Lefter Duraj: Hajduti i lopës

HAJDUTI I LOPES

- Fabul-

Nga Lefter Duraj

Tregim per miqte e mi:

Nje hajdut  I vodhi lopen dikujt dhe pasi beri nje cope rruge, takoi nje udhetar te rastesishem dhe I kerkoi atij qe t’ia mbante pak lppen sa te korrte ca bare, se kishte rruge te gjate per te bere…Pranoi tjetri dhe I “zoti” I lopes (hajduti) shkoi dhe njoftoi te zotin e vertete te lopes, se I kishte pare lopen e tij rruges… dhe vet u zhduk, ndersa I zoti I lopes me nje fryme arriti dhe e gjeti lopen e vet… kuptohet se si ka ndodhur, mori lopen dhe  u kthye ne shtepi. Te nesermen shkon hajduti dhe po I kujtonte “nderin “ te zotit te lopes, se pot e mos e kish njoftuar do t’I kishte humbur fare lopa…Nuk shkulej nga dera deri sa I zoti I lopes ia shperbleu “nderin” kuptohet qe me nje gje me te vogel se lopa…!

Nje dite hajdut  ne fshat nje lope vodhi,

Nga kasollja e fshatarit naten e nxorri.

Tek ecte  ne rruge rastesisht u ndesh,

Me nje fshatar qe kish qene ne Pazar.

Stepi  nje moment, por  shpejt reagoi,

T’I mbante pak lppen, ai  i propozoi!

Ca bar te mbidhte, se rruge do kishte,

Pranoi  fshatari, se nje nder  do ishte!

Hajduti  per te i zoti I lopes vrapin ndaloi,

Me nje fryma atij atij per lopen I tregoi.

Se ne nje rruge qorre lopen e tij kish pare,

U zhduk si era se  nje dite vesh do e marre.

Fshatar qe lopen mbante, tek  te zotin pa ,

Nisi te tregonte, por i zoti te fliste se la!

E peshtyu ne fytyre, - I tha: Te  kesh  turp!

Me lopen  e tij, rruges per shtepi  u fut..!

Kaluan ca dite dhe  ne fshat asgje nuk flitej,

I zoti qe lopen e gjeti , me s’donte te ndihej!

Te shkoj, - tha  hajduti, - nderin t’I kujtoj…!

Qe lopen ia “gjeti”, nderin te mos harroj…!

Te dera  kur e pa i zoti I lopes  brenda e ftoi,

Sakaq  nxitoi dhe kafe e raki ne sofer ia shtroi.

Gjate folen bashke per nderin qe i kish bere,

I zoti pohonte, ne krye te sofres ate do e vere!

Rikthente biseden hajduti, sapo i afrohej fundi,

Nje vic ne fund te baces syri  atij ia kish kapur.

Nga shtepia  t’mos ikte, “shperblimin” pamarre,

Biseden niste e kthente , fjalen  te zotit t’I mare!

Dha e dha I zoti, premtimin per vicin atij ia dha ,

Sapo te rritej e pak, vicin qe kishte per te e ka.

S’duroi hajduti, diten qe do e merrte  ia kerkoi,

Se rruge e gjate ishte, dhe i zoti diten ia premtoi!

-Per ZemraShqiptare, nga Tirana, Tetor 2019-