Fritz Radovani: Prof. Petraq Kolevica asht mendje e ndritun

Pëgatiti Fritz RADOVANI:

PROF. PETRAQ  KOLEVICA

ASHT  MENDJE  E  NDRITUN

1934 – URIME PER 85 VJETORIN E LINDJES...

Profesor Kolevica shkruen: “Sa mirë që vdiqën Rilindësit tanë! Të lumtë ata...”

E sollën në Tiranë.., po Prof. Kolevica, asht një shkamb që nuk i hiqej një lesker…

Një dijetar i vertetë me Shpirtë të paster si biluri dhe Atdhetari të perkushtuem.

Krijimtaria e Tij asht një shperthim vullkanik që me laven e vet shkrumon perfundimisht  “realizmin socialist”, shkatrrimtarin dhe dhunuesin e artit vertetë me tradita Europjane, që në Shqipninë e porsa lirueme nga turqit, Rilindja kombtare i vuni temele qytetnimi.

A doni të dini o Rini Shqiptare se, kush asht Prof. Petraq Kolevica? Lexoni:

POEZI NGA PETRAQ KOLEVICA:

VIGANI QË PREHJE NUK GJETI

Për kujtim dhe nderim “Epikut më të madh të shekullit”, At Gjergj Fishta!

Një frat të pafat po tërhiqnin me dhunë.

Në terrin e natës, nja katër spiunë,

E nxorën nga burgu, ku hoqi sa mundi.

Tani, më të keqen, do hiqte së fundi.

E shanin, e tallnin, gjith’ rrugës, parreshtur,

Sa vajtën te varri në kishën e heshtur.

Atje ishte varri, ku prehej poeti,

Vigan’ i lahutës që prehje nuk gjeti.

Dhe frati shpejt puthi një gur të llustruar,

Kur pa përmbi të – At Gjergj Fishta – të shkruar.

O frato, – i thirrën, – na kazmën dhe bjeri,

Shkallmoje krejt varrin me pllaka mermeri!

“Ky varr, ba m’u prish, ka m’u prish dhe Shqypnia”.

Dhe ra, pushtoi varrin me krahët e tija.

Po horrat e çuan, e shembën me grushta

Dhe varrin e prishën me kazm’ ata pushta.

Tani, frat-o, jepi, gërmo shpejt e shpejt

Dhe eshtrat e varrit këtu nxirri krejt.

Dhe frati gërmonte, ç’të fliste më kot?

Dhe eshtrat që nxirrte i lante me lot.

I nxori të gjitha, po kafka ku ish?

Kërkoje! – i thirrën, – kërkoje sërish!

Dhe frati gërmonte me thonj e me duar

Që mos të dëmtontë at’ kafkë të çmuar.

Dhe ja ku e gjeti! Me gishtat e mpirë,

E ngriti, e puthi dhe ngeli i ngrirë.

Si dridhej në duar kjo kafk’ e poetit!

Figura e fratit – fantazm’ e Hamletit.

Tani, frat-o, futi kokallat në thes!

Dhe frati i fuste ngadal’, me kujdes.

Dhe thesin ata përmbi shpinë ia vunë.

Rrëshqanthi e shpunë tek ura mbi Bunë.

Tani, o frat, flaki kokallat në lumë.

Këtë, jo! – tha frati, – këtë s’e bëj unë.

Si the, mo! – i thirrën, – si the ti, mor qyq?

Po frati s’përgjigjej se po bënte Kryq.

Këputi një shkelm, të dëgjojë, idioti.

Po frati s’dëgjonte se lutej te Zoti.

Dhe qentë e tërbuar s’duruan më shumë

Dhe kockat dhe fratin i flakën në lumë.

Dhe ikën të qeshur e duke nxituar

Të merrnin shpërblimin për krim’n e shëmtuar.

Po ndërsa fundosej kufoma e fratit

Agimi zbardhonte nga pas Rozafatit.

Dhe uj’rat e Bunës vërshonin, ushtonin,

Poetit dhe fratit lavdin’ i këndonin.

Tiranë, 16 shkurt 2006.

Ju falemnderës, Ju uroj jetë të gjatë e shumë shndet i nderuem Prof. Petraq Kolevica!..

Melbourne, 30 Gusht 2019.