Murat Gecaj: Martirit Mëhill Kola

MARTIRIT MËHILL KOLA, NGA KAJVALLI I DUZHMANIT…

-Vrarë pa gjyq, në korrik 1946-

NGA MURAT GECAJ

N’ Gur të Lekës ka dalë zani:

-Na vranë Mëhill Kolën prej Kajvalli!

Burrë dai, o hajmedet,

prej pabesisë dekën e gjet’!

Kur na erdh’, ai komunizmi,

Mëhill Kola me urrejtje e priti,

bashkë me djemtë e Duzhmanit,

që të ruanin traditat e vatanit.

Ky Gjergj Vata u paska pri,

nga Vermoshi e deri në Dri.

Ish Mëhill Kola me shok’t e tij:

Ky Ndue Mirashi e Shytan Cani,

Filip Kola e Gjergj Pali,

të gjithë trima nana i bani.

Zanat e malit u kanë dhanë gji,

ndër beteja atyne u kanë pri…

S’i merr pushka as s’i merr plumbi,

burrninë e tyne e njeh katundi.

Në tanë krahinë zani ka dalë:

Armët e brezi për me na i dhanë,

sa ma shpejt ju në postë me i dorëzue!

Ky Mëhill Kola fort asht idhnue,

kur në postë atë e kanë dërgue:

-S’ kam manxerre as  s’ kam allti,

po u baj be, ju,  në Perëndi!

Komandanti nuk don me ditë,

shpejt po nisë një ekspeditë…

Kanë rrethue shtëpinë e Mëhill Kolës,

shpejt ia vunë atij hekurat e dorës!

Hajmedet, nana e tij bërtiti,

gruaja e vajza sa fort klithi:

-Ku po shkon, o baba jam,

se fort zemra për ty më dhemb?!

Seç u thotë robëve të shkretë:

-Për një fjalë, kanë me na dvetë!

Fjalët s’ vonojnë e n’ oborr kanë dalë,

Mëhillin n’ arrest te e kanë marrë.

Dy ushtarë e kanë shtërngue,

drejt për rrugë e kanë fillue…

Ky Mëhill Kola po mendon:

Ky  rregjim fort po na tundon!?

Fjala-fjalës, te kroni kanë mbërri:

-A po m’ leni ju, ujë me pi?

-Ec përpara, more tradhëtar,

i ka thanë Teufiku-ushtar!

Nuk të lamë na ujë me pi,

as me bukë kurrë me u ngi!...

Sa fort Mëhilli asht ngushtue,

vrik prej kronit asht fillue.

Kur ka vu buzën te kroni,

ushtoi mali e ushtoi prroni;

ka qëllue nji dorë e zezë,

ket’ Mëhill Kolën e prenë në besë!

Ajo pushkë frymën ia ndali,

medet, bani zana te mali,

te na u vra nji trim i rrallë,

me idealin e  vetë, atdhetar!

Ka shkue zani në Kajvall,

lajmin e zi vesh e kanë marrë.

Ka bërtitë fort nana Kadë,

për at’ djalë që i kanë vramë!

Tri vajza t’ mituna ndien gjamën,

donë të  gjallë me  e pa babën;

por nuk çohet dot, o hajmedet,

e ka marrë plumbi për gazep,

përmes trupit e ujë ai tue pi!

Ky lloj krimi n’ Malësi nuk asht ndi,

nuk asht ndi as kurrë nuk asht pa,

ndërsa komunistat te e kanë ba?!

Po fara e tyne prapë nuk janë ngi,

kanë djegë stan e kanë djegë shtëpi!

Robët e shtëpisë i kanë torturue

dhe në burg ata i kanë ngujue.

Kanë kuvendë zanat në mal:

Këtë Mëhill Kolën na me e marrë,

me e ruejtë në përejetësi,

që mos ta preki ma asnjeri!

Vjersha jeme asht një kujtim,

ky Mëhill Kola në zemër na rrin;

kujtimi i tij asht një lapidar,

për te fort malli na ka marrë.

E kujtojnë gjithnjë bijat e tij,

Katrina dhe Lena përherë në zi.

Tash janë ditët tona në demokraci,

kur duhet të ngrihet lart çdo trimni,

njerëz me shpirt e atdhetari…

Po jehojnë Kajvalli e Duzhmani:

Lavdi martirëvë të këtij vatani!

Shënime:

-Për Mëhill Kolën nuk është ruajtur asnjë fotografi;

-Vjersha u  shkrua, së pari, në Fano-Itali, më 19-20 tetor 1995.

Tiranë, 28 mars 2019