale më të mirë shqip, u trondit
nga fjalët e një përfaqusese të re të politikës shqiptare, qoftë në Kosovë
qoftë në Shqipëri -- frikë nga një udhëheqëse ndryshe e një brezi të ri
politikanësh shqiptarë, që jep shpresë se ditët më të mira për Kombin shqiptar
nuk janë larg, nëqoftse ajo dhe të tjerë si ajo nuk lejohen nga politikanët e
këtyre 30-viteve të fundit të marrin në dorë frenat e të ardhmes kombëtare.
Unë jam i mendimit gjithashtu se një gjë tjetër që trazoi zemrat e disa prej “burrave” të Shqipërisë është paragrafi i fundit i fjalimit historic due shumë prekës të Presidentes së Kosovës, Vjosa Osmani në Kuvendin e Shqipërisë, ku ajo foli, ndër të tjera, edhe për vuajtjet dhe krimet komuniste të regjimit të Enver Hoxhës dhe regjimit sllavo-komunist të ish-Jugosllavisë ndaj qindra mijëra familjeve shqiptare, në përgjithësi dhe familjes së saj të ngushtë, në veçanti, duke përmendur vrasjen e xhaxhait të nënës së saj, i cili është vrarë dhe varrosur i gjallë nga regjimi i Enver Hoxhës, si kundërshtar politik, varri i të cilit as nuk dihet, si shumë kundërshtarëve politikë të Enver Hoxhës. “Përgjatë historisë sonë shumë familje janë ndarë mes Kosovës dhe Shqipërisë. Të tillë e kishte fatin dhe familja ime. Gjyshi im, babai i nënës sime kishte përjetuar tortura të tmershme në burgjet e regjimit serb dhe në fund kishte vdekur nga ato tortura, ndërsa xhaxhai i nënës sime, vëllai tjetër Sulejman Vuçiterna, kryetar i Akademisë Ushtarake këtu në Shqipëri, kishte mbetur në Shqipëri, por u varros për së gjalli nga regjimi i Enver Hoxhës’- u tha ajo parlamentarëve shqiptarë.
Veshët
e deputetëve shqiptarë nuk ishin mësuar të dëgjonin të vërteta të tilla në atë
parliament, për krimet kotmuniste kundër shqiptarëve në të dy anët e kufirit,
të dy regjimeve komuniste si motra: regjimit komunist të Enver Hoxhës dhe
regjimit komunist sllavo-jugollav të Titos e Rankoviqit. Një deklaratë e tillë e guximshme nga Zonja
Osmani duhet të ketë shkaktuar iiritm të madh në radhët e disa deputetëve të
pranishëm atë ditë, ish-bashkpuntorë dhe nostalgjikë të atij regjimi vrasës.
Zonja
e nderuar, Presidentja në detyrë e Kosovës dhe njëherazi edhe Kryetare e
Kuvendit të Republikës së Kosovës, Dr. Vjosa Osmani, gjatë vizitës së saj në
Shqipëri, u tregoi “burrave” të politikës shqiptare – si në Shqipëri ashtu edhe
në Kosovë -- si dhe përfaqsuesve të medias shqiptare, në shërbim të
politikanëve shqiptarë -- vlerat e gruas shqiptare: nënave, motrave dhe bijave
të këtij Kombi të lashtë dhe krenar – e të cilat, sipas Faik Konicës janë
dalluar gjithmonë për nga hollësia e mendjes dhe e zemrës dhe për nga bukuria e
karakterit dhe e sjelljes – vlera këto që u mungojnë shumë burrave të politikës
shqiptare, fatkeqësisht. Ketë mungesë
vlerash njerëzore dhe shqiptare, shumë prej tyre e treguan haptas javën që
kaloi, me trajtimin që i akorduan Presidentes në detyrë të Republikës së
Kosovës, Zonjës Vjosa Osmani, e cila la nder kudo që shkoi, sidomos me fjalimin
e saj historik në Kuvendin e Shqipërisë, javën që kaloi.
A
është Dr. Vjosa Osmani rugovistja/i e fundit?
Në takimin me Kryetarin e Bashkisë Tiranë, Z. Veliaj, Presidentja në
detyrë e Republikës së Kosovës, ka diskutuar edhe për mundësinë e ngritjes së
një shtatoreje të Presidentit Ibrahim Rugova në kryeqytetin shqiptar, Tiranë,
njofton Klan Kosova.