Kalosh Çeliku: Notre Dame

NOTRE DAME

NGA KALOSH ÇELIKU

Vitet e shtatëdhjeta isha në Paris

Përpak, mbeta refugjat pa Atdhe.

Im Vëlla më bindi, kthehu në shtëpi

Mjafton, që unë mbeta në mërgim.

Nevojë s’kemi dhe ti t’bëhesh flijim

Pasuri, kur kemi në Katund. Shtëpi.

E lash Parisin. Studimet në Serbonë.

Banesën dhe punën që m’i dha shteti

Erdha t’i vazhdoj. Jetoj në Prishtinë.

Gjatë tre muajve qëndrimi në Paris

I shëtita: Luvrin. Kullën e Arifelit.

Portën Triumfale me Lumin Sena

Serbonën. Dhe, Zojën Notre Dame.

Vitin 2012, përsëri të pash Zojëmadhe

Dy ditë e dy net, u arratisa në Jetë Nate.

Vitin 2019, e pata një ftesë për poezi

Fat nuk pata, prapë të të shoh me sy.

Gabim, që sot e fajsoj Veten. Zjarrin

TymFlakën. Që, Jetën ta mori në Liri.

Pasuri kulturore e Francës. Dhe, Botës

I përballove edhe Dy Luftëra Botërore

Po, kurrë nuk më shkoi mendja, se:

Lufta e Tretë Botërore me Dreq Zjarrin

Tragjikisht, natën do të ta marrë Jetën.

Ehu, Notre Dame! Bukuri shekullollore

Që, e habite Botën. Sot, u dogje flakë.

Zëri për ndihmë ende të shkon përqielli

E braktise Parisin si një Kurtizane Nate.

Nesër, që do të ringjallesh si Krishti…

Shkup, 17 prill 2019