Blerim Rrecaj: E diel karantine në qytezën time

Blerim Rrecaj

NJË DITË

Paradite me fëmijë

Pasdite me shoqëri

Mbrëmjen me vëllezër

Natën në tri strehëza

E NESËRMJA E DIKURSHME

Jam në dhomë

Dëgjoj një zhurmë

Hap dritaren

Fishekzjarre dikush hedh

E ato shpërthejnë në qiell

Nesër lamë takim me shokun-koleg

Do m'i sjell paratë e honorareve

Bashkë me listën e temave

VËRSULJE

U mësuam me tymra

Gazra

Pluhura

Që vazhdojnë vallen

Para syve, para hundëve

Maskoret patën mbirë

Përpara virusit

E këtë e thonin tabelat ajërmatëse

U bëmë trup e hije

Qe sa kohë

Mend e shumë pak fije

Po vazhdojmë

Qentë na vërsulen zhgj-ëndrrave

Po na trembin e po i trembin

Ndonjëherë po na del gjumi

Përpara se të na kafshojnë

MYSAFIR

Erdhi shoku i klasës së djalit

Pasi që hëngrën mantia e bombica

Shoqëruar me ujë

Tash në dhomën tjetër

Sa përfunduan dy lojë shahu

Tash kanë filluar përpjekjet

Për një skenar filmi

Që do realizojnë me shokët tjerë të klasës

Unë po pres telefonatën e shokut tim

Sapo ta përfundoj letrën dërguar dikujt

Në realizimin e një projekti

Zërat e fëmijëve kalojnë kufinj muresh e dyersh

E vijnë këtu ku jam

VIDEO-POEZI

Më dërgon poeti

Një poezi të tij

Të realizuar me video

Që dikush papritur ia ka bërë dhuratë

Ca pamje shfletohen

Dhe tinguj të lehtë kënge

Një zë me ngjyra ndjenjash

Poetin e lexon

DHURATË FRUTASH

Dikur gjyshet

Ndanin ftonj e molla

E na dhuronin

Neve që zgjasnim duart

Me ëmbësi drejt ëmbëlsisë

Fruta na vinin si dhurata

Bashkë me to urata e të fala

Që ne me u rritë

Pa u çoroditë

Ka kohë që patëm larë në kroje qyteti

Si rrobat me duar ta lara në lumë

Fruta të sjellura nga pemë oborresh diku rreth shtëpive qilimgjelbëroshe

E DIEL KARANTINE NË QYTEZËN TIME

Del ndjenjëpërzier

Ç'do të shohësh jashtë

Qetësi e ca lëvizje

Dhe një diell nëntori si saç

Dy fëmijë duke kaluar rrugën

Me kuti plastike të tejdukshme

Mbushur me fara të bardha kungujsh

Vetura, kalimtarë

Rrugëve, trotuareve

Qenë duke u rrezitur brenda një cope gjelbërimi të rrethuar me hekura

Me pllakën e Nënë Terezës brenda

Një macë e zezë matanë një muri të gjallë

Të një hoteli që nuk funksionon

E në pistën e stacionit hekurudhor

Dy vogëlush e dy qenush të bukur e të lumtur

Ndonëse që të katërt rreckamanë të pafajshëm

E tash tjetërku

Harabelë në telat përçues

Me cicërima karantine në këtë copë qiell

Një shqiponjë lodër mbrenda një kafazi

Jashtë në një qoshk kafeneje

Me dy lule kacavarëse që rrinë jashtë kafazi

I shëndrit ky diell

Furra buke, dyqane të vogla e barnatore dyerhapura

Diku pritje për ta marr një kafe me vete

Në filxhanë prej letre

Dikush duart e zëna me qese

Diku një maskë e hedhur

Vazhdon kjo ditë të hedh hapa para

Perëndon e humb dielli

Me këtë muzg të lehtëpërskuqur përshëndetemi

Përpara se të hyjmë brenda