Albert Habazaj: Buqetë poetike për Çamërinë

BUQETË POETIKE ME LULE LIRIE PËR ÇAMËRINË

Cikël poetik nga Albert HABAZAJ

1. KRAHU I PLAGOSUR I SHQIPONJËS

(Këngë e pambaruar për Çamërinë - apel ndaj Protokollit të Firences, që i aneksoi Greqisë krahinën shqiptare të Çamërisë, pas Luftës Ballkanike, më 17 dhjetor 1913)

Çamëri, o krah shqiponje,

Krahu i saj i plagosur,

Sa një krah tjetër Kosove,

Posa ti, i sakatosur.

Çamëri, hallet e tua

As dhe hasmit nuk ia dua.

Ç’do më thuash më parë mua,

E gjakosur gjer në thua?

Do pyes ndonjë njeri;

- Ç’do të thotë Çamëri?!

- Çamëri, çarë më rri

Nga thika marrë në gji.

Çamëri, Çamëri -

Çarë e mbushur mëri,

Krisur tejpërtej si qelqe,

Jetëmbushura me derte.

Kjo këngë, këto vargje

Janë dufe, jan’maraze.

Çamëri, halli mbi halle -

Shtatë dete me tallaze.

Plag’ e gjak e shpirt që dhëmb,

Aty ngrehu, aty shëmb,

Dritë besimi, trimërie,

Marathonomak lirie!

17. 12. 1988

2. SHQIPONJA

Shqipëria - një shqiponjë në fluturim

Drejt Perëndimit,

drejt botës,

drejt jetës;

Krahu i djathtë - Kosova,

Krahu i majtë - Çamëria,

Karaburuni - sqepi,

Sazani është syri ...

Shqiponja në fluturim...

08.06. 1993

3. KËNGË E PAMBARUAR PËR ÇAMËRINË…

Hap syrin, s’mundem pa klithur,

Për Burrneshën fytyrëgrisur,

Këngë e ngrysur dot pa prerë

Ka qenë Zonjë kur s’kish’ të tjerë.

Loti i kripur si kokërr ulliri,

Rri varur nga dhimbja në cepin e syrit,

Veç vallja furtunë e Osman Takës

Vjen së largu, t’i qetësojë plagët…

Më dhembin degët e shqyera,

U bëj mëllagë me piklën e lotit;

Si stina e vajzave të feks Çamëria,

Ka qenë imja që pa lerë Zoti!

O kopësht i bukur i lirisë

Do të çelin lule bajamet…

4. K?NG? P?R FLAMUR

Oj, Kosovë, o krah’Shqiponje

Krah’ rrebeshesh i plagosur,

Siç kam ty në  tonat troje

Kam Çamërinë sakatosur.

Vjen me frymë Perëndie

Përreth Sheshit të Flamurit

Yjësia e Lavdive,

Ku zihet Besa e Burrit!

Tok me Ismail Qemalin

Qëndron baca Boletin -

Emblema jonë krenare

Dhe kur ndrin a bubullin.

Rasih Dino shikon tutje,

Mbushur frymë fluturimi,

Çamërinë s’e ka lutje,

E ka rrënjë shenjtërimi.

Prishtina ime është Vlorë

Edhe Vlora ësht’ Prishtinë.

Për FLAMUR po thur kurorë,

Këngë yjesh për SHQIPTARINË.

5.  TË KA HIJE, ÇAMËRI!

Sa shumë të ka hije, Çamëri!

Të ka hije të jesh shqiptare,

Kur me emër ke lulëzuar ti

Bota belbëzonte, as’ kish lindur fare…

Po kur hiqen si perandorë:

Shpall ligje e shfuqizo ligje.

E kanë hak, si morrat t’i shtypësh me dorë,

Se u duket: Bota është e tyre!...

Po kujt i re në qafë ti, moj motër?

Asnjërit s’i shkele shtëpinë,

Të tjerët ta shkelën keq portën,

Të përvëluan si përcëllimë!...

Mbi Zotin dalkan të tjerë zotër,

Ca kope horrash me shkundullimë,

Po gremis ekuilibrat kjo “lodër”,

Njerëzit s’e durojnë perandorinë.

Ndaj, e mira ime Çamëri,

Të ka hije të jesh çame!

O syri i bukur si ulli,

Plot ngjyra lirie ke pamjen.

6. PËR BUZËQESHJEN TËNDE

Të dua, Çamëri,

Sa Labërinë time

Më ke bërë magji,

Moj erë trëndeline.

Burbuqe lirie,

Të kam refren këngë,

Do të jepja frymën

Për buzëqeshjen tënde.

7. DY MOTRA

Çamëria - Labëria,

Lule dege, gjak në rrënjë.

Labëria - Çamëria,

Janë dy motra bërë një nënë.

8. LARG DHE AFËR ZGALEMIT

-kujtimit të ndritur të Fadil Zeqirit-

Si nuk t’u ndodha pranë këtë ditë blu

të të ndizja tre qirinj si Shën Mërisë,

të mirrja dritë të ngrohtë nga syt’ e tu,

të mbushja me drit’ shprese syt’ e Çamërisë,

të faqekuqes Çamëri me djep nderi,

që të ka petrit e ballë dinjiteti,

me fjalën për Nënën si sherbet sheqeri,

me fjalën për Babën si ajkë sherbeti.

…Nuk i njohe, se s’t’i la bisha shovene,

që u çmend, se s’t’i thau rrënjët e degët.

Barbarì e tyre - egërsi hiene

tërbohet sa sheh tek çelin fletët…

O udhëtar, o dritëbërës për liri,

Bonjak i Kajcanjit nga Paramithia,

Prometheun e Pirron që pashë tek Ti

do t’i ndjeja afër tek Ti po të vija.

Oh, sa larg Teje jam, o Zgalem i detit

këtë pesëmbëdhjetë gusht - afër dhe larg,

këtë pesëmbëdhjet’ gusht malli të nxehtë

të tetëdhjetin Tënd, o Fadil i Behart’!

Dhe fryma, dhe fjala, dhe shkrimi në letër,

dhe takimet, dhe kujtimet, amaneti,

më dridhen në zemër si gjethe e gjelbër,

mbi krye i mbaj si kup’ sinqeriteti.

O Zgalem i furtunës, s’qenkam i zoti…

o Fadil Zeqiri, i miri, i madhi,

gjethja e pyllit më bëhet shpërthim loti

dhe loti i nderit më bëhet gjethe malli…

Larg dhe afër, afër dhe larg…

Dinjiteti yt mallin ma lag…

E martë, 15.08.2017