| E shtune, 04.01.2020, 12:21 PM |
Familje
Nga
Edison Ypi
Pas
vdekjes së gruas Shpresa, Besimit i mbetën një tufë me jetimë; Shkëlqimi,
Guximi, Krenari, Durimi, Përparimi, Gëzimi, Fatmiri, Zana, Dituria, Pranvera,
Kujtesa, Drita.
Tani
Besimi është katandisur në një ngordhalaq që rënkon, kollitet, mezi lëviz, as
ha as pi, sytë i kanë vënë perde, veshët i janë taposur, zëri i ka ikur.
Shkëlqimi,
djali i madh, është nxirë i tëri. Nusja Besa e tradhëton Shkëlqimin me një
komshi skilipec, Luanin.
Guximi,
bashkë me gruan Lumturinë dhe nipçen Fitimin, kanë ikur larg, ku njerëzit hanë
oriz me shkopa dhe flasin sikur cicërrijnë. Kur marrin në telefon thonë se po u
vete mbarë, por nga zëri i mekur dhe numuri i celularit që nuk del në ekran,
kuptohet që gënjejnë.
Krenari
ikën e vjen kryeulur në Greqi ku ka ndërruar emrin, nga Krenar, e ka bërë
Dhjaks.
Durimi
u çmend kur pa në një gazetë se i kishin shpikur një pseudonim.
Përparimit
ja gjetën kufomën të kalbur tre ditë pasi kishte vdekur brenda një kamioni duke
ikur fshehtaz në Angli.
Gëzimi
u ngatërrua me një trafik droge dhe u zhduk pa nam pa nishan.
Fatmiri
po pret përfundimin e një gjyqi për kthim pronash që s'ka për ta fituar kurrë.
Zana
u fejua me Shpëtimin, një djalë nga Peqini, dhe iku në Itali. Fejesa u bë një
të premte te pazari i Rrogozhinës mes erës së qofteve dhe duhmave të rakisë.
Babai Besimi dyshoi për dhëndërrin me Benz të madh dhe zinxhira floriri në
qafë, por s'foli. Tha me vete; Kështu e ka kjo jetë, ai që duket i keq del
djal' flori, ai që duket i mirë del ibret. Pas nja tre muajsh u muar vesh se
dhëndërr Shpëtimin e kishin sharruar copa-copa në Rroskovec, e kishin futur në
një thes, thesin e kishin hedhur në një përrua. Meqënse Zana kishte nisur të
dërgonte ndonjë lek nga trotuaret e Milanos, askush s'e zuri në gojë sharrimin
e Shpëtimit. Mbetën në pritje që kur Zanës ti mbushej surrati me rrudha të
kthehej në fshat ku me paratë e kurvërisë të ndërtonte vilë me pishinë.
Dituria
ka mbetur beqare. Vijnë për ta parë Diturinë nga katundet e tjera. Asnjërit si
mbushet mendja ta marri për grua. Dituria është e zbehtë, ata e duan faqekuqe.
Ajo është delikate, ata e duan të bëshme. Ata e duan të shkathët, ajo është e
javashme. Ata e duan nëpërkë, ajo është Zonjë. Dituria beqare pi ndonjë kafe me
djalin e xhaxhait, Kujtimin, edhe ai beqar. Dituria i ngrys ditët para pasqyrës
duke parë se si muzgjet ja shtojnë nuret.
Pranvera
nuk merret vesh kur hyn e del, kur ikën e vjen.
Kujtesa
është harruar, ca thonë në Turqi, ca në Arabi.
Drita
është futur në një shpellë të errët prejku refuzon të dali para se të vdesi.