Nezi Velaj Plaku: Kur ndihesh e pasigurt

Kur ndihesh e pasigurt

Shpirti prej dallgëve të detit shpesh përzihesh,

dhe heshtja shpirtin tutje ma përflak,

cdo të ndodhë me mua?

asnjëherë, thoshja,

nuk i dihet,

ndoshta dallgët shpirtim tim në breg do të ma

hedhin?

Apo ndoshta dallgët e trazuara,

me shpirtin tim

kërkojnë të përballen?

*

Dhe nuk e dija mirë se brënda detit isha unë?

apo kërkoja të dija,

se ndoshta isha unë deti vetë?

por dija që,

shpirti im përballonte përplasjet e

furtunës,

dhe s`dija ku të mbahesha,

isha në det të hapur

dhe s`kishte as direkë.

*

E pasigurt ndihesha,

dhe dot se kuptoja,

pse më vinin perqark gjithe këto dallgë

dhe shpirtins`ma linin të qetë?

Mendime të cekuilibruara më vinin,

Si re të zeza,

ca miza më vinin

para

syve përqark,

*

Më bezdisnin gjithë ato miza,

doja ti largoja nga sytë,

nga mëndja ime

ti hiqja,

ti zhdukja,

te mos ti shihja

shikimin të kthjellët doja

ta kisha

dhe forcën ta kisha përkrah.

*

E thirra forces, guximit,

pranë të më vinin

Të qetësonim bashkë,

dallgët

që më lëkundin si tërmet

Të përleshemi me to,

bashke te luftonim

të shpëtoja nga ai tmerr,

e të dilja në breg

*

Në momente të pasigura,

kur s`dija cilën rrugë të zgjidhja

Ato më vinin në ndihmë

s`më linin të rrëzohesha,

s`më linin në baltë,

kur e pasigurt isha dhe s`dija se cfar të bëja,

në një dilemë të madhe isha

si një nënë e mirë,

më mbështillnin,

më shtrëngonin rreth vetes

më bënin të forte,

më shëronin plagët e marra,

ato i kasha më të mirin ilac.

Nezi Velaj Plaku

Tiranë 23. 07. 2018