Kalosh Çeliku: Qentë lehin në Lëmë pas Derrit egër

QENTË LEHIN NË LËMË

          PAS DERRIT EGËR

NGA KALOSH ÇELIKU

(Nama e Nanës

dhe Mikes Di)

Në jetë, pata plotë Gra besnike

Mike. Lezbejka. Dhe, Lavire.

Aqmëkeq, edhe rrospi meshkuj

Dhunuan, mes Poezive erotike.

Pasuri e madhe, o mik! Bereqet

Nana, sot: Po të ishte, ende gjallë:

Me siguri do më thoshte: Gabim!

Biri, im: Nusen që e zgjodha Unë

Dasmave, në Katund. Fëmijëri:

Nuk do ta gjejsh në shtatë Krajli

Edhe, pas njëqind viteve Katund..

Namë, edhe: Mikes Di, në Prishtinë:

Kurrë, nuk mund ta gjejsh një Muzë!

Përsëgjalli: këtë botë! Edhe, atë ,botë:

Edhe, njëqind vite më të mirë se Unë…

(Qorrsokaku)

Qorrsokak! Eci, me vite Larg. Edhe,Vite

Askund, Dalje. Rrugë qorre në Mal.

Dielli mbi kokë, Saçi Kuq. Qiell me re:

Nata, vë pusi. Pabesi te Pragu. Terri Zi.

Hëna e plotë kulaç, delë mbi Mal. Yjet:

Arusha e Madhe: Ende, më hapë rrugë?!

Ecë, Vetë i Dyti: Unë, Dhe, Poezia Rebele

Ditën. Natën. Matanë, Lumit: uluron Ujku.

Qorrsokak. Derri Zi, ende më pri para

Dhiareve. Maleve. Nuk e gjej dot Rrugën.

Hëna e plotë, në Çelëvjollcë. Delë, Nuse…

(Unë dhe Rrugaçja

e egër Poezi)

Ditën, sot e kaluam në tavernë, “Paris”

Kokë më kokë. Dihet, me mall e poezi.

Përballë: Dy shtambave me verë. Që:

Dalldisen. Na japin gjak. Dhe , poezi.

Përmëkeq, në kërkim: Një Jetë Nate!

Muzikë. Edhe, përcjellim Natën. Terrin

Gjoks më gjoks. Herët, presim Agimin.

Poezia kërkon të hapur një furrë buke

Mend, që e mbante para disa viteve:

Në lokalin e furrës, gjejmë Kazino?!

Dhe, disa vende i shëtitëm për furrë buke

Askund. Dikur, hoqëm dorë nga “luksi”.

Mezi e gjetëm një lokal Nate, në Shkup

Gëzim, hymë ta presim Agimin. Diellin.

Muzikë YU e atyre viteve mia studentore

Vërtetë, sonte për to më kishte marrë malli.

I them Poezisë: Të presim ndonjë “Beatles”

“Rolling Stones”. Ose, një grua Jenis Joplin!

Që, sonte të çohem e kërcej pak “çmenduri”.

Ndodhi. Ishte muzikë “vëllazërim - bashkimi”

Muzikë, që na përcillte të lumtur në Shqipëri.

Herët, pastaj, me gjithë lecka ikinim në Shtëpi.

Mëkotë, pritëm Diellin me rreze: Para Agimit

Ditë, kur, dolëm nga lokali natës. Mësuam, se:

Në diskotekë dëgjohet: Edhe, sot: YU muzikë.

Rrugës duke e mbajtur njëri-tjetrin përkrahu

Përcjell Poezinë në shtëpi. Lagje në gjumë.

Mezi, e gjetëm pallatin. Dritaret pa drita

E hip shkallëve errëta. Hap deren me çelës

Struket në shtrat, mos e hanë derrat e egër.

Përmes pallateve duke u kthyer në shtëpi

Papritmas, dy plicë nate ma presin rrugën?!

Edhe, n’Agim më kërkojnë kartë identiteti

Ua jap, dihet. Përmes toki-vokit i thotë shefit:

E kapëm… Matanë, i përgjigjet shefi: Cilin?

“Armikun”, që ndoqëm gjithë natën e gjatë:

Kalosh Çelikun. Qeshi, shefi në errësirë..

Ehu! Nateditë e kemi nën Rrap. “Bit-Pazar”

E, ju e paskeni kapur, në “Kisella Vodë*?!

Urdhëroj, lëshoheni! Pyeteni, a ka nevojë

Ta përcjellim si poet me makinë në shtëp?!.

Polici, më thotë: Ke, fat! Shefi na urdhëroi

Me makinë të të dërgojmë edhe në shtëpi.

Jo, shkurt: u përgjigjem, Unë. Faleminderit

Këmbë deri sot, në Shtëpi kam ecur vetë i dyti:

Unë ,Vetë. Dhe, Rrugaçja ime e egër Poezi…

1. Lagje në Shkup: “Uji tharët”.

(Qentë lehin në Lëmë

pas Derrit egër)

Natë. Qentë lehin pas një Derri të egër

Ferexhezeza e mbuloi Lëmën. Kopështin.

Livadhi, ende i fsheh lulet nën shelgje

Rrapi, i përkund zogjtë mes degëve.

Lejleku mbi çati. Oxhak, në një këmbë

Roje, ditënatë: Oxhakut të Shtëpisë.

Qentë lehin, pas një Derri të egër

Ujqërit kërcyen gardhin ndër dele.

Bariun tek Vatha e ka zënë gjumi…

(Qyteti ngroh këmbët

në akull mes Dimëri)

Dimri egër më sulet me të ftohtë

Nana, kotë i hudhë dru zjarrit.

Cungjet, nuk ka kush i çanë në Lëmë

Babai, sot nuk është pranë Oxhakut.

Derën me forcë, ma përplas stuhia

Lisat, kokë më kokë. Ende, mbi Çukë.

Strehëve çative, ende ngrijnë lotët

E ndez , Unë zjarrin. Sot, me poezi.

Oxhaku merr flakë. Xixa mbi çati.

Dorë për dore. Qiellit, fjolla bore:

Hedhin vallen e mjegullave. Shtëpi.

Poezia ime, vesh struken e Babait

Sharri Plak, zgjohet: i thirr malet!

Borë polare bie. Dielli iku në Qiell

Dimri Madh, na troket tek Porta.

Jashtë Acari Madh. Akull. Një Stuhi

Qyteti, mezi ngroh këmbët në akull.

Dimri i bie tupanit, sonte pas porte:

Dritaret plot piktura. Pejsazhe Qielli.

Qiriri Naimit, ende digjet mbi oxhak

Gjeli i Migjenit, kryengritës: heshtë!

Agimi, Sot nuk zbardh. Ende, larg.

Lasgushi, rren. Nuk ka vdekur Nositi

Lejleku, Nesër fluturon mbi Poradec.

Majë Lisi Plak, kërkon: Oxhak shtëpie

Çerdhe. Jetë, në Pranverë. Liri mbi Liqe…

(Veten po e tërheq

zhag mes librave)

Nateditë. Dje, mes rakisë rrushit

Dhe, Dy shtambave me verë:

Të Mikes Di. Vjeshtë e Dimër.

“Armikut të pabesë” - Khajamit

Veten, tërrheq zhag mes librave.

Njeri i gjallë nuk më doli ndihmë

Kokën përplasa për muri. Gjak.

I theva mbi tavolinë edhe brinjtë:

Poezia, mezi më ngriti më këmbë.

Veprime, që s’i bëri për së gjalli

As, Mirko Gashi: Poet rebel, bohem.

Veten, nateditë e ha me dhëmbë…

(Askush nuk e dëgjon

sot thirrjen time)

Imzot, përmbrenda po digjem zjarr

Nuk e shuan Ibriku me raki rrushi.

As Dy shtambat me verë të Mikes Di:

Pasmesnate, kur mbulohem me poezi.

Mëkot i mbyll sytë. E mbuloj kokën

Përball meje ulet në shkam Dexhalli.

Dy-tre xhinde i ka marr me vete policë

Në një bisedë informative. Denoncim.

Më shpallë fajtor, si “armik” të shtetit

I përgjigjem jerm me një poezi erotike:

Unë nuk jam “armik” i shtetit policor

Po, shteti “përbashkët”, është armiku im…

Erdhi Zonja Vdekje

me një të pame

Moti kohë, nuk kisha qenë mes varreve

Zonja Vdekje, sot më mori për dore.

Edhe, më vodhi pas Çuke, mes varreve:

Nanës, dhe Babait. Vëllezërve. Familjes

Katundit Madh, me numër të banorëve.

Përçudi: Gjumë të ëmbël bënin mes fushe

U lumtë! Pa Parti Politike. Premtime boshe.

Nuk i pyeta, mes varreve: A, e fituan Lirinë…

Eshtrat pasmesnate në Agim

i mbëledh nëpër dhomë

Dy shtamba me verë më ranë në kokë

Një Ibrik me dy çepa raki rrushi, në pusi:

Poezitë e mia, ende nuk i merr gjumi!

Pasmesnate, vras Veten me një varg

Vetmi e Madhe. Agimi, është larg!

Eshtrat, n’Agim mbëledh nëpër dhomë…

Kotnasikoti burra menduat se

një ditë do bëj vetëvrasje

E di. Menduat, se: një ditë do bëj vetëvrasje

Edhe, shpëtoni veten nga Pena ime rrebele.

Jo, ende herët! Tashti, posa vendosa të jetoj

Tymeflakë, shkrep Penën time me Dy tyta.

Nuk më do Zonja Vdekje. As Unë , sot e dua

Përinatë, Nesër Zonjën Liri mora për Grua!...

(Mikja Di më strehoi nën ferexhe

tek këmbët e “Kalit Shemës”)

Vitet e fëmijërisë i humba, në Katund

I gjeta mes Shkupit, tek cucat azgane.

Ditën në shkollë mes librave “rrezikshëm”

E natën në prehër e gji të grave besnike.

Që, dorë më dorë më hudhnin në diskotekë:

Muzikën, e: “The Beatles”. “Led Zeppelin”.

Jimi Hendrix. “Rolling Stones”. Janis Joplin.

Vite të bujshme, pusi më vunë në Prishtinë

Azganet: Mikja Di. Cuca Boheme. Lejdi Di.

A -ja shkrepi pushkë para Teatrit Kombëtar

Përpak, më vrau me një plumb qorr në ballë.

Ika, në Shkup .. Mes: Rrospive Meshkuj “trima”

Mikja Di, strehoi tek këmbët e “Kalit Shemës”.

Unë, desha: Përzë Vapën. Prehërin e Olimbisë…